Od przeszło roku uczę się intensywnie języka rosyjskiego. Z racji tego, że edukację zaczynałem w czasach schyłku komunizmu, język naszego bratniego narodu był w szkole przedmiotem obowiązkowym. Nauka rozpoczynała się w połowie ośmioletniej podstawówki, czyli od piątej klasy. Wpajana w domu nienawiść do wszystkiego, co radzieckie sprawiła, że nawet po kolejnych czterech latach nauki w liceum moja zdolność konwersacji w języku rosyjskim stała na bardzo niskim poziomie.

Czasy się zmieniły i choć Rosja nadal potrafi być jeszcze często radziecka, to jednak już zupełnie inny kraj. W mojej poprzedniej pracy często komunikowałem się z kontrahentami zza wschodniej granicy, a tylko nieliczni władali polskim. Zostałem zmuszony do nadrabiania zaległości i, mimo iż nie ma już potrzeby, nadal uczę się intensywnie. Nie da się jednak dobrze poznać języka, w całkowitym oderwaniu od kultury narodu. Dlatego też, gdy trafiła mi się okazja przeczytania książki Wiktorii Płatowej „Kryształowa pułapka”, nie mogłem się doczekać lektury. Pierwsza sięgnęła po nią moja żona i pochłonęła w błyskawicznym tempie. Mnie poszło równie szybko.

http://www.dozamagazyn.pl/wordpress/wiktoria-platowa-krysztalowa-pulapka-recenzja/

Od przeszło roku uczę się intensywnie języka rosyjskiego. Z racji tego, że edukację zaczynałem w czasach schyłku komunizmu, język naszego bratniego narodu był w szkole przedmiotem obowiązkowym. Nauka rozpoczynała się w połowie ośmioletniej podstawówki, czyli od piątej klasy. Wpajana w domu nienawiść do wszystkiego, co radzieckie sprawiła, że nawet po kolejnych czterech...