Izzy Astor i Nate Phelan poznali się w dramatycznych okolicznościach i może właśnie to sprawiło, że już wtedy połączyło ich coś wyjątkowego. Na przestrzeni lat mogli spędzać ze sobą niewiele czasu, jednak te wykradzione chwile jeszcze mocniej umocniły ich w więź. Żadne z nich nie spodziewało się, że kolejne raz zobaczą się w tak niesprzyjających okolicznościach i tego, że będą jeszcze w stanie się porozumieć, po tym, jak skończyło się ich ostatnie spotkanie.

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i z pewnością nie będzie ostatnie. Bardzo podoba mi się jej pióro i to w jak umiejętny sposób potrafi zaprezentować nam emocje targające bohaterami i sprawić, żeby książka jest interesująca i trzyma nas napięciu. Urzekła mnie ta historia i para w niej przedstawiona. W książce przeszłość przeplata się z teraźniejszością i za każdym razem, gdy kończył się rozdział, nie mogłam się doczekać ciągu dalszego. Możemy tutaj znaleźć wiele wątków takich jak trudne relacje z rodzicami, chęć udowodnienia sobie i reszcie swojej wartości, trudy wojny i życia zawodowego żołnierza, ale przede wszystkim miłość, piękne, urocze i romantyczne uczucie, które połączyło Izzy i Nate'a. Gorąco polecam!

Izzy Astor i Nate Phelan poznali się w dramatycznych okolicznościach i może właśnie to sprawiło, że już wtedy połączyło ich coś wyjątkowego. Na przestrzeni lat mogli spędzać ze sobą niewiele czasu, jednak te wykradzione chwile jeszcze mocniej umocniły ich w więź. Żadne z nich nie spodziewało się, że kolejne raz zobaczą się w tak niesprzyjających okolicznościach i tego, że...

👍 ciekawa

👍 ciekawa

Sympatyczna, odrobinę naiwna powieść obyczajowa z uroczym bzykankiem w Kabulu, Nowym Jorku czy na Fidżi. Autorka jako żona wojskowego, nieźle ogarnia stosunki w armii (amerykańskiej) i żołnierską mentalność, zwykle ją jednak poprawnie politycznie idealizując. Niestety okoliczności dramatycznej ewakuacji z Afganistanu po zwycięstwie talibów w 2021, pokazane zostały wyłącznie jako tło scen obyczajowych. Co prawda Autorka uniknęła rażących błędów, ale niewiele nowego nam o tej wtopie amerykańskiego wojska powiedziała.

Sympatyczna, odrobinę naiwna powieść obyczajowa z uroczym bzykankiem w Kabulu, Nowym Jorku czy na Fidżi. Autorka jako żona wojskowego, nieźle ogarnia stosunki w armii (amerykańskiej) i żołnierską mentalność, zwykle ją jednak poprawnie politycznie idealizując. Niestety okoliczności dramatycznej ewakuacji z Afganistanu po zwycięstwie talibów w 2021, pokazane zostały wyłącznie...

📖🐲
Tak szczerze, to najchętniej dałabym 3,5, ale 4 za to, że jednak doczytałam do końca, chociaż im więcej stron, tym bardziej zmęczone miałam mięśnie odpowiedzialne za przewracanie oczami z powodu rosnącej ckliwości i pompatyczności tej książki oraz absurdalnych przeszkód piętrząc się przed naszymi kochankami.

Początek do 200 strony był w miarę spoko i szybko przeczytałam, bo jest to w sumie fajnie opowiedziana historia intensywnie zaczynającej się znajomości. Potem niestety zaczęły mi bardzo przeszkadzać chamskie teksty propagandowe (walczę tam, żeby Izzy mogła spać spokojnie tu. Ta, jaaaasne.) oraz podwójne standardy, jakie nasza główna bohaterka stosuje.

