Petrichor ma w sobie dużo mroku. Główny bohater przenosi nas w najciemniejsze zakamarki duszy, ukryte i zakazane pragnienia. Psychodeliczny świat gdzie fikcja miesza się z rzeczywistością a autor znajduje się gdzieś pomiędzy - w limbo. To życie w fantazji, śnie, rzeczywistości? Czy droga pisarza i proces tworzenia jest aż tak autodestrukcyjny?

Petrichor ma w sobie dużo mroku. Główny bohater przenosi nas w najciemniejsze zakamarki duszy, ukryte i zakazane pragnienia. Psychodeliczny świat gdzie fikcja miesza się z rzeczywistością a autor znajduje się gdzieś pomiędzy - w limbo. To życie w fantazji, śnie, rzeczywistości? Czy droga pisarza i proces tworzenia jest aż tak autodestrukcyjny?

Petrichor to pozycja obowiązkowa dla osób, które szukają nieoczywistej treści. Mocny, przerażający przekaz, który został zawarty w książce pozostaje w pamięci na długo po przeczytaniu. Książkę czytałam z zapartym tchem. Wciąga pomimo tego, że to niełatwa pozycja. Czekam z niecierpliwością na następną książkę Miłosza po tak udanym debiucie.

Petrichor to pozycja obowiązkowa dla osób, które szukają nieoczywistej treści. Mocny, przerażający przekaz, który został zawarty w książce pozostaje w pamięci na długo po przeczytaniu. Książkę czytałam z zapartym tchem. Wciąga pomimo tego, że to niełatwa pozycja. Czekam z niecierpliwością na następną książkę Miłosza po tak udanym debiucie.

Petrichor jest wielowymiarową książką, która angażuje czytelnika na różnych poziomach interpretacji. Enigmatyczny utwór literacki zachęca do aktywnego uczestnictwa w procesie czytania oferując zróżnicowane doświadczenia. Rolą książki jest zaproszenie do refleksji nad ludzką naturą i kondycją społeczną, a także nad złożonością emocji i doświadczeń. Treść książki porusza przeróżne tematy, takie jak marzenia, śmierć, miłość, przemoc i szaleństwo. Jest to zbiór impresji i eksperymentów literackich, które razem tworzą spójną całość, mimo swojej fragmentaryczności. Petrichor zabiera czytelnika w podróż po ciemnej i chaotycznej stronie ludzkiej psychiki i rzeczywistości. W tej książce nic nie jest takie, jakie się wydaje, a prawda jest ukryta pod warstwą złudzeń. Treścią książki przedstawiłem swoją wizję świata – mroczną stronę codzienności. Używam mieszanki gatunków, stylów i języków, aby stworzyć żywą i zróżnicowaną narrację, która ma na celu pobudzić wyobraźnię czytelnika. Mój styl pisania jest często cyniczny i prowokacyjny. Kwestionuje on moralność czytelnika. Petrichor z każdą kolejną stroną wciąga w swoje mroczne sidła.

Tytuł „Petrichor” niesie za sobą bogate konotacje. Odnosi się do odrodzenia, kontrastów, nostalgii i wspomnień, a także do nieuchwytności i złożoności ludzkiego doświadczenia. Odnosi się on do zapachu, który powstaje, gdy deszcz pada na suchą ziemię. Jest to specyficzny ziemisty zapach. Geosmina to organiczny związek chemiczny – „zapach ziemi”, „zapach bakterii”. W kontekście mojej książki tytuł ten symbolizuje wiele rzeczy jak odnowa (deszcz przynosi odrodzenie),kontrasty (sucha ziemia symbolizująca pustkę i deszcz symbolizujący obfitość),nostalgia (zapach często wywołuje silne uczucie wspomnień, co odnosi się do przeszłości).

Petrichor jest zbiorem powiązanych impresji, refleksji i eksperymentów literackich. Fabuła mojej książki jest trudna do opisania w kilku zdaniach, ponieważ składa się z fragmentów, które przedstawiają różne sytuacje, problemy i emocje. Niektóre z nich są realistyczne, inne fantastyczne, a jeszcze inne surrealistyczne. Przedstawione sytuacje są tragiczne, ironiczne oraz absurdalne. Nie ma jednej głównej akcji, lecz wiele różnych zdarzeń, które mają różny stopień napięcia i dramatyzmu. Nie ma jednej głównej przesłanki, lecz wiele różnych tematów i motywów, które dotyczą chociażby ludzkiej natury, społeczeństwa, kultury, religii, filozofii i sztuki. Fragmenty są ze sobą powiązane fabularnie. Każda strona jest częścią większej historii. Nie ma jednej prawidłowej interpretacji mojej książki, lecz wiele możliwych interpretacji i znaczeń. Nie ma właściwego odczytania książki po jej przeczytaniu, bo to zależy od indywidualnego doświadczenia i oczekiwania czytelnika. Uważam, że ten ponad stu stronicowy utwór literacki jest wyzwaniem dla osoby, która musi samodzielnie odkrywać i tworzyć sens tekstu. Tematem książki jest zbrodnia, romans, tajemnica, fantastyka i horror. Jest w niej uzależnienie, przemoc, seksualność, miłość, zdrada, zemsta i strach. Książka jak autor przechodzi przez różne nastroje, tematy i gatunki, bo są tam elementy komedii, erotyki i fantastyki. Starałem często zmieniać perspektywę, tworząc poczucie zmieszania. Książka ma powtarzające się emocje oraz elementy koncepcji losu i śmierci. Petrichor poprzez kwestionowanie przekonań i moralności ma wywołać refleksje. Jeśli miałbym wybrać jeden gatunek, który najlepiej pasuje do mojej książki, to jest to horror. Starałem się zawrzeć wiele elementów typowych dla horroru. Chciałem wywołać uczucie lęku, niepokoju i niepewności. Książka ma pokazać, że najpotężniejszym źródłem horroru jest ludzki umysł, który może tworzyć złudzenia, koszmary i iluzje.

Książkę mogę polecić różnym grupom osób. Miłośnikom literatury grozy ze względu na mroczny nastrój. Osobom poszukującym oryginalnych treści ze względu na niekonwencjonalną i eksperymentalną zawartość książki. Jeśli ktokolwiek lubi zmierzyć się z trudnymi, nieprzewidywalnymi i kontrowersyjnymi tematami to Petrichor jest odpowiednim utworem literackim. Czytelnicy, którzy cenią krótkie formy literackie również będą zadowoleni poprzez intensywną historię na jedno popołudnie. To, że książkę mogę polecić różnym osobom świadczy tylko o jej uniwersalności do rezonowania z szerokim spektrum doświadczeń i perspektyw.

Z poważaniem,
Miłosz Szachta

Petrichor jest wielowymiarową książką, która angażuje czytelnika na różnych poziomach interpretacji. Enigmatyczny utwór literacki zachęca do aktywnego uczestnictwa w procesie czytania oferując zróżnicowane doświadczenia. Rolą książki jest zaproszenie do refleksji nad ludzką naturą i kondycją społeczną, a także nad złożonością emocji i doświadczeń. Treść książki porusza...