Ed oraz Jack byli braćmi wychowanymi w dość surowym, patologicznym środowisku. Pomimo tych wszystkich nieprzychylnych okoliczności, chłopcy mieli dostęp do dobrej szkoły ze względu na zdolności pływackie. Teraz są jednak całkiem różni pod względem charakterologicznym, lecz mimo wszystko trzymają się razem. Cała sytuacja zmienia się, gdy Edie zostaje nieświadomie wmieszany w aferę narkotykową i skazany na 15 lat więzienia… Taki długi wyrok ma bardzo poważne skutki i po wyjściu z zakładu karnego poznajemy na nowo człowieka, który jest niebezpieczny i nieporadny zarazem. Z jednej strony w przypływie zemsty potrafi zabić, a z drugiej stara się być dobry i wszystkiego się boi. Ed lubi teraz poezję, a szczególnie „Pieśń o żeglarzu”, na punkcie którego ma swoistą obsesję. Udaje się do brata, który mu pomaga ale to nie jest koniec jego problemów. Ed jest nieświadomym łącznikiem w ciemnych interesach jednego z więźniów. Przy okazji mężczyzna odkrywa, że jego brat nie był z nim do końca szczery przed piętnastoma laty…
Książka nie ma wspaniałych opisów, ale za to wszystko wynagradza zaskakująca akcja. Poza tym bohaterowie są dobrze przedstawieni. Jedynym minusem tej książki jest poniekąd logiczny, ale trochę niepasujący schemat nazw głównych rozdziałów. Nie zmienia to jednak faktu, że to zdecydowanie najlepsza książka Abrachamsa jaką do tej pory czytałam.

Ed oraz Jack byli braćmi wychowanymi w dość surowym, patologicznym środowisku. Pomimo tych wszystkich nieprzychylnych okoliczności, chłopcy mieli dostęp do dobrej szkoły ze względu na zdolności pływackie. Teraz są jednak całkiem różni pod względem charakterologicznym, lecz mimo wszystko trzymają się razem. Cała sytuacja zmienia się, gdy Edie zostaje nieświadomie...