[ocena wydania z 1950 roku]

Kawał historii, morze wspomnień z lat, w których, aby obliczyć swój wiek, wystarczały mi jedynie palce u rąk...

Dziwnie było sięgać po tę pozycję, w zupełnie innym wydaniu niż czytałam w dzieciństwie. Siedząc w czytelni i muskając pożółkłe kartki, nie wiedziałam, co otrzymam. Wersja z 1950 roku, z ilustracjami Tadeusza Gronowskiego, ma w sobie wiele uroku - starą, jeszcze międzywojenną składnię (pierwsze wydanie "Elementarza" zostało wprowadzone na rynek w 1910 roku),pięknie wykaligrafowane litery oraz przyjemne dla oka obrazki, choć ja osobiście wolę te, które wyszły spod ręki Grabiańskiego. Nie mniej jednak, obaj panowie sprawują się wybornie, uzupełniając swoim talentem, tekst Falskiego.

A co do tekstu... O ile na początku składnia, wyrazy nie sprawiałyby trudności współczesnym dzieciom, tak w coraz bardziej zaawansowanych partiach tekstu, mogłyby napotkać kłopoty. Nie mniej walory edukacyjne książki są odczuwalne również dla starszego odbiorcy. Jedynym moim zarzutem, z którym nie miała nic wspólnego intencja autora, jest modyfikacja tekstu do czasów ówczesnych...

Rok 1950... Stalinizacja pełną gębą...Towarzysz Bierut spogląda z portretu na czytelnika wraz z orzełkiem bez korony... Rosjanie to nasi życzliwi przyjaciele, na wsi jest tylko jedno wspólne pole, a we wszelkich dziedzinach życia ludzie pracują dla dobra społeczeństwa...

Późniejsze wydania (po 1989?) na szczęście nie mają już tak ważnych "bohaterów" umieszczonych na swoich kartach, a przynajmniej nie przypominam sobie, aby w mojej wersji z 2002 roku widniały owe wizerunki.

Szkoda, że nawet "Elementarz" został wykorzystany do propagandy rządu ludowego.

To nie jest pełnowartościowa książka Falskiego, dlatego musiałam odjąć gwiazdki.

Po prostu, sięgając po tę pozycję, należy kierować się datą wydania i wybierać jak najpóźniejszą wersję.

Ciekawe byłoby porównanie wszystkich wydań "Elementarza" i śledzenie modyfikacji w tekście [jak coś zaklepuję ten temat na pracę licencjacką albo magisterską].

[ocena wydania z 1950 roku]

Kawał historii, morze wspomnień z lat, w których, aby obliczyć swój wiek, wystarczały mi jedynie palce u rąk...

Dziwnie było sięgać po tę pozycję, w zupełnie innym wydaniu niż czytałam w dzieciństwie. Siedząc w czytelni i muskając pożółkłe kartki, nie wiedziałam, co otrzymam. Wersja z 1950 roku, z ilustracjami Tadeusza Gronowskiego, ma w sobie...

To na nim uczyłam się czytać, więc ocena podniesiona też sentymentalnym przywiązaniem. Nie potrafię wobec tej książki inaczej :)

To na nim uczyłam się czytać, więc ocena podniesiona też sentymentalnym przywiązaniem. Nie potrafię wobec tej książki inaczej :)

Książka wzbudzająca sentymentalne wspomnienia z dzieciństwa, to z niej uczyłem się czytać.
Ilustracje Grabińskiego są wyjątkowe. Już jako dziecko zastanawiało mnie fenomenalne oddanie oczu, nie mogłem się na nie napatrzeć.
Elementarz ten posłużył mi do nauki czytania dwóch moich synów.

Książka wzbudzająca sentymentalne wspomnienia z dzieciństwa, to z niej uczyłem się czytać.
Ilustracje Grabińskiego są wyjątkowe. Już jako dziecko zastanawiało mnie fenomenalne oddanie oczu, nie mogłem się na nie napatrzeć.
Elementarz ten posłużył mi do nauki czytania dwóch moich synów.

