"Ostatnia z Dzikich", ciekawa, wielowątkowa, wspaniale wykreowane postacie, chociaż żadna się nie przebija. W pierwszej części mieliśmy szansę poznać Białych, Pentadrian poznaliśmy tylko jako najeźdźców. W drugiej części prócz wydarzeń widzianych oczami Białych, przede wszystkim, Auraya'i, możemy też obserwować Pentadrian, ich religię, kulturę, sposób życia. Poznajemy dalsze losy Si oraz głębiej przyglądamy się rasie Elai.

Bardzo interesujące były wątki dotyczące Dzikich, wśród których również są Tkacze Snów. Pożegnaliśmy Leiard'a, cząstkę Mirar'a, który w końcu zaakceptował swoje drugie "ja". Teraz musi się ukrywać, ale nie wybiera pustelniczego trybu życia. Jest typem podróżnika, który szuka miejsc gdzie Tkacze Snów są mile widziani. Emerahl, która jest bardzo kolorową postacią znalazła swoją ścieżkę, swój cel. Pustelnicze życie stanowczo przestało jej odpowiadać. Pomogła Mirar'owi a teraz chce pomagać Auraya'i, na prośbę Mirar'a. Szukanie zwoju, które zostało zlecone przez Bliźniaków, Tamun i Surim (kolejni Dzicy), musi poczekać.

Barwne rasy Si i Elai, niestety nie poruszyły mojego serca. Si jest bardzo ważne dla wydarzeń, w których uczestniczy Auraya jednak w pierwszej części przedstawiciele tej rasy odgrywali ważną rolę, teraz są jakby tłem dla wydarzeń, w których uczestniczy Auraya.
Elai kompletnie mnie nie zachwycili. Miałam wrażeni, że ta rasa została stworzona specjalnie dla Pentadrian. Ktoś w końcu musiał iść na układ z Pentadrianami i wypadło na nich. Księżniczka Imi jest ciekawie wykreowaną postacią, jednak generalnie jak w przypadku Si, rasa, która jest tłem dla wydarzeń.

Bogowie Białych, Chaia, ten romans mnie rozśmieszył. Bóg, który jest energią, stworzony z magii, nie jest wstanie przybrać ludzkiej postaci zakochuje się w człowieku. Jeszcze jakby tego było mało sypia z Auraya w sennych wizjach. No nie, to nie dla mnie. Wtrącanie się Bogów w życie śmiertelników jest drażniące a już chęć przejęcia woli człowieka i kierowania jego czynami jest niesmaczna. Zdecydowanie przestałam ich szanować, dziękuję za takich Bogów. Przestałam się dziwić dlaczego Tkacze Snów wybrali pogański tryb życia. Dzięki temu jak Bogowie Cyrklian sobie poczynają postać Mirar'a stała się bardziej wiarygodna.
Zdecydowanie jestem za Pentadrianami. Ich Bogowie mniej wtrącają się w życie swoich wyznawców i bardziej ufają swoim kapłanom.

Ogromnym plusem tej książki jest brak przewidywalności a przynajmniej jest niewiele zdarzeń, które można było przewidzieć. Wprowadzanie w tym tomie nowych postaci, jednocześnie kontynuowanie wątków już tych poznanych, dodało smaczku do lektury.
Książkę polecam. Czasami akcja jest rozwlekła i mogła być skrócona, jednak nie jest to coś co przeszkadza.

"Ostatnia z Dzikich", ciekawa, wielowątkowa, wspaniale wykreowane postacie, chociaż żadna się nie przebija. W pierwszej części mieliśmy szansę poznać Białych, Pentadrian poznaliśmy tylko jako najeźdźców. W drugiej części prócz wydarzeń widzianych oczami Białych, przede wszystkim, Auraya'i, możemy też obserwować Pentadrian, ich religię, kulturę, sposób życia. Poznajemy...