Sama przypowieść o poszukiwaniu Nowego Sera bardzo przypadła mi do gustu. Krótka i lekka, ale mądra i z przesłaniem. Może morał nie jest jakimś wielkim odkryciem roku, ale uważam, że opowieść ta jest w stanie sprawić, że wiele osób pozbędzie się klapek przysłaniających im rzeczywistość. Do tej historii o czterech bohaterach buszujących w Labiryncie z pewnością będę jeszcze powracała, zwłaszcza w kryzysowych momentach swojego życia - by przypomnieć sobie, że zmiany nie muszą być czymś złym i nie należy się ich obawiać :). I właśnie w takich sytuacjach awaryjnych najlepiej jest po nią sięgać, z pewnością da porządnego kopa do działania, ku lepszym perspektywom i lepszemu życiu.

Cała reszta książki jak dla mnie jest stratą czasu. Wprowadzenie tłumaczące już na wstępie, jaki podtekst kryje się za przedstawioną później historyjką najzwyczajniej w świecie robi z czytelnika debila. Przynajmniej ja tak to odebrałam. Jakby autor z góry założył, że sami nie będziemy w stanie zrozumieć jej przesłania. Reszta otoczki - rozmowy przyjaciół na zlocie absolwentów oraz ich dyskusja na końcu książki - również są jak dla mnie raczej bezwartościowe. Może dla mniej lotnych osób przydatne, ale śmiem twierdzić, że jednak większość sama będzie w stanie dostosować morał historii o Serze do własnego życia i własnych problemów.

Sama przypowieść o poszukiwaniu Nowego Sera bardzo przypadła mi do gustu. Krótka i lekka, ale mądra i z przesłaniem. Może morał nie jest jakimś wielkim odkryciem roku, ale uważam, że opowieść ta jest w stanie sprawić, że wiele osób pozbędzie się klapek przysłaniających im rzeczywistość. Do tej historii o czterech bohaterach buszujących w Labiryncie z pewnością będę jeszcze...