Ta pozycja chodziła za mną od jakiegoś czasu. Spodobała mi się anegdota o łyżce i chochli, zamówiłam próbny fragment i pomyślałam dobrze, wykupie z ćwiczeniami i kursem na promocji, ale gdzieś tam intuicja w środku podpowiadała : daj sobie spokój. Autorka nie wzięła pod uwagę , jak np. sytuacje finansowe utrudniają rozwijanie talentów u dzieci. Ja np. pięknie grałam na keyboardzie za dziecka, ale mieszkaliśmy na wsi , raz moich rodziców nie było stać na lekcje , czy szkołę muzyczną, a dwa kto by mnie zawoził 15 km do miasta. Także bajki , bajeczkami. Talenty nie jest trudno odkryć, ale utrzymać się z nich i w nie zainwestować, żeby je rozwijać to jest sztuką. Tego mi zabrakło. I zostaje nam talent emigracji , bo jak młodzież na wykonywać tu mało ambitna pracę, słabo płatną, to można to robić poza granicami kraju za lepsze pieniądze. Talenty każdy jakieś ma , ale nie każdy błyszczy nimi w społeczeństwie i potrafi się z nich utrzymać. Zawiodłam się tą książką, lepsza już już duża ryba ojca Szustaka.

Ta pozycja chodziła za mną od jakiegoś czasu. Spodobała mi się anegdota o łyżce i chochli, zamówiłam próbny fragment i pomyślałam dobrze, wykupie z ćwiczeniami i kursem na promocji, ale gdzieś tam intuicja w środku podpowiadała : daj sobie spokój. Autorka nie wzięła pod uwagę , jak np. sytuacje finansowe utrudniają rozwijanie talentów u dzieci. Ja np. pięknie grałam na...

"Bóg wyposaża człowieka w takie talenty, jakie są mu niezbędne do podjęcia jego życiowej misji. Nikt nie jest zepsutym misiem"

- przekonuje Izabela Antosiewicz w swojej książce "Talenty. Odkryj, rozwiń i zbierz owoce".

Dlaczego więc często wydaje się nam, że żadnych zdolności nie posiadamy i zamiast skupiać się na tym, czym zostaliśmy obdarowani, koncentrujemy się na brakach i słabościach? Dlaczego nieustannie porównujemy się z innymi, pielęgnując kompleksy?

Prawdopodobnie dlatego, że w takiej kulturze, wytykającej błędy, zostaliśmy wychowani. Nie wiemy więc często tak naprawdę, jakie są nasze mocne strony i jak możemy je wykorzystywać dla siebie i innych.

Dlatego w pierwszej części swojej książki, inspirowanej przypowieścią biblijną, autorka podpowiada, jak odkryć i rozwinąć talenty w sobie. W drugiej skupia się na relacjach rodziców z dziećmi, radząc, jak wzmacniać ich mocne strony i towarzyszyć najmłodszym w ich rozwoju. W trzeciej części natomiast pokazuje, jak możemy się w rodzinie nawzajem ubogacać, wykorzystując nasze zdolności.

Przyznaję, że dla mnie samej dużym zaskoczeniem były treści z ostatniego rozdziału. Pomogły mi zrozumieć pewne rodzinne relacje dzięki odczytaniu ich właśnie przez pryzmat talentów. Bardziej świadomie też zaczęłam wykorzystywać mocne strony moich synów do tworzenia rodzinnej synergii.

Wierzę jednak, że każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie! Może wreszcie odkryje, nazwie i zacznie pielęgnować swoje talenty? Może zamiast czerwonego długopisu weźmie zielony i zacznie doceniać to, co potrafi on sam i jego bliscy? A może tych bliskich zrozumie właśnie dzięki temu, że zobaczy, że mają inne zdolności, a on ich zawsze oceniał swoją miarą?

Warto też zaznaczyć, że Iza Antosiewicz to przede wszystkim wierząca, ale i doświadczona mama wielodzietna, która na co dzień pomaga odkrywać talenty swoim klientom. Dzieli się głównie tym, czym żyje, a robi to z prawdziwym entuzjazmem, świadomie wykorzystując swoje zdolności.

"Bóg wyposaża człowieka w takie talenty, jakie są mu niezbędne do podjęcia jego życiowej misji. Nikt nie jest zepsutym misiem"

- przekonuje Izabela Antosiewicz w swojej książce "Talenty. Odkryj, rozwiń i zbierz owoce".

Dlaczego więc często wydaje się nam, że żadnych zdolności nie posiadamy i zamiast skupiać się na tym, czym zostaliśmy obdarowani, koncentrujemy się na...

