Lektury "Epically Earnest" wyczekiwałam od chwili, w której zobaczyłam zapowiedź tej powieści. Połączenie reinterpretacja mojego ulubionego utworu Wilde'a z powieścią młodzieżową osadzoną we współczesności? Brzmiało to zbyt idealnie, by było prawdziwe.

I niestety, miałam rację. Trudno powiedzieć właściwie, dlaczego Horan zdecydowała się nawiązać (i w ogóle świadomie nawiązać do retellingiem) do "Bądźmy poważni na serio". Z komedii pomyłek Wilde'a u Horan zostały w zasadzie jedynie imiona bohaterów oraz wątek z przybranymi rodzicami/adopcją. Czyli generalnie nic, co uzasadniałoby odwołanie się do Wilde'a. A powodów do tego szukałam w całej lekturze. Niestety, albo autorka zna niezwykle pobieżnie sztukę dramaturga, albo niekoniecznie zrozumiała, o co w niej chodziło.

Wszystkie teoretyczne punkty wspólne są zrozumiałe jedynie na pierwszy rzut oka. Jasne, Jack został porzucony w torbie na dworcu (w retellingu mamy Janey). Oczywiście, ma najlepszego przyjaciela Algernona (tu bez zmian) i zakochany jest w Gwen, kuzynce Algiego (tu także wszystko się zgadza). Z jakiegoś powodu tu wszystko się rozjeżdża. U Wilde'a kwestia poszukiwań rodzicieli (która jest zresztą niemożliwa do zrealizowania) jest jedynie pretekstem, by opowiedzieć o społeczeństwie i jego konwenansach. Z kolei Horan z jakiegoś skupiła się na tym wątku poszukiwań swoich korzeni oraz zdobyciu serca Gwen.

W tym wszystkim ginie gdzieś wątek konwencji społecznych (pojawia się on jedynie w jednym dialogu o wymaganiach matki Gwen wobec potencjalnych kandydatów do ręki dziewczyny, ale potem cały ten wątek zostaje zapomniany). Znika element odkrycia korzeni (choć to może na plus, bo autorka w życiu by się nie wygrzebała z pokrewieństwa między Algernonem a Gwen),zupełnie pominięty jest też cały motyw udawania kogoś innego.

Szkoda , że tak wyrywkowo potraktowano tekst źródłowy, bo świadczy to o kompletnym niezrozumieniu, o co tak naprawdę chodziło w sztuce. Historia o adopcji i odkrywaniu, kim jest twoja rodzina, a także o zdobyciu serca ukochanej dziewczyny - to zwykła sztampowa opowieść, która nie wymaga nawiązania do Wilde'a. Najwyraźniej też, szkoda, że sztuka Wilde'a jest tak słabo uczona w szkołach, skoro czytelnicy nie widzą żadnych problemów z tym, co nazwano "retellingiem".

Na obecną chwilę wciąż najlepszym retellingiem "Bądźmy poważni na serio" jest "In Earnest", webseries osadzone we współczesnym college'u. Ma ono swoje wady (jak niepotrzebnie wydłużone wstawki muzyczne),ale przynajmniej jego twórcy rozumieją materiał źródłowy, a także to, że jak się adaptuje tekst to cały, a nie wywala większość do kosza.

Lektury "Epically Earnest" wyczekiwałam od chwili, w której zobaczyłam zapowiedź tej powieści. Połączenie reinterpretacja mojego ulubionego utworu Wilde'a z powieścią młodzieżową osadzoną we współczesności? Brzmiało to zbyt idealnie, by było prawdziwe.

I niestety, miałam rację. Trudno powiedzieć właściwie, dlaczego Horan zdecydowała się nawiązać (i w ogóle świadomie...