Lubicie bajki?
Chyba każdy z nas, a... Te stare bajki? Które nie kończą się "i żyli długo i szczęśliwie", a są brutalne, pełne krwi, mordu i potworów?

Ja lubię, dlatego książkę "Czarownice i czarnoksiężnik. Bajki, legendy, podania ludowe" spod pióra Tomasza Specyała musiałam chwycić wraz kocimi łapkami i przeczytać.

Książka jest podzielona na trzy części. Czarownica, Czarownica i czarnoksiężnik, Czarnoksiężnik. Każdy z tych rozdziałów jest poświęcony tytułowej osobie.

Opowiadania są ciekawe, ewidentnie idzie wyczuć, że są z XIX/ XX w.
Język jakim są napisane jest lekki, momentami wręcz prostacki, ale to nie umniejsza całości i oczywiście są też z humorem .
Można czytając znaleźć kilka "tekscików" z dzieciństwa, które się słyszało od rodziców bądź dziadków.

W bajkach widać, że są nawiązania również do naszych Polskich terenów i folkloru.

Nie polecam tych bajek czytać małym dzieciom. Nie są to słodkie bajeczki z nadzieją i wiarą na lepsze jutro, więc można pociechę zniechęcić, ba! Nawet wystraszyć.

Lubicie bajki?
Chyba każdy z nas, a... Te stare bajki? Które nie kończą się "i żyli długo i szczęśliwie", a są brutalne, pełne krwi, mordu i potworów?

Ja lubię, dlatego książkę "Czarownice i czarnoksiężnik. Bajki, legendy, podania ludowe" spod pióra Tomasza Specyała musiałam chwycić wraz kocimi łapkami i przeczytać.

Książka jest podzielona na trzy części. Czarownica,...

Tematyka zachęcająca, wydanie obiecujące, jednak sama treść średnio wciągająca.
Biorąc pod uwagę, że Replika zdecydowała się na wydawanie serii o charakletrze naukowym/popularno-naukowym, wypadałoby żeby same w sobie niewiele wnoszące bajki/podania, zostały w logiczny sposób podzielone (tematyka? pochodzenie?) i skomentowane przez historyków/filologów, osoby obeznane w tej dziedzinie.
Bez tego to tylko zbiór prostych nieuporządkowanych treści, które same w sobie mogą czytelnikowi dać co najwyżej jako taki obraz dawnej mentalności prostych ludzi.

Tematyka zachęcająca, wydanie obiecujące, jednak sama treść średnio wciągająca.
Biorąc pod uwagę, że Replika zdecydowała się na wydawanie serii o charakletrze naukowym/popularno-naukowym, wypadałoby żeby same w sobie niewiele wnoszące bajki/podania, zostały w logiczny sposób podzielone (tematyka? pochodzenie?) i skomentowane przez historyków/filologów, osoby obeznane w tej...

Obecnie młode pokolenie nie wychowuje się już na bajkach opowiadanych przez dziadków. Większość z nie zna nawet ludowych podań z najbliższej okolicy lub rodzimych stron. O magicznych przesądach już nawet nie wspomnę. Miło zatem, że znalazła się osoba, która poświęciła swój czas i trud na spisanie klechd z urokami w tle.

Tomasz Specyał, bo o tym panu mowa, podjął się stworzenia książki Czarownica i Czarnoksiężnik. Bajki, legendy, podania ludowe. Dość niespodziewane posunięcie, zważywszy na to, że autor trzymał się dotychczas pozycji kryminalno-sensacyjnych. Mimo to poradził sobie z tym zadaniem całkiem nieźle.

Czarownica i Czarnoksiężnik. Bajki, legendy, podania ludowe podzielone są na trzy części: historie z czarownicą, czarownikiem i takie z nimi oboje. Jest to z pewnością lepsze rozwiązanie niż próba dzielenia ich na lata powstania. Z kolei gorsza niż grupowanie na region pochodzenia. Rozumiem jednak, że mogło to by być trudne, o ile nie nierealne do zrealizowania. Jak uprzejmie zauważa bibliografia, większość opowieści została zaczerpniętych ze zbiorów opublikowanych w pierwszej połowie XX wieku. To czuć, zwłaszcza w języku i sposobie zachowywania się bohaterów.

