Kiedy dorośli znęcają się nad nieletnimi, zaczyna się dramat.

Chęć przetrwania mimo wszystko, to cel który przyświeca nieletnim bohaterom powieści. Porzuceni, uwięzieni, zaniedbani, zostawieni na pastwę losu i szalejącej zarazy, szukają drogi ucieczki, chcą żyć. Zaniepokojeni odkrywają, że jedyna droga, która pozwoliłaby im opuścić upiorne miejsce, jest zabarykadowana. To okrutne, przecież te dzieci potraktowano gorzej niż własne zwierzęta. Odcięto ich od świata, a mieli być tylko ewakuowani w bezpieczne miejsce, gdyż trwa wojna. 15 wychowankom z domu poprawczego zgotowano dodatkowe piekło. Dla ludności wsi do której przybyli, byli bezużytecznym robactwem, głodnymi mordami do wykarmienia. Zanim opuszczono wioskę, wykorzystano ich do pochowania zmarłych na wskutek zarazy zwierząt, nie troszcząc się o ich bezpieczeństwo.
Skąpo ubrani, brudni, obdarci, zmarznięci i głodni, pozostali sami, gdy nad ranem, wszyscy mieszkańcy opuścili wioskę. Chcąc stworzyć namiastkę nowej społeczności, odnaleźli zapasy ryżu, suszonych ryb w domach opuszczonych, do których musieli się włamać. Byli głodni i spragnieni ciepła...
Nie, ja nie potrafię o tej książce napisać. Nie umiem zrozumieć czym kierowali się wieśniacy, karcili, tłukli jak drwa na rozpałkę, wymierzali samosądy, widząc w tych dzieciach zbrodniarzy gorszych, nisz wróg wojenny. Ale kto głodny nie pokusiłby się, aby odnaleźć pożywienie w opuszczonym domu mając przed sobą perspektywę śmierci głodowej i znikąd pomocy.

Kiedy dorośli znęcają się nad nieletnimi, zaczyna się dramat.

Chęć przetrwania mimo wszystko, to cel który przyświeca nieletnim bohaterom powieści. Porzuceni, uwięzieni, zaniedbani, zostawieni na pastwę losu i szalejącej zarazy, szukają drogi ucieczki, chcą żyć. Zaniepokojeni odkrywają, że jedyna droga, która pozwoliłaby im opuścić upiorne miejsce, jest zabarykadowana. To...