Książka kompletna, zawierająca nie tylko autobiograficzne wspomnienia znanego i bardzo przeze mnie cenionego dziennikarza \tiziano Terzaniego, ale i osobiste credo pisarza, wraz z filozofią życiową. Jednym słowem może być to podręcznik "do życia". Teksty nadają sie do codziennej kontemplacji, i jest to pozycja, do której warto wracać w trudnych dla siebie momentach. Podoba mi się stoicka postawa autora, który już pogodził się z rychła śmiercią, potrafi nawet żartować, że dwie rzeczy przyszły niespodziewanie, rak i emerytura.
W rozmowach z synem LUcą opisuje swoje dzieciństwo, młodość, taki a nie inny wybór kariery, życie zawodowe, rozliczne podróże. Myślę o nim jak o pielgrzymie, który chce odnaleźć sens życia, skoro ciągle ocierał się o ludzkie tragedie, ciągłe uczestniczył w zbrojnych konfliktach, począwszy od Wietnamu, przez Kambodżę, Bliski Wschód, różne rejony Azji. W poszukiwaniu duchowości dotarł do Indii, ale wizja kastowego systemu, niewcielającego w życie jego socjalistycznych ideałów, mocno go zniechęciła. próbuje ocalić ludzka duchowość, więc jest to książka na wskróś humanistyczna, porządkująca zastany świat, wypowiadająca wojnę zachodniemu konsumpcjonizmowi. Nie można tylko czytać recenzji, należy ją wchłonąć i przeżyć. Dołączam do głosów, które uważają ją za lekturę obowiązkową.

Książka kompletna, zawierająca nie tylko autobiograficzne wspomnienia znanego i bardzo przeze mnie cenionego dziennikarza \tiziano Terzaniego, ale i osobiste credo pisarza, wraz z filozofią życiową. Jednym słowem może być to podręcznik "do życia". Teksty nadają sie do codziennej kontemplacji, i jest to pozycja, do której warto wracać w trudnych dla siebie momentach. Podoba...