Jej siostra albo Nate nie mogą pracować w niebezpiecznym miejscu, ale ona może ich "ratować" z niebezpiecznego miejsca i upiera się jak dziecko, że muszą koniecznie skończyć swoją najwyraźniej wymarzoną karierę, bo ona się o nich martwi, no więc jazda do domu. Jeremy to świnia, bo ją zdradza, ale Izzy zakochana od lat w Nathanielu jest przecież w porządku, bo to jej "prawdziwa miłość". No proszę was. Tak samo kwestia przeciągania seksu pomiędzy Izzy i Nate'm, bo "ona zasługuje na więcej, a ja jestem świętym do kanonizowania, że jej jeszcze nie dotknąłem". Nie znoszę tego. Jakby seks był czymś innym niż niezwykle przyjemna, jak się to umie robić, ale jednak czynność fizjologiczna, a nie jakieś nieczyste działania albo grzech. Poza tym upieranie się przy tym, że nie są parą, pozwala Nate'owi bezkarnie uprawiać seks z innymi kobietami bez nazywania tego zdradą. Izzy oczywiście wiernie czeka tak czy tak, ale Nate najwyraźniej nie ma problemu z zastępczymi partnerkami. Hmmm... tak jakby trochę to słabe i nie pokazuje za bardzo siły woli tego kolesia, a raczej pójście na łatwiznę.

W związku z tym potem książka trochę mi się dłużyła, bo liczba stron nie miała przełożenia na gęstość treści. Sceny erotyczne jak zwykle dla mnie za szczegółowe i za wulgarne. Przeszkadzała mi też niedojrzałość emocjonalna Izzy dającej traktować się jak wycieraczka grzecznie czekająca na progu mieszkania, do którego może ktoś zawita albo i nie oraz chamski ghosting ze strony Nate'a, który nie miał czasu ani głowy wysłać pieprzonego SMS-a? No błagam Was.

Ja czuję się wystarczająco odmóżdżona, żeby jednak powrócić do literatury wyższych lotów poruszającej naprawdę istotne choć bolesne tematy.

📖🐲
Tak szczerze, to najchętniej dałabym 3,5, ale 4 za to, że jednak doczytałam do końca, chociaż im więcej stron, tym bardziej zmęczone miałam mięśnie odpowiedzialne za przewracanie oczami z powodu rosnącej ckliwości i pompatyczności tej książki oraz absurdalnych przeszkód piętrząc się przed naszymi kochankami.

Początek do 200 strony był w miarę spoko i szybko...

Izzy poznaje Nate'a w samolocie. Ona boi się latać, on leci pierwszy raz. Nawiązuje się między nimi więź, którą wzmacniają dramatyczne okoliczności. Szybko jednak rzeczywistość rozdziela ich na długi czas.
Kiedy znów przypadkiem się spotykają, ta więź wciąż jest między nimi. Krótkie spotkania i długie rozstania nie są w stanie jej naruszyć. Kiedy wydaje się, że życie każdego z nich pobiegnie odmiennymi torami, los znów ich ze sobą styka. Niebezpieczne okoliczności tego zdarzenia nie sprzyjają jednak wyjaśnieniu spraw, które stoją między nimi.
Pytanie, czy wszyscy przeżyją i czy głównym bohaterom pisany jest happy end, towarzyszy czytelnikowi do końca lektury.

Izzy poznaje Nate'a w samolocie. Ona boi się latać, on leci pierwszy raz. Nawiązuje się między nimi więź, którą wzmacniają dramatyczne okoliczności. Szybko jednak rzeczywistość rozdziela ich na długi czas.
Kiedy znów przypadkiem się spotykają, ta więź wciąż jest między nimi. Krótkie spotkania i długie rozstania nie są w stanie jej naruszyć. Kiedy wydaje się, że życie...

