Barbara Wood zaskakuje mnie zmianą tematów i nastrojów w swoich powieściach. Najczęściej jest to bardzo fajne, jednak Przy „Gwieździe Babilonu" jakoś się nie sprawdziło. Miała być powieść sensacyjna z elementami przygody, troszkę historii dużo tajemnicy. A całość robi wrażenie partactwa. Trochę denerwowało mnie, że autorka tak dosadnie zmienia fakty historyczne, jednak byłabym w stanie jej to wybaczyć, gdyby całość nabrała jakichś zgrabnych kształtów. Podobały mi się fragmenty, w których pisarka przedstawia postać pana Philo, jawi się żywym okazem człowieka psychicznie chorego pod maseczką wielkiego biznesmena. Ale już te kawałki, gdzie czytamy opis przygód Candice i Glenna jest słabiutki. Bohaterska para miota się po świecie, żeby znaleźć coś, czego do tej pory nikomu nie udało się tego zrobić, a oni, pstryk palcami i już mają. Poza tym nie udało się wykreować postaci Candice, czasem odnosiłam wrażenie, że to zwykła idiotka. No i oczywiście cała bajeczka kończy się szczęściem bez granic. Zabrakło też tajemniczości i odrobiny napięcia. Sam sekret, dla którego ludzie mieli ginąć też był nijaki i niewiarygodny.
Rozumiem, że w dobie popularności „Kodu Leonarda…" czy „Krzyżowca" wielu pisarzy próbuje swoich sił w powieściach tego typu, niektórzy jednak powinni zostać przy opisie życia codziennego, w czym sobie świetnie radzą, bo przyznam tutaj, ze dotychczas czytałam same dobre powieści pani Wood. Tym bardziej mi przykro ocenić „Gwiazdę…" na zaledwie może być i to z sympatii dla autorki.

Barbara Wood zaskakuje mnie zmianą tematów i nastrojów w swoich powieściach. Najczęściej jest to bardzo fajne, jednak Przy „Gwieździe Babilonu" jakoś się nie sprawdziło. Miała być powieść sensacyjna z elementami przygody, troszkę historii dużo tajemnicy. A całość robi wrażenie partactwa. Trochę denerwowało mnie, że autorka tak dosadnie zmienia fakty historyczne, jednak...