Życie w świecie pełnym iluzji jest bardzo wygodne. Nie ma to jak matriks. Zawsze możemy powiedzieć, usprawiedliwiając się, że nie wiedzieliśmy, myśleliśmy, że jest inaczej, że nikt nam nie powiedział, że tak nam się wydawało. Często, będąc w błędnym przekonaniu, ma to nas zwolnic z odpowiedzialności za to, co dzieje się wokół nas, odsunąć nas od centrum wydarzeń, bo przecież nikt nie lubi się wychylać, angażować, wyróżniać, eksponować na piedestale. Obowiązującym dziś trendem i niezwykle modnym słowem jest elastyczność, traktowana nie w kategoriach sportowych jako sprawność gimnastyczna, ale jako kategoria moralna, która jest sztuką umiejętnego dopasowania się do każdej sytuacji w jakiej przyjdzie nam się znaleźć, bycie takim plastrem łagodzącym wszelkie konflikty. Razem w parze z elastycznością idzie jej siostra tolerancja a tuż obok otwartość. Bo tylko w tym trójkowym układzie można dziś być w pełni akceptowanym w określonych środowiskach, bo każda z tych cech otwiera inne drzwi ale wszystkie razem wprowadzają nas do świata, który nazywa się nowoczesność, a przecież któż z nas nie chce być tak postrzegany, jako nowoczesny. Iluzja jest niczym jad węża, jest trucizną, która wsącza się po kropelce do naszego umysłu i zatruwa go. A ponieważ dokonuje się to w subtelny, delikatny sposób i pod płaszczykiem lekarstwa, nie zauważmy zagrożenia i przyjmujemy ten środek jako korzystny dla nas, bo służący poprawie naszego zdrowia. Bo punktem wyjścia jest oczywiście oszukańczo przedstawiona nam diagnoza, że jesteśmy chorzy i trzeba nas leczyć. Tylko problem polega na tym, że chcą nas leczyć ci, którzy sami się źle mają i swoją chorobę chcą nam przeszczepić, wykorzystując w tym celu wszystkie dostępne narzędzia i mechanizmy od manipulacji poprzez perswazję i formy nacisku fizycznego, z którymi nie mamy szans sobie poradzić, bo dokonują się w tym samym momencie i na tylu polach, że aby pozostać zdrowym i nie skażonym trzeba być naprawdę silnym i odpornym na to, co jest nam robione. I oczywiście wiele osób powie, że to jest słuszne i wskazane, bo to my jesteśmy ci wymagający lekarza, ale nie dajmy się temu zwieść. Na spotkanie z takimi mitami, które otaczają nas zewsząd, i które proponują nam nową i rzekomo nowoczesną wizję świata zaprasza nas Łysiak w swej najnowszej książce będącej zapisem jego autorskiej analizy sytuacji Polski, krytycznej i konstruktywnej oceny tego, z czym na co dzień mamy do czynienia w różnych sferach naszego życia. I to, za co trzeba cenić Autora to to, że mimo, jak zawsze wielu trudnych do przyjęcia i niezwykle kontrowersyjnych diagnoz i poglądów, stara się ze swojego punktu odniesienia opisać rzeczywistość, w której jesteśmy wszyscy zanurzeni. Doceniam przede wszystkim to, że w myśl łacińskiego przysłowia: Przyjacielem mi Plato, lecz bliższym prawda, mimo wyraźnie prezentowanych sympatii politycznych – prawicowych, i akceptacji prawd wiary i moralności – katolickiej, jest niestrudzonym obrońcą prawdy, w tym takiej, która nie boi się atakować tych, którzy mając jej służyć często o tym zapominają i stają sie uczestnikami paskudnej gry, w której stawką jest korzyść a nie prawda, i którzy prezentując tak cyniczną postawę staja się antybohaterami i negatywnymi przykładami, że, czy to w sferze moralności czy polityki, a nawet religii, nie można być nikogo pewnym, bo są to przestrzenie wykorzystywane przez różne grupy wpływów do realizacji swych celów, które ewidentnie są sprzeczne z przesłaniem opartym na prawdzie. Obraz świata jaki wylania się z prezentowanych treści przygnębia i napawa pesymizmem, człowiek przecież w naturalny sposób szuka ideałów i wzorców, na których chciałby się oprzeć, boli go kiedy, po ludzku patrząc, ci, którzy nimi mają być okazują się szczwanymi graczami nastawionymi może i ideowo, ale przede wszystkim koniunkturalnie, co stawia pod znakiem zapytania ich wiarygodność. Ostre słowa podają zwłaszcza pod adresem Kościoła, Dyrektora Radia Maryja o. Tadeusza Rydzyka, ale i biskupów i księży, w tym nawet samego Ojca Świętego, który również zostaje skrytykowany za brak reakcji. Ale nie jest to bezpodstawna krytyka tylko prawdziwy zatroskany głos kogoś, komu te sprawy są bliskie, i dla którego są one ważne a czując się osobą wierzącą chce dążyć do naprawy błędów i wypaczeń. Obrośliśmy wieloma mitami, ich odrzucenie jest trudne, bo wymaga nie tylko odwagi ale i determinacji, żeby zmierzyć się z własnym środowiskiem i przyjaciółmi, którzy miast stać na straży tego, co święte, sprzedają się dla doraźnych celów, a przecież to tylko dom budowany na piasku, który bez fundamentu rozpadnie się bardzo szybko, o czym ostrzega Autor.

Życie w świecie pełnym iluzji jest bardzo wygodne. Nie ma to jak matriks. Zawsze możemy powiedzieć, usprawiedliwiając się, że nie wiedzieliśmy, myśleliśmy, że jest inaczej, że nikt nam nie powiedział, że tak nam się wydawało. Często, będąc w błędnym przekonaniu, ma to nas zwolnic z odpowiedzialności za to, co dzieje się wokół nas, odsunąć nas od centrum wydarzeń, bo...