Nie chcę zabrzmieć melodramatycznie – jak ta książka – ale po lekturze „Gdyby jednak” czuję się co najmniej odrobinę głupsza. Jest to pozycja problematyczna, bo muszę ją skrytykować i za upolitycznione umiejscowienie akcji, i za niedojrzałych głównych bohaterów, i za ckliwość, która wylewa się z kart powieści.

Po pierwsze, w dużej mierze losy Izzy i Nate’a dzieją się podczas wychodzenia wojsk amerykańskich z Afganistanu. Bohaterowie tej książki traktują otoczenie jako drobną niedogodność, tło swoich rozterek miłosnych. Prowadzą szczeniackie przepychanki słowne podczas wykonywania misji. Czułam niesmak, bo takie to było bez empatii dla dramatu cywilów, nie wchodząc w szczegóły uniesień miłosnych, które towarzyszyły klęsce humanitarnej zachodzącej za murami ambasady w Kabulu. Książka jest przy tym nacechowana politycznie, co zupełnie do mnie nie trafia w przypadku gatunku jakim jest romans. Podczas lektury też otwierałam szerzej oczy na te wszystkie absurdy, jak to wszyscy w czasie wojny przyjeżdżają do Afganistanu, jakby to był sąsiedni stan.

Po drugie, główni bohaterowie. Męczyło mnie ich niezdecydowanie, brak umiejętności komunikacji – przegadania jak wyobrażają sobie swoją relację, a też jak to wpłynie na ich kariery. Nie znoszę motywu, kiedy dwoje zakochanych w sobie ludzi „nie może być ze sobą”, ale pozostaje w kontakcie, a potem umawia się z innymi ludźmi – raniąc osoby trzecie, ale także siebie. Nie wiem, jak mogłabym znaleźć do nich sympatię, nawet jeżeli autorka jak to zwykle bywa – pokazywała nam, że ich nowe drugie połówki są źle dopasowane, czy np. zdradzają. Dodatkowo, wolę nie liczyć ile razy Nate przez całą książkę namawiał Izzy (oraz ile razy nazywał ją Isabeau, ugh) do powrotu do Stanów i sugerował, że nie powinno jej być w Afganistanie, traktując ją jak małe dziecko, za które trzeba wziąć odpowiedzialność. A z drugiej strony ona była takim bananowym dzieckiem, które nie wiedziało na co się pisze jadąc tam, więc faktycznie Nate zamiast wypełniać swoje obowiązki, musiał się nią zajmować. Na koniec, denerwował mnie wątek ich podróży z rozdziałów retrospekcyjnych. Przy tym był lekko komiczny – wiedząc, że Nate w każdej chwili może być wezwany do wojska, oni zamiast się umawiać na jakieś spontaniczne podróże, planowali je z dużym wyprzedzeniem na koniec świata, a przy tym w najbardziej luksusowe kierunki. I znowu mamy sytuację z serii „bananowe dziecko”. Izzy mogła się domyślić na podstawie tego, jak wyglądało dorastanie Nate’a, że on swoim zachowaniem chce jej zaimponować i stąd funduje jej luksusowe wycieczki, wydając większość oszczędności. Przy tym ona sama w tamtym momencie nie mogła sobie na nie pozwolić. Mam wrażenie też, że sam opis nastawił mnie, że będzie to powieść o katastrofie samolotu i związanej z nią traumie/ zmianie życia, ale okazało się, że bardziej była to sytuacja, która miała podkreślać po prostu charakter głównych bohaterów – że są silni, przejdą wszystko. Niestety ich zachowanie o tym nie świadczyło.

Po trzecie, ckliwość wylewająca się na kartach tej powieści była przesadna, melodramatyczna. Tam jest dosłownie wątek zmiany całej swojej kariery i walki o to, żeby wyprowadzić wojska z Afganistanu, żeby Nate wrócił do USA. Nate, którego widziała kilka razy w życiu, ten Nate. To jest poziom absurdu, że nie wiem czy śmiać się czy płakać. Wydaje mi się, że autorka popełniła największy błąd osadzając fabułę w realnym świecie.

