Moje pierwsze spotkanie z Camillą Läckberg jest FATALNE! Język płytki, problemy bohaterów płytkie, fabuła płytka. W połowie wiedziałam, kto jest 'mordercą', a doczytałam powieść z dwóch względów: pierwszy, że nie lubię zostawiać niezakończonych książek, a drugi- chciałam sprawdzić, czy miałam rację. I miałam, żadnego niespodziewanego zwrotu akcji, rozdziały przeplatane wspomnieniami "ofiary losu", a właściwie "ofiar", pisane w sposób nastolatki tęskniącej za prawdziwą miłością i ciepłem, a właściwie do wyobrażenia prawdziwej miłości i ciepła. Narrator jest podobny do tego, który występuje w opowiadaniach publikowanych na blogach- próbuje być lekko ironiczny, ale przed nim jeszcze długa praktyka.
Do powieści zachęciło mnie porównanie do sagi "Millenium", którą mi się dobrze czytało i informacja o sprzedaży, która jest również zawarta na okładce. Po lekturze książki stwierdzam, że to stracony czas i nie wiem, czy jeszcze sięgnę po książki autorstwa Läckberg. Może później, kiedy będę miała więcej czasu: do trzech razy sztuka.

Moje pierwsze spotkanie z Camillą Läckberg jest FATALNE! Język płytki, problemy bohaterów płytkie, fabuła płytka. W połowie wiedziałam, kto jest 'mordercą', a doczytałam powieść z dwóch względów: pierwszy, że nie lubię zostawiać niezakończonych książek, a drugi- chciałam sprawdzić, czy miałam rację. I miałam, żadnego niespodziewanego zwrotu akcji, rozdziały przeplatane...