W styczniu 2021 trzech dorosłych mężczyzn wspólnie z czternastolatką piło alkohol i zażywało narkotyki. Prokuratura oskarżyła ich o gwałt na małoletniej. Wydający wyrok sędzia Mirosław Brzozowski stwierdził, że do gwałtu nie doszło. Zdaniem sędziego do całej sytuacji doszło za zgodą pokrzywdzonej, zaś mężczyźni nie znali jej daty urodzenia. “Sąd dopuścił w tej sprawie opinię biegłego antropologa. Wynika z niej, że nic nie świadczyło o tym, że pokrzywdzona jest osobą poniżej 15. roku życia. Rozwinięte cechy płciowe, sposób ubioru, pomalowane paznokcie, farbowane włosy, makijaż… To wszystko nie wskazywało, że nie ma jeszcze 15 lat. Dlatego zdaniem sądu nie można mówić, że oskarżony miał tego świadomość.” (źrodło)

Przypomniała mi się ta argumentacja sędziego, wydającego wyrok w 2022 roku w Polsce, gdy czytałem Bestię ludzką Emila Zoli. Powieść opublikowaną w 1890 roku. Jeden z głównych bohaterów, Roubaud dowiaduje się, że jego żona była molestowana w młodości przez człowieka, o którym w zasadzie wszyscy wiedzą, jakie ma skłonności. Zaczyna jednak oskarżać młodą kobietę. W jego oczach to ona ponosi odpowiedzialność za to co się wydarzyło.

"A więc spałaś z nim łajdaczko!…Powtórz, powtórz raz jeszcze, że spałaś z tym staruchem! Ile lat wtedy miałaś, co? Mała byłaś, prawda? Całkiem mała? […] Nie miałaś jeszcze chyba dziesięciu lat, jak go już zabawiałaś. Dlaczego cię wychowywał, dlaczego ci na wszystko dawał? Dla swoich świństw, no powiedz, przyznaj się."

Polski sędzia w XXI wieku zdaje się rozumieć winę dziecka w podobny sposób, jak bohater dziewiętnastowiecznej powieści. Wystarczy, że nastolatka powie, że chce spróbować alkoholu, narkotyków, a do tego mówi, że ma więcej lat niż ma i już w zasadzie to czyni ją dorosłą, a tym samym nie mamy do czynienia z gwałtem na małoletniej. Jakie to proste.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/bestia-ludzka/

W styczniu 2021 trzech dorosłych mężczyzn wspólnie z czternastolatką piło alkohol i zażywało narkotyki. Prokuratura oskarżyła ich o gwałt na małoletniej. Wydający wyrok sędzia Mirosław Brzozowski stwierdził, że do gwałtu nie doszło. Zdaniem sędziego do całej sytuacji doszło za zgodą pokrzywdzonej, zaś mężczyźni nie znali jej daty urodzenia. “Sąd dopuścił w tej sprawie...

I który bohater jest największą bestią ludzką? Fantastyczne studium charakterów i przemyśleń.

I który bohater jest największą bestią ludzką? Fantastyczne studium charakterów i przemyśleń.

Do Zoli trzeba dojrzeć. To przede wszystkim.
Książka napisana w stylu powieści historycznej. Dużo w niej opisów, przede wszystkim kolei, pociągów, co czasem może nużyć.
Jednak na zdecydowaną uwagę zasługuje opis pewnego zjawiska,które w czasach pisarza na pewno występowało,tyle,że pod inną nazwą i nie było tak popularne jak dziś,a mianowicie chodzi o seryjne morderstwo, lub morderstwo na tle seksualnym.
Bo też taką problematykę porusza ta książka. Główny bohater jest zawładnięty przez żądzę (nazywane przez niego chorobą) zabicia kobiety, których nie jest w stanie kontrolować. Widzimy tutaj problematykę morderstwa o patologicznym, chorobowym i niewytłumaczalnym motywie. Nie z zemsty, nie z rabunku, nie z emocji, tylko.. no właśnie? Co kierowało Jakubem podczas fantazji o morderstwie i w końcu samego aktu? Założę się,że gdyby losy bohatera potoczyły się inaczej, byłby on świetnym materiałem na seryjnego mordercę. Zola w swojej powieści porusza tematykę morderstwa (dodam,że nie tylko Jakub zabija ale także dużą część bohaterów powieści) w typowy dla XIX wieku sposób-poprzez genetykę i wrodzone skłonności do przestępstw. W tym wieku powstawały różnego rodzaju pseudonauki próbujące określić wygląd typowego przestępcy.
To dosyć ciekawie zarysowuje nam sposób myślenia ludzi w tamtej epoce.
Ogólnie po książkę sięgnęłam z powodu zainteresowań kryminologią, kryminalistyką i chciałam cofnąć się do początków tej nauki, poszukać informacji o podejściu społecznym do problematyki przestępstw,a ta książka okazała się doskonałym materiałem.
Ogólnie polecam :)

Do Zoli trzeba dojrzeć. To przede wszystkim.
Książka napisana w stylu powieści historycznej. Dużo w niej opisów, przede wszystkim kolei, pociągów, co czasem może nużyć.
Jednak na zdecydowaną uwagę zasługuje opis pewnego zjawiska,które w czasach pisarza na pewno występowało,tyle,że pod inną nazwą i nie było tak popularne jak dziś,a mianowicie chodzi o seryjne morderstwo,...

Tak jak wszystkie powieści Zoli z serii Rougon-Macquart, jest to książka wspaniała, napisana z należytą dbałością o szczegóły, pięknym stylem. Sama przyjemność:)

Tak jak wszystkie powieści Zoli z serii Rougon-Macquart, jest to książka wspaniała, napisana z należytą dbałością o szczegóły, pięknym stylem. Sama przyjemność:)