Zdecydowana większość bajek czy też legend w zbiorze jest na wskroś absurdalna i do bólu bzdurna. Owszem, śmiałam się i to dużo podczas lektury, jednak nie powiedziałabym, że wyniosłam z niej coś więcej. Historie przeważnie nie posiadały morału lub puenty, a fabułę miały bardziej zagmatwaną niż niejedna Bollywoodzka telenowela.

Więcej na: CzasoStrefa

Obecnie młode pokolenie nie wychowuje się już na bajkach opowiadanych przez dziadków. Większość z nie zna nawet ludowych podań z najbliższej okolicy lub rodzimych stron. O magicznych przesądach już nawet nie wspomnę. Miło zatem, że znalazła się osoba, która poświęciła swój czas i trud na spisanie klechd z urokami w tle.

Tomasz Specyał, bo o tym panu mowa, podjął się...

Książka posiada bardzo ładną okładkę i na tym kończą się jej plusy.
Brak tu ładu i składu. Mamy podział trochę nielogiczny na bajki o czarownicach, czarnoksiężnikach. Jednak brak informacji o kręgu kulturowym, z którego się dana bajka wywodzi, brak opracowania historycznego. Człowiek czytając odnosi wrażenie, że książka powstała ponieważ papier przyjmuje wszystko.

Książka posiada bardzo ładną okładkę i na tym kończą się jej plusy.
Brak tu ładu i składu. Mamy podział trochę nielogiczny na bajki o czarownicach, czarnoksiężnikach. Jednak brak informacji o kręgu kulturowym, z którego się dana bajka wywodzi, brak opracowania historycznego. Człowiek czytając odnosi wrażenie, że książka powstała ponieważ papier przyjmuje wszystko.

Czarownica i Lisiołksiężnik – bajki, legendy, podania ludowe
.
Bajek nigdy dość, dlatego Lisioł z piskami radości przygarnął do norki pozycję wydawnictwa Replika pod tytułem „Czarownica i czarnoksiężnik – bajki, legendy, podania ludowe” autorstwa Tomasza Specyała. Lisioł i bajki to dobrana para. Futrzak uwielbia stare opowieści dla dzieci i nie tylko, chociaż trzeba przyznać, że stare historie nie mają nic z kolorowych, sympatycznych historii o odkrywaniu własnego ja, które dziś znamy pod terminem „bajki”. Tutaj rodzice bez większych problemów, choć z drobnym wyrzutem sumienia, pozostawiają swoje dzieci w lesie za namową złej, a jakże, macochy. W innej bajcie rozwiązaniem problemów nauki dzieci latania przez czarownie jest… bicie ze strony mężów. Lisioł tylko pokręcił głową na takie zachowanie, ale takie są właśnie stare opowieści. Miały uczyć, przestrzegać i straszyć, obecnie natomiast stanowią swoistą kapsułę czasu, w której zostały zamknięte obyczaje z dawnych wieków.
.
Lisioł musi przyznać, że dobrze bawił się podczas lektury tego zbioru, chociaż lekturę warto rozłożyć na kilka dni, ponieważ historie czasami potrafią zlewać się ze sobą, zwłaszcza że niektóre są króciutkie. Bibliografia podpowiada, że większość opowieści zostało zaczerpniętych ze zbiorów i opracowań wydawanych na początku lub w pierwszej połowie XX wieku, co sprawia, że teksty tchną autentycznością – a autor dołożył starań, aby trudniejsze słowa wytłumaczyć w przypisie lub nawiasie *radosne lisie piski*.
.
Tym sposobem Lisioł uczepił się runa złotego baranka, zwiedził podziemne królestwo, a także nie zabrakło wizyty u sławnego imć Twardowskiego. Ile czarownic, diabłów, zaklętych książąt i synów wielkich rodów przy tym zobaczył, to jego. To, czego Lisiołowi brakowało, to kilku słów komentarza przy każdym tekście. Wyjaśnienie, dlaczego młynarze cieszyli się złą reputacją, skąd nieustająca moda na ubieranie diabła w zachodnie stroje, czy wskazanie podobieństw do podobnych opowieści z innych krajów uczyniłoby zbiór o wiele ciekawszym dla Lisioła. Oprócz tego futrzak bawił się dobrze, choć czasami za głowę się łapał podczas lektury, widząc, co dawniej opowiadano sobie przy ogniu.

