Wkład Morcinka w polską literaturę jest niezaprzeczalny, mimo osobistych ocen jego niejednoznacznej postawy moralnej w okresie PRL-u. Czy do końca da się zostawić na boku i nie analizować twórczość autora w oddzieleniu od tego, co stworzył, nie wiem, ale uważam, że gdyby przyjąć taką cezurę w stosunku do szeroko rozumianych twórców kultury, to obawiam się, że poszukiwanie osób nie uwikłanych, nie skażonych, nie dotkniętych różnego rodzaju ukąszeniami byłoby naprawdę niezwykle trudne, co nie oznacza, że niemożliwe. Oczywiście pojawią się głosy, że wprawdzie może nie zdecydowana większość twórców, ale jednak, potrafiła zachować swoją tożsamość i niewinność, nie sprzedała swych talentów ani usług poprzedniemu systemowi, i nie nie czyni tego dzisiaj innym mocodawcom czy sponsorom, pisząc, malując, czy tworząc coś za pieniądze, i dla pieniędzy, oddając swe umiejętności, by żyć, mieć się dobrze, osiągać sukces, być celebrytami. Te intencje mogą i bywają różne. Dlatego spojrzenie i na Morcinka musi się dokonać z perspektywy czasu, w którym przyszło mu żyć. Pewnie, że mógł nie oddać swego talentu w służbie państwu i wyemigrować, władza w tamtym czasie jeśli kogoś hołubiła to gwarantowała dostatnie życie, ale też i stawiała wymagania skrupulatnie ściągając swój haracz. Za sławę i poparcie płacili oni wysoką cenę. Tak też stało się z ideowym Morcinkiem wmanewrowanym w odczytanie notatki o przemianowaniu Katowic na Stalinogród. I choć nie on był pomysłodawcą ani realizatorem, decyzja o zmianie nastąpiła o wiele wcześniej niż jej odczytanie przez Morcinka, to jednak sympatia wielu czytelników do Autora po tym wydarzeniu się odwróciła, a on sam już nie odegrał takiego wpływu i nie osiągnął takiego rozgłosu, jak ten przed wojna i w pierwszych latach powojennych. Bogate życie pełne trudów i niepewności, w tym sześć lat w obozach koncentracyjnych, wycisnęło swoje piętno na psychice Autora i miało wpływ na tematykę jego dzieł. Sam dotknięty cierpieniem i chorobami, umarł na białaczkę, był bardzo wyczulony na wszelkie przejawy biedy i niesprawiedliwości. Akceptował system, bo ten zmieniał rzeczywistość na lepszą od tej, którą pamiętał jako niesprawiedliwa i złą. Będąc młodym chłopakiem ciężko pracował w kopalniach, przeżycia związane z tamtymi doświadczeniami mocno wpłynęły na całe jego życie. W sposób szczególny zatroskany był sytuacją zwierząt wykorzystywanych do pracy w kopalniach. Dziś ekolodzy podjęli by liczne protesty przeciwko takiemu wykorzystywaniu zwierząt i warunkach, w których muszą żyć, wtedy były one naturalnymi przyjaciółmi górników, którzy pracowali w warunkach dramatycznych. ale bez ich pracy nie można by było w kopalni żyć. Opowieść o Łysku jest nie tylko opowieścią o jednym z wielu pracujących koni, ale jest to hołd złożony wszystkim koniom, które dla wielu górników były prawdziwymi przyjaciółmi i towarzyszami w ich codziennych zmaganiach. Spędziły w podziemiach całe swoje życie, umierały ślepe, ale odchodziły żegnane jako pełnoprawni górnicy. Ten obraz zostaje na zawsze w pamięci czytających.

Wkład Morcinka w polską literaturę jest niezaprzeczalny, mimo osobistych ocen jego niejednoznacznej postawy moralnej w okresie PRL-u. Czy do końca da się zostawić na boku i nie analizować twórczość autora w oddzieleniu od tego, co stworzył, nie wiem, ale uważam, że gdyby przyjąć taką cezurę w stosunku do szeroko rozumianych twórców kultury, to obawiam się, że poszukiwanie...