Nie polecam, bo to nie jest dobrze napisana książka. Ani nie jest wciągająca, ani zabawna, ani realistyczna.

Nie chcę zabrzmieć melodramatycznie – jak ta książka – ale po lekturze „Gdyby jednak” czuję się co najmniej odrobinę głupsza. Jest to pozycja problematyczna, bo muszę ją skrytykować i za upolitycznione umiejscowienie akcji, i za niedojrzałych głównych bohaterów, i za ckliwość, która wylewa się z kart powieści.

Po pierwsze, w dużej mierze losy Izzy i Nate’a dzieją się...

Rebecca Yarros zaprasza nas do swojej nowej książki "Gdyby jednak", w której poznajemy Izzy Astor i Nate Phelan'a.
Pierwsze spotkanie bohaterów następuje na pokładzie samolotu, gdzie przeznaczenie przez wiele lat będzie ich do siebie przyciągało. Przeżyli katastrofę samolotu, który spadł do rzeki Missouri i wiele spotkań na przestrzeni lat, jednak zawsze coś stawało im na drodze. Po dziesięciu latach ich drogi ponownie się ze sobą krzyżują w Afganistanie na płycie lotniska, gdzie on ze swoją armią mają osłaniać grupę polityków, w której dostrzega właśnie ją z wielkim diamentem na palcu.
Przeskoki w czasie między teraźniejszością, a różnymi momentami z przeszłości dawkują czytelnikowi emocje, w relacji między bohaterami.
Autorka stworzyła dwoje różnorodnych bohaterów z problemami jakimi borykają się na codzień. Problemy rodzinne, niezrozumiałe relacje, różne punkty widzenia, ADHD, presja rodziców, traumy wojenne i wiele innych.
Autorka ma wielki dar lekkiego pióra i dawkowania emocji, aby zaciekawić i nie porzucić książki, ani się nią nie znudzić.
Warta uwagi.

Rebecca Yarros zaprasza nas do swojej nowej książki "Gdyby jednak", w której poznajemy Izzy Astor i Nate Phelan'a.
Pierwsze spotkanie bohaterów następuje na pokładzie samolotu, gdzie przeznaczenie przez wiele lat będzie ich do siebie przyciągało. Przeżyli katastrofę samolotu, który spadł do rzeki Missouri i wiele spotkań na przestrzeni lat, jednak zawsze coś stawało im na...

"Gdyby jednak", autor: Rebecca Yarros.
Autorki chyba większości z Was nie muszę przedstawiać gdyż w ostatnim czasie można znaleźć dużo poleceń jej książek 😍

Izzy Astor wsiada na pokład samolotu. Kobieta nie spodziewa się niczego niezwykłego, ot zapowiada się lot jak każdy inny. Po prostu poświąteczny powrót do domu. Na sąsiednim fotelu siada jednak mężczyzna, która zwraca jej uwagę. Nate Phelan wizualnie podoba się Izzy. Coś tych dwoje do siebie przyciąga. Półtorej minuty po starcie ich samolot wpada do Missouri.... Po tym wypadku w ich życiu wszystko się zmienia. Zmieniają się również oni sami. Mężczyzna rozpoczyna pracę w armii, kobieta natomiast rozpoczyna karierę w polityce. Ich losy krzyżują się, ale zawsze w dość nieodpowiednim momencie. Dzieje się tak jednak do czasu. Izzy trafia do Afganistanu, Natowi powierzono zadanie aby ją ochraniać. Jak dalej potoczą się ich losy? Jeśli jesteście ciekawi to koniecznie sięgnijcie po ten tytuł. Jeśli nie czytaliście jeszcze książek tej autorki to koniecznie to zmieńcie bo w mojej ocenie naprawdę warto je poznać ☺️

#współpracarecenzencka

"Gdyby jednak", autor: Rebecca Yarros.
Autorki chyba większości z Was nie muszę przedstawiać gdyż w ostatnim czasie można znaleźć dużo poleceń jej książek 😍

Izzy Astor wsiada na pokład samolotu. Kobieta nie spodziewa się niczego niezwykłego, ot zapowiada się lot jak każdy inny. Po prostu poświąteczny powrót do domu. Na sąsiednim fotelu siada jednak mężczyzna, która zwraca...