Czarownica i Lisiołksiężnik – bajki, legendy, podania ludowe
.
Bajek nigdy dość, dlatego Lisioł z piskami radości przygarnął do norki pozycję wydawnictwa Replika pod tytułem „Czarownica i czarnoksiężnik – bajki, legendy, podania ludowe” autorstwa Tomasza Specyała. Lisioł i bajki to dobrana para. Futrzak uwielbia stare opowieści dla dzieci i nie tylko, chociaż trzeba...

Autor książki - Tomasz Specyał wybrał sobie odbieżny - na tle swojej twórczości - temat publikacji. Do tej pory wydawał pozycje o tematyce kryminalnej, także jest to pierwsza o sznycie etnograficznym, zbierająca podania z przełomu XIX i XX wieku. Na szczęście wygląda na to, iż odnalazł się rownież tutaj.
Wprowadzenie do książki skupia się zasadniczo jedynie na tematyce czarownicy, a szkoda. W końcu jeśli chodzi o tereny polskie, jednak najbardziej rozpoznawalną personą jest czarownik - myślę, że doskonale wszystkim znany - Twardowski. Sama zaś zasadnicza treść podzielona jest na 3 podrozdziały - czarownica, czarownica i czarnoksiężnik oraz czarnoksiężnik. W każdej z nich zebrane są podania i baśnie zawierające nawiązania do tych postaci, jednak w głównej mierze w roli drugoplanowych bohaterów antagonistycznych.
Same baśnie są nie tylko sympatyczne, ale też zgrabnie napisane. Nawiązują bezpośrednio do folkloru polskiego, terenów Polski, lecz również cieszą archaizmami oraz całymi zwrotami, które przez wielu zostały już zapomniane (mój faworyt - baby mają długie włosy, a rozóm krótki). Wywołują uśmiech na twarzy nie tylko z powodu nostalgii - część z nich możecie w pewnym stopniu kojarzyć z dzieciństwa. Pisane są momentami wręcz prostackim językiem spod strzechy, co umila odbiór zróżnicowaniem i dozą humoru. Etnograficzny sznyt wywołuje często uśmiech na twarzy.
Jak już wspomniałam, opowiadania posiadają wątki, które osadzają je w naszym kraju i jego kulturze ludowej. Widać również, że pochodzą z różnych okresów. Szczególnie jedno podanie wydaje się mieć szczególne walory starożytności słowiańskich, choć w wielu z nich znajdziemy elementy mitologii (chociażby wątek Baby Jagi, szklanej góry, rzucania za siebie morfujących rzeczy podczas ucieczki, wątek żywej wody, Kościeja Nieśmiertelnego...). Chodzi mi oczywiście o "O żywym portrecie z kijem w ręku i o zaklętych książętach Obotrytów i Lutyków". Główni bohaterowie trafiają tu na dwór króla Radogosta, (nawiązanie do bóstwa zachodniosłowiańskiego) co wydaje się być echem dawnych wierzeń lub mitów bohaterskich. Skończę na tym, na czym zaczęliśmy. 2 podania poświęcone są najsłynniejszemu, polskiemu czarownikowi - Twardowskiemu.
A tak. Książka znowu ma nieoznakowane ryciny, żeby nie było tak kolorowo.

Autor książki - Tomasz Specyał wybrał sobie odbieżny - na tle swojej twórczości - temat publikacji. Do tej pory wydawał pozycje o tematyce kryminalnej, także jest to pierwsza o sznycie etnograficznym, zbierająca podania z przełomu XIX i XX wieku. Na szczęście wygląda na to, iż odnalazł się rownież tutaj.
Wprowadzenie do książki skupia się zasadniczo jedynie na tematyce...

