Ta historia jest niejako inspirowana słowami Szekspira, którego twórczość lubię:
"W zabiegach ludzkich jest przypływ i odpływ.
Pora przypływu stosownie schwytana
Wiedzie do szczęścia; kto oną opuszcza,
Ten podróż życia po mieliznach z biedą
Musi odbywać. Myśmy teraz właśnie
Na tak wezbrane wypłynęli morze:
Trzeba nam z fali przyjaznej korzystać.
Inaczej okręt nasz zatonie."
To cytat z "Juliusza Cezara", jeszcze nie czytałam tego utworu, ale zamierzam.

Umiera pewien milioner, który po swoim nagłym ożenku nie sporządził nowego testamentu, stąd cały majątek przypada jego żonie i pośrednio jej bratu. Rodzina Cloadów znajduje się więc w tarapatach, wiedzieli przecież, że każdy krewny dostanie swoją część, a tu się okazało, że nic nie jest pewne w życiu. Ale pojawiają się nowe możliwości, związane z opowieścią z początku książki. Doprowadzą one do samobójstw i morderstw, a Poirot rozstrzygnie kto i za co odpowiada w tym całym koszmarnym galimatiasie.

Odgadłam sprawcę, ale nie do końca, bowiem cała zagadka okazała się skomplikowana i jej druga część bardzo mnie zaskoczyła. Wydawało się, że to już koniec, omal nie stała się tragedia, a tu szok, odkryć ciąg dalszy. Wątek romansowy nie spodobał mi się, liczyłam, że będzie tyczył trochę innych osób, ale autorka inaczej poprowadziła akcję. Ostateczne wnioski niezbyt pochlebne dla natury ludzkiej, bowiem całość utworu prowadzi do takich konkluzji.

Ta historia jest niejako inspirowana słowami Szekspira, którego twórczość lubię:
"W zabiegach ludzkich jest przypływ i odpływ.
Pora przypływu stosownie schwytana
Wiedzie do szczęścia; kto oną opuszcza,
Ten podróż życia po mieliznach z biedą
Musi odbywać. Myśmy teraz właśnie
Na tak wezbrane wypłynęli morze:
Trzeba nam z fali przyjaznej korzystać.
Inaczej okręt nasz...