Już sam tytuł tej książki jest podstępnym „wrogim przejęciem” głównych zarzutów jakie historia stawia instytucji Kościoła. Autor przewrotnie pragnie przekuć najnikczemniejsze punkty z historii Kościoła niejako w chwilę jego największego triumfu. Z sofistycznych tez autora dowiadujemy się, że średniowieczna Hiszpania była krajem tolerancyjnym i przyjaznym Żydom, że naczelnym zadaniem inkwizycji była ochrona heretyków i czarownic przed gawiedzią, że hiszpańscy konkwistadorzy jak Cortez, Pizarro byli wyzwolicielami Indian amerykańskich przed krwiożerczymi Aztekami etc.. Dostało się nawet Umberto Eco za szerzenie nieprawdziwego obrazu średniowiecza i tak dalej, i tak dalej… Zastanawiam się, czy ta książka jest po prostu ordynarną manipulacją, mającą zaklinać rzeczywistość i powszechnie znane fakty? Ale przecież każda propaganda i systemowe kłamstwo potrzebuje ziarna prawdy, aby skutecznie oddziaływać na nieświadomego odbiorcę. Więc bardziej się skłaniam do przekonania, że jest to po prostu objaw monstrualnej naiwności i ignorancji w imię obrony jakieś „wyższej racji”. Przyznam się szczerze, że zarzuciłem dość prędko czytanie tej książki, głupota potrafi być zaraźliwa i przenikać niezauważenie do podświadomości umysłu ludzkiego.

Już sam tytuł tej książki jest podstępnym „wrogim przejęciem” głównych zarzutów jakie historia stawia instytucji Kościoła. Autor przewrotnie pragnie przekuć najnikczemniejsze punkty z historii Kościoła niejako w chwilę jego największego triumfu. Z sofistycznych tez autora dowiadujemy się, że średniowieczna Hiszpania była krajem tolerancyjnym i przyjaznym Żydom, że naczelnym...