Od pierwszej przeczytanej książki, urzekł mnie sposób snucia opowieści i poruszane przez p. Minkowskiego tematy. Dla mnie to wyjątkowy autor młodzieżowy, który pisze nie po to, aby bawić, ale żeby pomagać, rozwijać, poruszać młode serca i umysły. Na tle wielu popularniejszych książek tego autora, niewielka objętościowo powiastka "Krzysztof" jawi się może jako skromny dodatek do bibliografii. Nic bardziej mylnego. Aleksander Minkowski doskonale sprawdza się również w krótszej formie, mieszcząc pomiędzy pierwszą a ostatnią stroną tak bogatą gamę emocji, że ani na chwilę nie tracimy kontaktu z bohaterami.
Główny bohater - Krzysztof - po stracie rodziców, późniejszym pobycie w sierocińcu, zamieszkuje wreszcie z dalekim wujem i jego żoną. Niestety nowe życie nie przyjmuje go łaskawie. Nie może znaleźć wspólnego języka z przybranym ojcem, a w szkolnych kolegach dostrzega samych wrogów. Gdzie tkwi problem? Krzysztof zdaje sobie sprawę z tego, że nie może tak dłużej żyć, wyrusza więc na poszukiwanie odpowiedzi: kim jest jego rodzina i kim jest on sam.
Czytałam tę książkę jako nastolatka, teraz odświeżyłam ją sobie w formie audiobooka. W obu wersjach przyswaja się świetnie. Czytający Jerzy Stuhr umie zagrać na emocjach i przekazać skomplikowany świat młodego człowieka.
Apeluję do młodych: nie zapominajcie o starszych autorach młodzieżowych. Naprawdę warto czasami sięgnąć w bibliotece po starsze książki, te w szarym papierze lub zniszczonej obwolucie. Wewnątrz są zazwyczaj o niebo wartościowsze niż te w kolorowych, nowiuteńkich okładkach. Przekonajcie się.

Od pierwszej przeczytanej książki, urzekł mnie sposób snucia opowieści i poruszane przez p. Minkowskiego tematy. Dla mnie to wyjątkowy autor młodzieżowy, który pisze nie po to, aby bawić, ale żeby pomagać, rozwijać, poruszać młode serca i umysły. Na tle wielu popularniejszych książek tego autora, niewielka objętościowo powiastka "Krzysztof" jawi się może jako skromny...