Najtrudniejsza jaką przeczytałam, ale ciekawa.
Fajnie, że z takiej książki uczyli się też czytać moi rodzice.

Najtrudniejsza jaką przeczytałam, ale ciekawa.
Fajnie, że z takiej książki uczyli się też czytać moi rodzice.

Najlepszy elementarz <3. Jestem rocznik 2004 i w szkole mieliśmy zupełnie inne książeczki. Ale moja Mama nauczyła mnie czytać właśnie z tego elementarza, który zachowała jeszcze ze swoich czasów szkolnych <3.

Przejrzysty, klarowny. Ślicznie ilustrowany. Bardzo przyjemnie się z niego uczyło.

Najlepszy elementarz <3. Jestem rocznik 2004 i w szkole mieliśmy zupełnie inne książeczki. Ale moja Mama nauczyła mnie czytać właśnie z tego elementarza, który zachowała jeszcze ze swoich czasów szkolnych <3.

Przejrzysty, klarowny. Ślicznie ilustrowany. Bardzo przyjemnie się z niego uczyło.

Mimo, że się wychowałam na "Literach", rozumiem dlaczego pokolenia Polaków pokochały tę książkę:) Piękne ilustracje Janusza Grabiańskiego, proste teksty, które prezentują litery zarówno drukowane, jak i pisane, gradacja trudności tekstów - od "Ala i Ola" do pełnych czytanek o cukierni, karmieniu gołębi, naszym Bałtyku, parku nad sadzawką, polskich fabrykach, straży pożarnej i innych zawodach.... to wszystko sprawia, że jest to książka - legenda:)

Mimo, że się wychowałam na "Literach", rozumiem dlaczego pokolenia Polaków pokochały tę książkę:) Piękne ilustracje Janusza Grabiańskiego, proste teksty, które prezentują litery zarówno drukowane, jak i pisane, gradacja trudności tekstów - od "Ala i Ola" do pełnych czytanek o cukierni, karmieniu gołębi, naszym Bałtyku, parku nad sadzawką, polskich fabrykach, straży pożarnej...

Choć większość milusińskich na sam dźwięk słowa "Elementarz" dostaje gęsiej skórki (sam tak miałem),to trzeba oddać sprawiedliwość, bo jest to jeden z nielicznych projektów polskiej oświaty, który okazał się sukcesem. Dziś kiedy jestem dorosły to sam mam sentyment i chętnie, choć na chwilę wróciłbym do tych pięknych lat.

Opracowany przez pedagoga Mariana Falskiego, ilustrowany podręcznik wczesnoszkolny podręcznik pomagający dzieciakom w kształceniu doczekał się licznych wydań, wersji i wznowień. Jak podaje wikipedia jest najdłużej wydawaną tego typu pozycją na świecie.

Choć większość milusińskich na sam dźwięk słowa "Elementarz" dostaje gęsiej skórki (sam tak miałem),to trzeba oddać sprawiedliwość, bo jest to jeden z nielicznych projektów polskiej oświaty, który okazał się sukcesem. Dziś kiedy jestem dorosły to sam mam sentyment i chętnie, choć na chwilę wróciłbym do tych pięknych lat.

Opracowany przez pedagoga Mariana Falskiego,...

Warto, choćby z sentymentu dla ilustracji.

Warto, choćby z sentymentu dla ilustracji.

Wciąż cieszący się powodzeniem, choć zawierający archaiczne słowa, podręcznik do nauki czytania.

Wciąż cieszący się powodzeniem, choć zawierający archaiczne słowa, podręcznik do nauki czytania.

Ciekawe doświadczenie ze względu na system wartości, na jakim oparte są czytanki. Bardzo przejmujące, że ten świat i ta etyka już przeminęły. Nostalgiczne, wzruszające, czuję szacunek.

Ciekawe doświadczenie ze względu na system wartości, na jakim oparte są czytanki. Bardzo przejmujące, że ten świat i ta etyka już przeminęły. Nostalgiczne, wzruszające, czuję szacunek.