Cegła prof. Ziółkowskiego poraża swoją objętością. Oraz erudycją. Autor stara się zrobić dokładny przekrój świata starożytnego, nie wydzielając odrębnych działów na "Bliski Wschód", "Grecję" i "Rzym", tylko ukazać dzieje tych trzech ośrodków starożytności symultanicznie - za co plus ode mnie.
Dla niewtajemniczonego w realia starożytności pewnym utrudnieniem, przynajmniej na początku, mogą być nazwy własne, których używa autor. Nie są one spolonizowane (no może poza najczęściej się pojawiającymi i najpopularniejszymi, np. Cezar). Ale odczytanie łamiących języki imion władców państw babilońskich czy asyryjskich to już nie lada wyzwanie. Jednak chcąc jak najlepiej oddać realia starożytności, jak dla mnie, po przełamaniu niechęci do tych dziwnych nazw, uznaję to także za plus.
Jednak, jako że starożytność to nie mój główny obiekt zainteresowań, nie potrafię dać książce większej oceny. Chociaż doceniam ogrom pracy włożony przez autora, to jednak - spinając moją opinię klamrą - ogrom jej przytłacza. Nie tylko studenta.

Cegła prof. Ziółkowskiego poraża swoją objętością. Oraz erudycją. Autor stara się zrobić dokładny przekrój świata starożytnego, nie wydzielając odrębnych działów na "Bliski Wschód", "Grecję" i "Rzym", tylko ukazać dzieje tych trzech ośrodków starożytności symultanicznie - za co plus ode mnie.
Dla niewtajemniczonego w realia starożytności pewnym utrudnieniem, przynajmniej na...