Opinia także na moim IG: @dariusz_0k

Izabela Antosiewicz - doświadczony coach i kierująca się w swej pracy empatią doradczyni snuje opowieść o tym, czym są talenty, jak je rozpoznawać. Jest to napisana w osobistym tonie opowieść. Talenty to kwestie indywidualne, tak jak indywidualny jest każdy z nas. Autorka w te rozważania włącza też swoje własne doświadczenia, dzieli się swoją drogą zawodową ale i doświadczeniem rodzinnym. Rodzina bowiem zajmuje w tej książce ważne miejsce, relacje małżeńskie i rodzicielskie w oparciu także o tytułowe talenty. Bo z talentami jest tak, że nie wolno ich zakopać jak w ewangelicznej przypowieści (kwestie wiary mają również swoje miejsce w tej publikacji). Książka traktuje temat w ujęciu teoretycznym, zachęca jednak do wykonania specjalnego testu, może też być inspiracją do własnych przemyśleń. Publikacji towarzyszą też praktyczne ćwiczenia w formie dodatkowego zeszytu, który zakupiłem wraz z książką, a także częścią tematu jest specjalny kurs video, którego nie wykupiłem, a którego próbka znajduje się na stronie Wydawcy.

Książka potrafi zainspirować, ale chyba warto skorzystać z praktycznych dodatków do niej, które można dokupić. W samej książce brakowało mi trochę więcej praktycznego ujęcia, choćby ćwiczeń. Nie można jednak książce odmówić tego, że może być inspiracją do empatycznego spojrzenia na drugiego człowieka, na to że każdy jest inny i posiada inne cechy osobowości, inne talenty, żeby umieć korzystać z tej wzajemnej różnorodności, a także by pozbyć się postawy egocentrycznej w relacjach międzyludzkich ale i w postrzeganiu ludzi wokół nas. To też zachęta do skupiania się na swoich mocnych stronach w miejsce skupiania na słabych. Wreszcie: to też uwrażliwienie na relację do dzieci w procesie wychowywania nowych ludzi. Książka dostarcza wielu inspiracji do przemyśleń. Myślę, że jeśli musiałaby być wybrana taka tylko jedna nauka z tej książki, to taka, że każdy z nas powinien znać swoją wartość. I o to poczucie własnej wartości trzeba zabiegać u tych wszystkich dzieci będących pod opieką dorosłych.

Opinia także na moim IG: @dariusz_0k

Izabela Antosiewicz - doświadczony coach i kierująca się w swej pracy empatią doradczyni snuje opowieść o tym, czym są talenty, jak je rozpoznawać. Jest to napisana w osobistym tonie opowieść. Talenty to kwestie indywidualne, tak jak indywidualny jest każdy z nas. Autorka w te rozważania włącza też swoje własne doświadczenia, dzieli się...

"Odrzucić talenty to zaprzeczyć swojej tożsamości."

Książka, która trafiła w moje serce.

"Odrzucić talenty to zaprzeczyć swojej tożsamości."

Książka, która trafiła w moje serce.

Książka skupiająca się na talentach, jak sama nazwa wskazuje. Autorka trafnie rozumie je nieszablonowo i pokazuje, by spojrzeć na temat szerzej, odwołując się do biblijnej przypowieści o talentach. Skłania do refleksji i przyjrzeniu się własnemu postępowaniu względem pracy zawodowej oraz rodziny.
Czytając pierwszą część odniosłam wrażenie, że autorka zakłada, iż bez zrobienia testu Gallupa nie odkryjemy swoich talentów. Przytacza też różne badania Instytutu związane z predyspozycjami dzieci do pewnych rzeczy.
W dużej mierze książka opisuje sytuacje i przeżycia autorki. Jak dla mnie brakuje więcej konkretów, niż samych anegdot z życia wziętych.
Część o odkrywaniu talentów u dzieci to również głównie opis życia rodzinnego autorki i wyciągnięcie z niego wniosków, jak również opisy sytuacji autorki z innymi ludźmi i ich dziećmi.

Jak dla mnie pozycja bardzo dobra, aby zaznajomić się z podejściem biblijnym do tematu talentów. Dobrze wyjaśniająca to, jak wychowywać dzieci i wnioskować ich zachowania. Pokazuje dużo ciekawostek o naszym funkcjonowaniu. Jak dla mnie trochę za mało konkretów, a zbyt dużo opisów jedynie z życia autorki (ja zwyczajnie nie lubię takich rozłożystych opowieści). Dla kogoś, kto woli przykłady z codziennego życia, pozycja sprawdzi się znakomicie.

Książka skupiająca się na talentach, jak sama nazwa wskazuje. Autorka trafnie rozumie je nieszablonowo i pokazuje, by spojrzeć na temat szerzej, odwołując się do biblijnej przypowieści o talentach. Skłania do refleksji i przyjrzeniu się własnemu postępowaniu względem pracy zawodowej oraz rodziny.
Czytając pierwszą część odniosłam wrażenie, że autorka zakłada, iż bez...