„Zemsta jest najbardziej pustą z emocji.”

Kiedy kilka miesięcy temu skończyłam czytać pierwszą część Nocnej Łowczyni, nie mogłam doczekać się momentu, w którym sięgnę po drugi tom. Jednak miałam też pewne obawy, ponieważ autorka mogła gorzej napisać kontynuację czy ją po prostu zepsuć i zniechęcić mnie do swojej twórczości. Mimo to, gdy zaczęłam czytać, przepadłam i nie mogłam odłożyć pozycji na półkę. Historia się powtarza, bo to miało też miejsce, gdy czytałam W pół drogi do grobu.

Cat Crawfield jak pamiętacie jest półwampirzycą, a teraz jako agentka specjalna pracuje dla rządu i zabija złych nieumarłych. Odeszła kilka lat temu od Bonesa, swojego seksownego i niebezpiecznego kochanka, który nauczył ją wielu przydatnych umiejętności. To właśnie z nich nadal korzysta w swojej nowej pracy, jednak kiedy staje się celem płatnych zabójców uświadamia sobie, że pomóc jej może ten, którego porzuciła. Jego pojawienie się wywołało u niej wiele skrajnych emocji, z którymi trudno jest jej walczyć. Dlatego mimo ważnego zadania, od którego zależy jej życie nie może traktować Bonesa jak powietrze, gdyż tak naprawdę w głębi serca... Wie też, że wampir nie pozowli jej drugi raz odejść.

„Nazwałeś ją Kotkiem? I pozwoliła ci? Trzy dni spędziłem w śpiączce, kiedy tak do niej powiedziałem! A moje jaja nigdy nie doszły do siebie po tym, jak kopniakiem wbiła mi je w kręgosłup!”

Co mogę napisać po przeczytaniu tej powieści? Jest genialna i strasznie wciągająca! Czyta się ją błyskawicznie, dzięki szybko mknącej akcji. Autorka zaserwowała nam wiele niespodziewanych zwrotów akcji, przez które wiele razy dostawałam szału i nie mogłam uwierzyć w to, co czytam. Historia wywołuje nieustannie niekontrolowane napady śmiechu i rumieńce pojawiające się na policzkach. Jak widzicie moje obawy okazały się bezpodstawne, ponieważ pisarka napisała świetną kontynuację i dzięki temu serię pokochałam jeszcze bardziej.

Narracja tak jak w części pierwszej jest pierwszoosobowa, z punktu widzenia Cat i dzięki takiemu zabiegowi możemy lepiej poznać jej tok rozumowania, myśli, czy uczucia do innych. Uważam, że przedstawienie historii oczami głównej bohaterki w tym przypadku jest ciekawym pomysłem, ponieważ postać ta jest bardzo kreatywna, szczera i pełna emocji. Dzięki temu czytanie sprawia ogromną radość, a przede wszystkim coraz bardziej angażujemy się w losy bohaterów, którzy stają się nam bliżsi. Oczywiście gdyby była taka możliwość z chęcią przeczytałabym tę powieść z perspektywy Bonesa, ponieważ jestem ciekawa jego tajemniczej strony i tego co świta mu w głowie.

„- Ty! Ty!
- Miło cię znowu widzieć, Justyno – powiedział Bones z diabolicznym uśmiechem. – Bardzo ci dobrze w tym kolorze.
- Ty brudna bestio! – ryknęła matka. – Każdej nocy modliłam się, żebyś zdechł i gnił w piekle!
- Mamo! – Najwyraźniej jej serce ani odrobinę nie zmiękło przez te lata.
Bones wzruszył ramionami.
- Powinnaś się modlić trochę głośniej. Najwyraźniej Wszechmogący cię nie usłyszał.”

W poprzednim tomie miałam pewne zastrzeżenia do głównej bohaterki, która wydawała mi się aż za bardzo waleczna i robiąca nieustannie co tylko jej się podoba nie patrząc na innych. Tam miałam wrażenie sztuczności i nie podobało mi się to. Tutaj jednak to się zmieniło, gdyż zachowanie Cat jest całkowicie naturalne, pasujące do niej i nic nie jest przesadzone. Główna postać dorosła, stała się bardziej ostrożna i dzięki temu polubiłam ją. Warto też wspomnieć o jej kochanku, który nadal zaskakuje i budzi duże wrażenie, zarówno swoim wyglądem, czynami jak i wypowiedziami. Jeaniene Frost przedstawiła nam również wiele nowych, wyrazistych postaci, takich jak: Tate, Juan, Belinda, Anette, dzięki którym fabuła stała się ciekawsza i bardziej barwna.

Podsumowując, uważam że Jedną nogą w grobie jest niesamowicie wciągającą kontynuacją z serii Nocna Łowczyni, po którą warto sięgnąć. Osoby, które nie miały styczności z autorką zachęcam do przeczytania pierwszego tomu W pół drogi do grobu, ponieważ jestem pewna że zakochacie się w świecie stworzonym przez Jeaniene Frost. Ja osobiście dobrze bawiłam się przy tej lekturze i z pewnością zapoznam się z częścią trzecią - W grobie. Polecam gorąco!!

http://niebianskie-pioro.blogspot.com/2012/09/jedna-noga-w-grobie-jeaniene-frost_19.html

„Zemsta jest najbardziej pustą z emocji.”

Kiedy kilka miesięcy temu skończyłam czytać pierwszą część Nocnej Łowczyni, nie mogłam doczekać się momentu, w którym sięgnę po drugi tom. Jednak miałam też pewne obawy, ponieważ autorka mogła gorzej napisać kontynuację czy ją po prostu zepsuć i zniechęcić mnie do swojej twórczości. Mimo to, gdy zaczęłam czytać, przepadłam i nie...