Bohaterką powieści Kai Malanowskiej „Drobne szaleństwa dnia codziennego” jest Maja, matka, żona, pani doktor, a jednocześnie kobieta cierpiąca na depresję. Bardzo przypomina swą twórczynię, autorkę książki, będącą panią doktor, żoną, matką dorastającego syna. Nic zatem dziwnego, że czasami Maja nakłada mi się na Kaję, a Kaja myli mi się z Mają. Ale, ale… Mieliśmy już wszak przełom antypozytywistyczny. I modernizm już za nami. Interpretując utwór, nie potrzebujemy znać realiów epoki, tła historycznego ani biografii autora. Zresztą autora nie ma. Autor umarł. Nie ma Kai. Zapominamy o niej. Jest tylko Maja Murzynowska i jej historia.
Czy może dokładniej historia jej depresji. Użalanie się nad sobą nie jest w dzisiejszych czasach modne. Uważa się, że wszyscy powinniśmy „keep smiling”, należy trzymać fason za wszelką cenę. Żadnego narzekania, do twarzy przyklejony uśmiech numer osiem. Należy radzić sobie z własnym życiem. Jesteśmy ludźmi skazanymi na szczęście. Pisanie o depresji należałoby zatem z gruntu skreślić. Jaka depresja, jakie załamanie, no co wy? Malanowska podjęła się trudnego tematu. I poradziła sobie. Jej książka wywołuje emocje, choć niestety nie takie, na jakich zależało autorce. Podczas czytania rozumiałam, w jak straszną chorobę uwikłana jest bohaterka, a jednak nie współczułam jej. Nie udało mi się nawet jej polubić.
Książkę Malanowskiej bez wątpienia zaliczyć trzeba do literatury kobiecej. Pełno tu emocji. Rozpadające się małżeństwo, macierzyństwo, które nie daje satysfakcji, jest raczej wiecznym utrapieniem niż źródłem radości, przeczuwany romans męża, dziwna relacja, którą nawiązuje głów bohaterka. „Drobne szaleństwa dnia codziennego” niewątpliwie stanowią konkurencję dla książek takich autorek jak Katarzyna Michalak, Małgorzata Kalicińska, Katarzyna Grochola. Zatem po jednej stronie ringu kobiety, których głównym celem w życiu jest znaleźć faceta (najlepiej nadzianego, przystojnego, opiekuńczego, ect., długo należałoby wymieniać, jakie cechy powinien spełniać ten „jedyny”). Niby jesteśmy takie niezależne, a same utrwalamy i umacniamy obraz, jakoby nasza wartość zależała od posiadania faceta bądź jego braku. Po drugiej stronie ringu Kaja Malanowska i jej… blog, który przerodził się w „Drobne szaleństwa dnia codziennego”.
Kobiety kontra feministki? Literatura kobieca kontra porządna literatura kobieca? Romans kontra literatura? „Poczekajka”, „Dom nad rozlewiskiem”, „Przegryźć dżdżownicę” lub „Drobne szaleństwa dnia codziennego”? Sama nie wiem. Nie odpowiem na pytanie postawione w temacie. Pozostawię je otwarte, do dyskusji dla tych, którzy zdecydują się powieść Kai Malanowskiej przeczytać.

Bohaterką powieści Kai Malanowskiej „Drobne szaleństwa dnia codziennego” jest Maja, matka, żona, pani doktor, a jednocześnie kobieta cierpiąca na depresję. Bardzo przypomina swą twórczynię, autorkę książki, będącą panią doktor, żoną, matką dorastającego syna. Nic zatem dziwnego, że czasami Maja nakłada mi się na Kaję, a Kaja myli mi się z Mają. Ale, ale… Mieliśmy już wszak...