Ogólnie książka fajna. Zawiera zbiór podań, bajek i legend ludowych, trochę mrocznych i na pewno nie do czytania najmłodszym, nie mniej jednak fajna pozycja w domowej bibliotece. Ogromnym minusem jest jednak to, że prawdopodobnie nikt nie pochylił się nad nią, żeby ją stylistycznie sprawdzić przed drukiem, przez co czyta się ją fatalnie. Do tego stopnia, że nie chce się wracać i ponownie książki otwierać. Mam jeszcze kilka pozycji tego wydawnictwa i kolejne w planach do zakupu i aż się boję, że powtórzy się to, co tutaj. Mam jednak nadzieję, że to jedyny taki "wypadek przy pracy".

Ogólnie książka fajna. Zawiera zbiór podań, bajek i legend ludowych, trochę mrocznych i na pewno nie do czytania najmłodszym, nie mniej jednak fajna pozycja w domowej bibliotece. Ogromnym minusem jest jednak to, że prawdopodobnie nikt nie pochylił się nad nią, żeby ją stylistycznie sprawdzić przed drukiem, przez co czyta się ją fatalnie. Do tego stopnia, że nie chce się...

Postać czarownicy jest niezwykle popularna wśród ludzi różnych kultur. Owa bohaterka często pojawia się w różnych powieściach, bajkach, filmach i innych dziełach. Przybiera przeróżne twarze: dobre i złe. Czasem jest zwyczajną kobietą, zielarką, a innym razem fantastyczną postacią z garbatym nosem i latająca na miotle. Skąd tak naprawdę pochodzi wiara w czarownice? Gdzie ma swoje korzenie? Czy Czarownice i Czarnoksiężnicy istnieli naprawdę? Czy są tylko wytworem wyobraźni zabobonnej ludności dawnych czasów?
Ta książka może rozwiać powyższe wątpliwości, bo jak się okazuje wpływ na kształtowanie się postaci Czarownicy i Czarnoksiężnika miało wiele czynników.
Pozycja jest zbiorem opowiadań, legend, bajek traktujących o Czarownicach i Czarnoksiężnikach. Znajdziemy w tych utworach różnorodne oblicza wyżej wymienionych bohaterów, a każde z nich ciekawe na swój sposób mimo, iż często wzajemnie odległe.
Książka oprócz tego, że została pięknie wydana to przynosi wiele satysfakcji z czytania. Opowiadania można czytać po kolei lub wybiórczo. Napisane zostały przystępnym językiem, idealnie sprawdzą się nawet dla starszych dzieci. Jestem zachwycona tą lekturą. To niesamowite, że jedna książka ma w sobie tak dużo ciekawej treści. Jeśli ktoś podobnie jak ja interesuje się legendami, podaniami ludowymi i folklorem to polecam tę książkę z czystym sumieniem.

Postać czarownicy jest niezwykle popularna wśród ludzi różnych kultur. Owa bohaterka często pojawia się w różnych powieściach, bajkach, filmach i innych dziełach. Przybiera przeróżne twarze: dobre i złe. Czasem jest zwyczajną kobietą, zielarką, a innym razem fantastyczną postacią z garbatym nosem i latająca na miotle. Skąd tak naprawdę pochodzi wiara w czarownice? Gdzie ma...

Wszelkiego rodzaju bajki, baśnie, klechdy i opowiadania ludowe, w których występuje postać czarownicy lub czarownika.

Najbardziej spodobało mi się to o chciwcze, który za namową wiedźmy kwiat paproci znalazł, dzięki któremu skarb odnalazł i to go Turcy gonili, to Czarnoskórzy, to Tatarzy, ale odwrócił się dopiero jak się worek rozerwał :)

Przystępniejsza forma do przełknięcia od pozycji popularnonaukowych.

Wszelkiego rodzaju bajki, baśnie, klechdy i opowiadania ludowe, w których występuje postać czarownicy lub czarownika.

Najbardziej spodobało mi się to o chciwcze, który za namową wiedźmy kwiat paproci znalazł, dzięki któremu skarb odnalazł i to go Turcy gonili, to Czarnoskórzy, to Tatarzy, ale odwrócił się dopiero jak się worek rozerwał :)

Przystępniejsza forma do...