Zdobycie Konstantynopola przez Turków w 1453 r. zagroziło interesom gospodarczym Europy w Azji i stało się jednym z bodźców do eksploracji innych niż lądowe szlaków handlowych dostarczających korzenne przyprawy, ktore byly równie cenne jak złoto. XV i XVI wiek to istny wyścig Hiszpanii i Portugalii o dominację w tej dziedzinie. Podzieliły one między siebie potencjalne strefy wpływów południkową linią demarkacyjną , wielokrotnie zresztą korygowaną, a zalegalizowaną przez papieża.

Ferdynand Magellan, Portugalczyk w służbie hiszpańskiego króla, postanowił zmierzyć się z karkołomnym przedsięwzięciem. Dysponując ówczesną, raczej ubogą, wiedzą geograficzną i kartograficzną wypłynął na zachód by wytyczyć nową drogę dla towarów z Wysp Korzennych (dziejsze wyspy indonezyjskie) okrążając Ziemię i wracając do bazy od wschodu. Pomysł ten, jak wiadomo z historii, zrealizował połowicznie. Wprawdzie znalazł „przejście” z Atlantyku na wody Pacyfiku (dziś zwane Cieśniną Magellana), to jednak z wyprawy tej żywy nie powrócił. Zgubiła go brawura, nieumiejętność oszacowania ryzyka i chwilowe odejście od kursu na obrany cel. Jego wkład w eksplorowanie świata również nie został w pełni doceniony przez ludzi mu współczesnych (oskarżany o zdradę przez Portugalczyków, pogardzany przez Hiszpanów i przyćmiony osiągnięciami innych znanych odkrywców).

Książkę czyta się świetnie. Początek, który zawiera perypetie Magellana w kontaktach z dworem hiszpańskim, a potem przygotowania do rejsu z Sewilli trochę kuleje. Akcja zaczyna nabierać rozpędu na pełnym morzu przeradzając sie w niezłą historię z zacięciem awanturniczym. Autor przyłożył się, by rzetelnie przybliżyć czytelnikowi biografię Magallana na tle ówczesnych wydarzeń, przekopując się przez ogrom materiałów źródłowych. Walor poznawczy tej lektury jest nie do przecenienia.

Zdobycie Konstantynopola przez Turków w 1453 r. zagroziło interesom gospodarczym Europy w Azji i stało się jednym z bodźców do eksploracji innych niż lądowe szlaków handlowych dostarczających korzenne przyprawy, ktore byly równie cenne jak złoto. XV i XVI wiek to istny wyścig Hiszpanii i Portugalii o dominację w tej dziedzinie. Podzieliły one między siebie potencjalne...