Jak ustosunkować się do tej książki? Na samym początku powiem, że nie żałuję już tak bardzo rozpoczęcie swojej przygody z Hłaską od ,,Pięknych dwudziestoletnich". Ta autobiografia otworzyła mi szerzej oczy na opisane w ,,Sowie..." szczegóły, chociażby tj. głębsze zaznajomienie się z commies, czy zarys aresztowań, a tak naprawdę ich ważność, bo stanowią nieodłączny element fabuły. Tak mile mnie zaskoczył Hłasko w momencie, gdy mogłam zinterpretować sobie koniec jego powieści jako odzwierciedlenie książki napisanej przez Grzegorza.
Jeżeli chodzi o samego autora, o budowanie napięcia, to muszę przyznać, że jest on dosyć nietypowy i zaintrygował mnie wykreowaniem tak dziwacznych postaci. Kim jest dla mnie Grzegorz, a kim Weronika? Nie znajduję określeń. Wiem, że ta książka była tak prosta, a zarazem tak przemyślana pod każdym względem, że brakuje definicji. Urzekła mnie zażyłość pomiędzy bohaterami, której tak naprawdę nie było. Aż chciałoby się coś takiego przeżyć.
Smutna wymowa książki wzięła się od prześladowań, od życia w ciągłym lęku (zastanawiam się czy to lęk?); przecież postacie żyły ze sobą, wcale nie chciały na początku uciekać od przeznaczenia, kryła się w tym taka melancholia i niewiara, że cokolwiek można jeszcze zmienić. To tak wpłynęło na urokliwość tej lektury. Po przeczytaniu fragmentu o dokonaniu egzekucji, miałam inny obraz tej książki. Nie pomyślałabym, że to tylko urywek wyjęty z tekstu ( gdzieś w podświadomości uważałam, że na tym będzie się opierać fabuła- w sumie było tak, ale opisane w jakże inny sposób!). Książka jest warta uwagi, naprawdę. Chociażby ze względu na jej inność i trudną do zdefiniowania aurę.

Jak ustosunkować się do tej książki? Na samym początku powiem, że nie żałuję już tak bardzo rozpoczęcie swojej przygody z Hłaską od ,,Pięknych dwudziestoletnich". Ta autobiografia otworzyła mi szerzej oczy na opisane w ,,Sowie..." szczegóły, chociażby tj. głębsze zaznajomienie się z commies, czy zarys aresztowań, a tak naprawdę ich ważność, bo stanowią nieodłączny element...