Prof. Kizwalter w swojej książce dowodzi, że o narodzie we współczesnym znaczeniu (wspólnota etniczno-językowa i kulturowa) możemy mówić dopiero od XIX wieku. Historyk bada też jak dziedzictwo Rzeczypospolitej wpłynęło na ukształtowanie się narodu polskiego.

Praca można rzec rewolucyjna. W końcu podręczniki dziejów każdego narodu zaczynają się od czasów wczesnego średniowiecza, polskie od Polan, niemieckie od Germanów, a francuskie od Gallów. Jednak czy dzisiejsze postrzeganie tysiącletniej ciągłości narodowej jest słuszne? Przecież jeszcze w dwieście pięćdziesiąt lat temu żadnemu szlachcicowi nie przyszłoby do głowy, żeby o chłopach mówić Polacy. Tak samo chłopi do co najmniej końca XIX wieku, a w pewnych regionach do połowy XX wieku mówili o sobie, że są "tutejsi", a nie żadni Polacy (nota bene na białoruskim Polesiu do dziś ludzie nie utożsamiają się z żadnym narodem i mówią o sobie "tutejsi"). Praca Kizwaltera jest więc pracą cenną, jedną z najważniejszych polskich prac o procesach narodotwórczych.

Prof. Kizwalter w swojej książce dowodzi, że o narodzie we współczesnym znaczeniu (wspólnota etniczno-językowa i kulturowa) możemy mówić dopiero od XIX wieku. Historyk bada też jak dziedzictwo Rzeczypospolitej wpłynęło na ukształtowanie się narodu polskiego.

Praca można rzec rewolucyjna. W końcu podręczniki dziejów każdego narodu zaczynają się od czasów wczesnego...