Spotkanie

Pięknie pisze Kundera o swoich fascynacjach literackich, muzycznych, malarskich. Niestety znam niewiele dzieł, o których pisze, dlatego też nie była to łatwa lektura. Niemniej jednak warto było śledzić tok myśli autora i przenikającą je melancholię, zadumę nad czasem, przemijaniem i śmiercią.

Pięknie pisze Kundera o swoich fascynacjach literackich, muzycznych, malarskich. Niestety znam niewiele dzieł, o których pisze, dlatego też nie była to łatwa lektura. Niemniej jednak warto było śledzić tok myśli autora i przenikającą je melancholię, zadumę nad czasem, przemijaniem i śmiercią.

Doskonałe podsumowanie naszych czasów: "Powstaje dzisiaj zbyt wiele obrazów, które chcą nas przerazić, ale nas nudzą".
Poza tym ciekawy przegląd literatury i zwrócenie uwagi na tak różną wrażliwość ludzi na te same aspekty.

Doskonałe podsumowanie naszych czasów: "Powstaje dzisiaj zbyt wiele obrazów, które chcą nas przerazić, ale nas nudzą".
Poza tym ciekawy przegląd literatury i zwrócenie uwagi na tak różną wrażliwość ludzi na te same aspekty.

Po wspaniałej "Zasłonie" postanowiłam w końcu sięgnąć po kolejną książkę Milana Kundery. Niestety jednak odrobinę się rozczarowałam. Tematy podjęte w tej pozycji nie poruszyły mnie i nie zaciekawiły mnie tak jak w przypadku pierwszego spotkania z autorem. Myślę również, że pozycja ta podobałaby mi się bardziej gdybym wiedziała więcej (albo cokolwiek) o niektórych osobach wspomnianych przez autor - na moją obronę muszę zaznaczyć, że Milan Kundera ma dość oryginalnych i raczej mniej popularnych znajomych (przynajmniej dla osoby z innego pokolenia niż autor). Tak łatwo się jednak oczywiście nie poddam! Kolejne, mam nadzieję lepsze, pozycje czekają na regale :D.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Po wspaniałej "Zasłonie" postanowiłam w końcu sięgnąć po kolejną książkę Milana Kundery. Niestety jednak odrobinę się rozczarowałam. Tematy podjęte w tej pozycji nie poruszyły mnie i nie zaciekawiły mnie tak jak w przypadku pierwszego spotkania z autorem. Myślę również, że pozycja ta podobałaby mi się bardziej gdybym wiedziała więcej (albo cokolwiek) o niektórych osobach...

Zbiór esejów o sztuce: od literatury po muzykę poważną. A raczej o ich twórcach, o życiu, o ideach, o wzajemnym ścieraniu się poglądów, o wrażliwości, o człowieku, o różach i gównach, czyli wszystko to, z czego znam i uwielbiam Kunderę. Jak zwykle przenikliwy, jak zwykle w punkt.

Zbiór esejów o sztuce: od literatury po muzykę poważną. A raczej o ich twórcach, o życiu, o ideach, o wzajemnym ścieraniu się poglądów, o wrażliwości, o człowieku, o różach i gównach, czyli wszystko to, z czego znam i uwielbiam Kunderę. Jak zwykle przenikliwy, jak zwykle w punkt.

Kundera jest takim mistrzem, że czytając jego eseje chce się poznać dzieła, pisarzy, muzyków i historie, o których pisze. A by cieszyć oko i umysł jego piórem, nie trzeba wcale ich znać wcześniej.

Kundera jest takim mistrzem, że czytając jego eseje chce się poznać dzieła, pisarzy, muzyków i historie, o których pisze. A by cieszyć oko i umysł jego piórem, nie trzeba wcale ich znać wcześniej.

Cudowna podróż przez literaturę oraz muzykę. Refleksja nad XX-wiekiem. Czyta się bardzo przyjemnie.

Cudowna podróż przez literaturę oraz muzykę. Refleksja nad XX-wiekiem. Czyta się bardzo przyjemnie.

Milan, dla którego w banalności promienieje szczęście, dotyka istoty rzeczy tak przenikliwie i pięknie, że po ostatniej stronie znowu chcę być na pierwszej.

