Nie miałem szans, by do lektury tego komiksu podejść bez emocji. Wszak filmowy „Hellraiser” to dla mnie obraz kultowy. Obejrzałem go w czasach, kiedy musiał wywrzeć na mnie piorunujące wrażenie – po pierwsze: byłem młody i na koncie niewiele jeszcze horrorów miałem, po drugie: w owym czasie zastosowane w filmie efekty specjalne ocenić należało jako rewelacyjne.

Filmowa seria z części na część bladła w odniesieniu do genialnego pierwowzoru, pomyślałem więc, że może inne medium niż film doda „Hellraiserowi” w moich oczach więcej blasku. Bądźmy zresztą szczerzy: nie przepuściłbym niczemu, co wpadłoby mi w ręce, a miało jakikolwiek związek z Pineheadem. Zasiadłem wiec do lektury z wypiekami na twarzy.

Zbiór nie spełnił moich wygórowanych oczekiwań. Jak to zwykle w przypadku antologii bywa – jest nierówny. Jedne historyjki nawet trzymają się kupy, inne wrogowi odradziłbym. Pozostaje też zróżnicowana warstwa wizualna – niektóre kadry są tak paskudne, że nawet moje uwielbienie do tematyki ich nie ratuje.

Jakieś plusy mimo wszystko? Owszem, jakość polskiego wydania i ilustracja na okładce.

Nie miałem szans, by do lektury tego komiksu podejść bez emocji. Wszak filmowy „Hellraiser” to dla mnie obraz kultowy. Obejrzałem go w czasach, kiedy musiał wywrzeć na mnie piorunujące wrażenie – po pierwsze: byłem młody i na koncie niewiele jeszcze horrorów miałem, po drugie: w owym czasie zastosowane w filmie efekty specjalne ocenić należało jako rewelacyjne.

Filmowa...