Kolejne skandynawskie rozczarowanie. Takie pisanie dla pisania. Niepotrzebnie rozwleczona. 100 stron - nic się nie dzieje, okej poczekam, 200 - to samo, 300 - może się jeszcze rozkręci, 400 - coś tam dopiero rusza ale za wolno, uff... Liczyłem na wciągający kryminał a dostałem szczegółowy opis dnia pracy w szwedzkiej popołudniówce, przerywany zmaganiami głównej bohaterki z macierzyństwem i prozą codziennego matczynego życia... nuda.

Choć trzeba przyznać że ma to i swoje dobre strony. Dowiadujemy się jak funkcjonuje od środka taki dziennik i jak wygląda praca dziennikarza śledczego. A wątek obyczajowo-rodzinny? No po prostu jest, ani przeszkadza ani jakoś specjalnie na korzyść nie działa. Główna bohaterka ot taka zwykła, miotająca się między pracą a domem, nic nowego. Reszta bohaterów papierowa. Dużo dialogów, a to sprawia że powieść się szybko czyta. Można rzec że się ją nawet pochłania, czekając wreszcie na jakiś ciekawszy fragment, skrawek napięcia, kawałek suspensu czy jakiegoś zwrotu, który jednak nigdy nie nadchodzi (a gdy już się uprzemy że nadchodzi to jednak zdecydowanie za późno).

"Zamachowiec" nie jest w sumie taki zły. Po prostu dla mnie jest to mocno przeciętny przedstawiciel gatunku. Poprawnie, łatwo i przystępnie napisana powieść, ale bez szału. Po Lizę Marklund już raczej nie sięgnę, to dla mnie oczywisty przykład wybicia się na fali szwedzkich kolegów po fachu, Larssona zwłaszcza. Zauważmy że "Zamachowiec" został wydany w Polsce po raz pierwszy w 2002 roku nakładem wydawnictwa "Książnica" (pod tytułem "Rewanż") i to jako jedyna powieść tej autorki, serii o Annice Bengtzon nie zdecydowano się wówczas dalej wydawać, hmmm, czyżby autorka nie cieszyła się wtedy powodzeniem wśród polskich czytelników? W 2010 natomiast ponownie wychodzi już "Zamachowiec" w "Czarnej Serii" oficyny Czarna Owca, wraz z resztą powieści tej autorki... PSIPADEK?! Otóż nie! SPISEG! Po sukcesie Stiega Larssona polski rynek wydawniczy i czytelniczy łyka wszystkie kryminały z mroźnej północy, nie wszystkie natomiast są warte czytania i do tych moim zdaniem należą te prezentowane przez Lizę Marklund. Rzadko żałuję czasu spędzonego nad książką, tego przeznaczonego na "Zamachowca" mi jednak szkoda, bo nawet tej miłej podstawowej rozrywki przynależnej kryminałom mi nie zapewnił.

http://book-music-movie.blogspot.com

Kolejne skandynawskie rozczarowanie. Takie pisanie dla pisania. Niepotrzebnie rozwleczona. 100 stron - nic się nie dzieje, okej poczekam, 200 - to samo, 300 - może się jeszcze rozkręci, 400 - coś tam dopiero rusza ale za wolno, uff... Liczyłem na wciągający kryminał a dostałem szczegółowy opis dnia pracy w szwedzkiej popołudniówce, przerywany zmaganiami głównej bohaterki z...