Spotkanie to iskra, błysk, przypadek, który obiecuje wiele i dotrzymuje słowa. Zaprasza na ucztę smaków niezapomnianych.

Z wielkiej, bezdennej dziury, do której wpadają wspomnienia - zapragnęłam wyciągnąć Kunderę eseistę. I jak noc, która przekręca koszulę na białą stronę (nawet śnieg za oknem sprawia, że noc widzimy białą :-), chcę podążać za refleksją, wspomnieniami, starymi miłościami Pisarza.

Zachęcam i Ciebie, bo przekonywać nie muszę :-)

Milan, dla którego w banalności promienieje szczęście, dotyka istoty rzeczy tak przenikliwie i pięknie, że po ostatniej stronie znowu chcę być na pierwszej.

Spotkanie to iskra, błysk, przypadek, który obiecuje wiele i dotrzymuje słowa. Zaprasza na ucztę smaków niezapomnianych.

Z wielkiej, bezdennej dziury, do której wpadają wspomnienia - zapragnęłam wyciągnąć Kunderę...

Po Zasłonie wiedziałam, że chcę Kundery eseisty więcej. Sposób w jaki Kundera opowiada sztukę - w Spotkaniu jest to całkiem szeroki przegląd: malarstwo, muzyka, film, literatura - jest niezwykle przenikliwy (złote i czarne listy, które Kundera tak pięknie odczarowuje chyba już na zawsze będą mi się po apollinairowemu, z gównem i różami, kojarzyły ), klarowny (to jak wyjaśnia muzykę!) i błyskotliwy (dowiedzieć się, że czytamy lepszego Gargantuę niż Francuzi ;)
Ból jest taki że znowu po maleńkiej książeczce Kundery urosła mi lista książek, które zaraz koniecznie muszę przeczytać (no i malarzy, których chcę zobaczyć - Ernest Breleur -całkiem nowe dla mnie nazwisko, i w sumie oper do obejrzenia -Lisiczkę Janacka opowiedział zachwycająco).
W stosunku do Zasłony, Spotkanie tworzy mniej spójną całość, ale nie jest przez to gorsze, i jest smutniejsze, niektóre eseje przenika ta sama melancholia, co powieści Kundery i ciężko się z niej otrząsnąć.

Po Zasłonie wiedziałam, że chcę Kundery eseisty więcej. Sposób w jaki Kundera opowiada sztukę - w Spotkaniu jest to całkiem szeroki przegląd: malarstwo, muzyka, film, literatura - jest niezwykle przenikliwy (złote i czarne listy, które Kundera tak pięknie odczarowuje chyba już na zawsze będą mi się po apollinairowemu, z gównem i różami, kojarzyły ), klarowny (to jak...

Z każdą kolejną książką Milana Kundery utwierdzam się w przekonaniu, że jego twórczość mogłabym czytać w nieskończoność, a sam autor nigdy nie przestanie mnie ze wszech stron zachwycać erudycją, przenikliwością i obyciem. W "Spotkaniu" umiejętnie tka pozornie niedostrzegalne nawiązania między komentowanymi dziełami, tworząc pięknie skrojony, intelektualny patchwork. Dla miłośników literatury to prawdziwie syta uczta, potwierdzająca słowa Louisa Aragona, który stwierdził niegdyś, że "powieść jest człowiekowi niezbędna niczym chleb".

Z każdą kolejną książką Milana Kundery utwierdzam się w przekonaniu, że jego twórczość mogłabym czytać w nieskończoność, a sam autor nigdy nie przestanie mnie ze wszech stron zachwycać erudycją, przenikliwością i obyciem. W "Spotkaniu" umiejętnie tka pozornie niedostrzegalne nawiązania między komentowanymi dziełami, tworząc pięknie skrojony, intelektualny patchwork. Dla...

Pięknie Kundera opowiada o swoich fascynacjach. Nawet te fragmenty, które nie dotyczą literatury są interesujące. Zazdroszczę Milanowi jego talentu, obycia i wiedzy a nade wszystko sposobu formułowania myśli.

Pięknie Kundera opowiada o swoich fascynacjach. Nawet te fragmenty, które nie dotyczą literatury są interesujące. Zazdroszczę Milanowi jego talentu, obycia i wiedzy a nade wszystko sposobu formułowania myśli.