Nie lubię polskich autorów. Wiem, wiem, strasznie etykietkuję i wrzucam wszystkich do jednego worka. Ale nie moja wina, że mam jakieś uprzedzenia, co do polskich twórców. Nie są one przecież nieuzasadnione i mają swoje przyczyny.

Dlatego też zwlekałam tak długo, jak tylko się dało z lekturą "Filatelisty" Zbigniewa Wojtysia. Książkę wygrałam w konkursie, jeszcze w czasach gimnazjalnych i od tamtego czasu kurzyła się na półce. Zaczynając drugi rok studiów stwierdziłam, że książka to nie ser i nie musi dojrzewać, dlatego zmobilizowałam się i w końcu wzięłam książkę do rąk.

Leżała tyle lat na półce i nawet nie wiedziałam, że autor złożył autograf na pierwszej stronie... Wstyd.

No ale... Gdybym miała wskazać, jak książka w żadnym wypadku nie powinna wyglądać, wskazałabym właśnie "Filatelistę".

Zapowiadało się tak pięknie! Mitologia, III Rzesza, Hitler, nazizm, II wojna światowa, fantastyka, symbolizm, czarownice, rytuały, erotyzm, Poznań, Stary Rynek. Mieszanka wybuchowa, ale w moim stylu... No i tylko ten opis był w moim stylu. Tak się przeliczyć...

Okropne, okropne, okropne. Kolejny raz rzuciłam książką o ścianę. Kolejny raz nie dokończyłam czytania (chociaż tak bardzo tego nie lubię). Kolejny raz wstyd mi, że na półce stoi tak marna pozycja... Chociaż nie. Nie jest marna. Pomysł był naprawdę fantastyczny, ale gorzej z wykonaniem.

Przepraszam, ale ja wymiękam... Tak bardzo chciałam to przeczytać, naprawdę. Starałam się, jak tylko mogłam. Prawie na setnej stronie wciąż toczy się ciągle ten sam wątek i jego końca nie widać. Bohaterowie cały czas rozmawiają o znaczkach i chociaż rozmowa ta była z początku szalenie intrygująca... No ale ile można?!

No i gdzie ten erotyzm? Gdzie ta fantastyka? Nigdzie. A symboliki za dużo.

Nie polecam. Nigdy i nikomu. W porządku, jeśli ktoś ma niewyczerpane pokłady cierpliwości, nie zabraniam. Ale nie chcę testować niczyjej cierpliwości i nie biorę odpowiedzialności za zdrowie psychiczne ludzi, którzy sięgną po tę pozycję.

Kolejny raz zawiodłam się na polskich autorach i mam nadzieję, że już nigdy się z nimi nie spotkam.

Nie lubię polskich autorów. Wiem, wiem, strasznie etykietkuję i wrzucam wszystkich do jednego worka. Ale nie moja wina, że mam jakieś uprzedzenia, co do polskich twórców. Nie są one przecież nieuzasadnione i mają swoje przyczyny.

Dlatego też zwlekałam tak długo, jak tylko się dało z lekturą "Filatelisty" Zbigniewa Wojtysia. Książkę wygrałam w konkursie, jeszcze w czasach...