Pierwszy raz przeczytałam tę książkę, kiedy jeszcze byłam na nią za mała - tak z rozpędu, po "Tajemniczym ogrodzie", "Małej księżniczce" i "Małym lordzie". Nie zrozumiałam jej wtedy! konieczne było drugie czytanie:)

Jest to dość okrutna powieść. Porusza takie problemy jak małżeństwo dla pieniędzy, przemoc fizyczną i psychiczną, problemy finansowe, kalectwo, poddanie strachowi. Postać Nigela jest tak okropna, że nawet diabeł wydaje mi się przy nim normalny.

Było coś wspaniałego w postaci Bettiny. Jej pojawienie się w powieści przypominało powiew świeżego powietrza, który rozjaśnił ciężkie i zapleśniałe złem powietrze. Ale nie mogę się oprzeć myśli, że w realnym życiu, tym prawdziwym świecie XIX wieku, gdzie mężczyzna w pewien sposób naprawdę dominował nad kobietą, Bettina zostałaby ofiarą Nigela, tak jak jej siostra! Mimo całego mojego optymizmu, nie mogę się uwolnić od takiego przekonania. Jest to dla mnie bardzo smutna książka o utraconej niewinności, której nie można odzyskać i o utracie wielu lat życia. Ale i piękna powieść o miłości, która pojawia się nagle i ogrania dwoje ludzi.

Warto przeczytać. Klimat tej powieści oczarowuje czytelnika.

Pierwszy raz przeczytałam tę książkę, kiedy jeszcze byłam na nią za mała - tak z rozpędu, po "Tajemniczym ogrodzie", "Małej księżniczce" i "Małym lordzie". Nie zrozumiałam jej wtedy! konieczne było drugie czytanie:)

Jest to dość okrutna powieść. Porusza takie problemy jak małżeństwo dla pieniędzy, przemoc fizyczną i psychiczną, problemy finansowe, kalectwo, poddanie...