Choroba dziecka to wielkie cierpienie dla rodziców. Są jednak rodzice, którzy sami tę chorobę wywołują i cieszą się, gdy ich dziecko zostaje poddane skomplikowanym i bolesnym zabiegom. Zastępczy zespół Munchhausena definiuje się jako wymyślanie lub wywoływanie dolegliwości fizycznych i emocjonalnych przez opiekuna u zależnej od niego osoby. W większości przypadków sprawcą jest matka, a ofiarą jej własne dziecko.

Książka Julie Gregory jest opisem przeżyć osoby maltretowanej przez matkę z zastępczym zespołem Munchhausena. Jest to opowieść smutna i przygnębiająca, jednak szczera do bólu. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron dosłownie osłupiałam, później wcale nie było lepiej. Mój umysł tego nie pojmuje, a rozum nie ogarnia. Do czego może się posunąć biologiczna matka. Jak lekarze dali się tak nabrać. Dlaczego nikt nic nie zauważył i nie reagował, kiedy dziewczyna próbowała opowiedzieć o swoim koszmarze.
Sandy, matka Julie, wynajduje coraz to nowe objawy chorobowe u córki. Jej dzieciństwo upływa na kolejnych wizytach u lekarzy i pobytach w szpitalu. Lista jej potencjalnych chorób wciąż rośnie: alergia pokarmowa, wada układu moczowego, wada serca, trwająca latami migrena i powracające mdłości. Matka faszeruje córkę lekami. Zarzuca lekarzom, że nie umieją prawidłowo interpretować wyników badań. Jej córka jest przecież śmiertelnie chora. Chora na tajemniczą chorobę. Matka domaga się wciąż nowych badań, namawia lekarzy do przeprowadzenia operacji na otwartym sercu. Sandy powtarza córce, że ta nie dożyje dwudziestki, a sama Julie uważa się za chorowite stworzenie, skazane na wczesną śmierć.

Historia opowiedziana przez Julie Gregory wydaje się niemożliwa do przyjęcia. To cud, a może raczej niebywała odporność i wytrzymałość sprawiły, że Julie przeżyła, nie tracąc przy tym jasności umysłu. Napisała przejmujący pamiętnik, a jej historia być może sprawi, że osoby, ofiary zastępczego zespołu Munchhausena, może nawet nie wiedząc o tym, że coś takiego istnieje ,odnajdą w nim swoje własne przeżycia i będą szukać pomocy, pomocy, której Julie doprosić się nie mogła. Krok po kroku dziewczyna uczyła się życia, małymi kroczkami dochodziła do równowagi emocjonalnej, bo "kto żył długo w jaskini, ten po wyjściu musi dostosować wzrok do światła".

Książki nie potrafię ocenić według skali liczbowej, bo jak mam oceniać czyjeś cierpienie?

Choroba dziecka to wielkie cierpienie dla rodziców. Są jednak rodzice, którzy sami tę chorobę wywołują i cieszą się, gdy ich dziecko zostaje poddane skomplikowanym i bolesnym zabiegom. Zastępczy zespół Munchhausena definiuje się jako wymyślanie lub wywoływanie dolegliwości fizycznych i emocjonalnych przez opiekuna u zależnej od niego osoby. W większości przypadków sprawcą...