Baśnie braci Grimm z jednej strony wspaniałe, pokazujące, że dobro zawsze zwycięża, że ten kto jest uczciwy, pobożny i postępuje zgodnie z kodeksem zasad moralnych w końcu dostanie zasłużoną nagrodę (zwykle ma ona postać królewny lub królewicza i całego królestwa) i będzie szczęśliwy, z drugiej strony jednak to baśnie a nie bajki i czy aby na pewno dla dzieci?

Czasami są to dosyć drastyczne baśnie, np "Kopciuszek", w którym jedna ze złych sióstr obcina sobie kawałek pięty, a druga kawałek palca, by zmieścić stopę w maleńkim pantofelku, a z buta krew się leje albo w "Królewnie Śnieżce", gdzie stara królowa, która wszelkimi sposobami próbuje zabić swą pasierbicę. Jak dla mnie to podchodzi to już pod taki mini horror.

Chociaż tak sobie myślę, w końcu dzieci muszą wiedzieć, że zło istnieje na świecie. Lepszy więc wilk zjadający Czerwonego Kapturka niż codzienne wiadomości ze świata.

Mimo wszystko mam mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Cenię ją jako dziedzictwo światowej kultury, waham się jednak, w którym momencie mogłabym zacząć czytać ją swemu dziecku.

Baśnie braci Grimm z jednej strony wspaniałe, pokazujące, że dobro zawsze zwycięża, że ten kto jest uczciwy, pobożny i postępuje zgodnie z kodeksem zasad moralnych w końcu dostanie zasłużoną nagrodę (zwykle ma ona postać królewny lub królewicza i całego królestwa) i będzie szczęśliwy, z drugiej strony jednak to baśnie a nie bajki i czy aby na pewno dla dzieci?

Czasami są...