Po Zasłonie wiedziałam, że chcę Kundery eseisty więcej. Sposób w jaki Kundera opowiada sztukę - w Spotkaniu jest to całkiem szeroki przegląd: malarstwo, muzyka, film, literatura - jest niezwykle przenikliwy (złote i czarne listy, które Kundera tak pięknie odczarowuje chyba już na zawsze będą mi się po apollinairowemu, z gównem i różami, kojarzyły ), klarowny (to jak wyjaśnia muzykę!) i błyskotliwy (dowiedzieć się, że czytamy lepszego Gargantuę niż Francuzi ;)
Ból jest taki że znowu po maleńkiej książeczce Kundery urosła mi lista książek, które zaraz koniecznie muszę przeczytać (no i malarzy, których chcę zobaczyć - Ernest Breleur -całkiem nowe dla mnie nazwisko, i w sumie oper do obejrzenia -Lisiczkę Janacka opowiedział zachwycająco).
W stosunku do Zasłony, Spotkanie tworzy mniej spójną całość, ale nie jest przez to gorsze, i jest smutniejsze, niektóre eseje przenika ta sama melancholia, co powieści Kundery i ciężko się z niej otrząsnąć.

Po Zasłonie wiedziałam, że chcę Kundery eseisty więcej. Sposób w jaki Kundera opowiada sztukę - w Spotkaniu jest to całkiem szeroki przegląd: malarstwo, muzyka, film, literatura - jest niezwykle przenikliwy (złote i czarne listy, które Kundera tak pięknie odczarowuje chyba już na zawsze będą mi się po apollinairowemu, z gównem i różami, kojarzyły ), klarowny (to jak...