Kiedy ściągnęłam tę książkę z bibliotecznej półki i przeczytałam opis na okładce myślałam, że padnę. Słowiański demon opanowuje salon odzieżowy w Poznaniu. Krwawiące ubrania. Piekielne jaszczury. Tajemnicze rytuały. Wszystko to okraszone różową okładką. Pomyślałam, że wydawca oszalał i wiedziałam od razu, że albo to będzie genialne albo beznadziejne. Innej opcji nie ma. Postanowiłam zaryzykować. I jak widzicie po mojej ocenie - była MASAKRA!
Powieść jest najzwyczajniej w świecie głupia. Naiwność przelewa się z jej stron, zalewając czytelnika potokiem nieprawdopodobnych zdarzeń i niewiarygodnych bohaterów. Nie uwierzyłam autorom ani przez chwilę.
Pomijając okropną treść, warsztatowo ta książka też zostawia wiele do życzenia. W oczy rzuciły mi się dwie rzeczy: dialogi i porównania. Ponieważ w połowie książki zaczęłam sobie notować złote myśli autorów, mogę Wam je teraz przytoczyć. Przykład dialogu: (przed drzwiami) "-pukasz? -jak mam co..." To miało być śmieszne? Przykład porównania: "był wściekły jak byk ze szpada w dupie", "samochód skakał jak prostytutka na kliencie". Myślę, że te 3 cytaty mówią same za siebie. Panie Cichowlas i Panie Kyrcz nie próbujcie być na siłę śmieszni, bo to czytelnika nie śmieszy tylko wprawia w konsternację.
Niech Was Bóg broni przed czytaniem tego!!!

Kiedy ściągnęłam tę książkę z bibliotecznej półki i przeczytałam opis na okładce myślałam, że padnę. Słowiański demon opanowuje salon odzieżowy w Poznaniu. Krwawiące ubrania. Piekielne jaszczury. Tajemnicze rytuały. Wszystko to okraszone różową okładką. Pomyślałam, że wydawca oszalał i wiedziałam od razu, że albo to będzie genialne albo beznadziejne. Innej opcji nie ma....