Książka sama w sobie bardzo ciekawa, watki i opisy postaci są bardzo rozbudowane. Trochę byłam sfrustrowana tymi zbiegami okoliczności ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu, o ile w tym przypadku można tak powiedzieć. 😅 Izzy i Nate'owi zdecydowanie los nie sprzyjał. Myślę, ze takie sytuacje w prawdziwym życiu maja miejsce i właśnie to w tym wszystkim jest wspaniale. Nie dostajemy opisu przekolorowanej historii - dostajemy gorzka opowieść o dwójce osób, którzy chcą być ze soba, kochają się ale nie mogą być ze soba jak normalni ludzie, głównie przez to czym się zajmują i jakie poglądy maja ich rodzice. Ciekawa książka, nie żałuję i polecam dalej! 😊

Książka sama w sobie bardzo ciekawa, watki i opisy postaci są bardzo rozbudowane. Trochę byłam sfrustrowana tymi zbiegami okoliczności ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu, o ile w tym przypadku można tak powiedzieć. 😅 Izzy i Nate'owi zdecydowanie los nie sprzyjał. Myślę, ze takie sytuacje w prawdziwym życiu maja miejsce i właśnie to w tym wszystkim jest wspaniale. Nie...

Izzy i Nate spotkali się przypadkiem w samolocie i przeżyli katastrofę. Po latach ponownie połączył ich przypadek. Nate zaciągnął się do wojska i właśnie wyjeżdżał na misje, ale obiecał że będą pisać do siebie listy i ponownie spotykają się niebawem. Obojga do siebie ciągnie i boją się o siebie nawzajem a Nate wyjeżdżając na niebezpieczne misje, nie chce aby Izzy się o niego zamartwiała, lecz ona i tak to robi. Po wielu latach żadne z nich nadal nie potrafi ułożyć sobie życia, kiedy spotykają się w Afganistanie, gdzie trwa wojna i Nate musi chronić Izzy, wspomnienia I uczucia wracaja ze zdwojoną siłą.
Czy Nate i Izzy dadzą sobie szansę na miłość?
Jakie bóle i żale skrywają bohaterowie?

Ja jestem szczerze i szaleńczo zakochana w twórczości autorki, nadrabiam wszystkie jej książki i każdą historię, którą czytam jestem oczarowana. Pokochałam bohaterów od pierwszego momentu i w ogromnym napięciu czekałam na rozwój wydarzeń. Ta historia całkowicie mnie pochłonęła i odłożyłam ją dopiero jak skończyłam czytać. Zakończenie wzruszające i niejednokrotnie polały się łzy. Autorka zafundowała ogrom emocji, od radości, ekscytacji po ból, rozpacz i traumy. Ja uwielbiam jak książka wywołuje wiele emocji i kiedy nie mogę jej odłożyć. Motyw wojska, to są tematy, które bardzo lubię i jeszcze bardziej pokochałam Nata za jego postawę i oddanie służbie. Styl pisania autorki jest naprawdę świetny, potrafi czytelnika rozbawić, ale również wzruszyć.

Izzy i Nate spotkali się przypadkiem w samolocie i przeżyli katastrofę. Po latach ponownie połączył ich przypadek. Nate zaciągnął się do wojska i właśnie wyjeżdżał na misje, ale obiecał że będą pisać do siebie listy i ponownie spotykają się niebawem. Obojga do siebie ciągnie i boją się o siebie nawzajem a Nate wyjeżdżając na niebezpieczne misje, nie chce aby Izzy się o...