Książka Anny Libre to bardzo ważna pozycja, ukazująca codzienne życie osoby żyjącej z chorobą afektywną dwubiegunową. Urzekła mnie forma pamiętnika, wspomnień z przeszłości, gdyż dzięki temu możemy razem z autorką wracać do jej przeżyć, patrzeć jak choroba wpłynęła na jej relacje, życie w związku, jak rodzina reaguje na pojawiające się u niej stany manii i depresji, a przede wszystkim możemy dowiedzieć się jak wygląda pobyt w szpitalu psychiatrycznym. To bardzo poruszająca, intymna, szczera opowieść, w której autorce wspaniale udało się opisać swoje trudne doświadczenia bardzo przystępnym językiem, tak, aby każdy mógł choć trochę wczuć się w sytuację osoby, zmagającej się z chorobą

Książka Anny Libre to bardzo ważna pozycja, ukazująca codzienne życie osoby żyjącej z chorobą afektywną dwubiegunową. Urzekła mnie forma pamiętnika, wspomnień z przeszłości, gdyż dzięki temu możemy razem z autorką wracać do jej przeżyć, patrzeć jak choroba wpłynęła na jej relacje, życie w związku, jak rodzina reaguje na pojawiające się u niej stany manii i depresji, a...

Wersja ebook dostępna tylko u mnie.

Zapraszam na swój profil na Instagramie - mojecudowne_dwubiegunowe_zycie ❤️

Wersja ebook dostępna tylko u mnie.

Zapraszam na swój profil na Instagramie - mojecudowne_dwubiegunowe_zycie ❤️

Zastanawialiście się kiedyś, z czym muszą borykać się osoby chore na chorobę afektywną dwubiegunową. Przyznam uczciwie, że do czasu przeczytania książki, a właściwie zapisków i doświadczeń związanych z chorobą afektywną dwubiegunową Anny Libre, niewiele wiedziałam o tej chorobie. Właściwie wiedziałam tylko tyle, że taka choroba istnieje.
Choroba, o której mowa „zwana jest chorobą depresyjno-maniakalną, lub cyklofrenią, jest przewlekłym schorzeniem psychicznym. Dwubiegunowość polega na cyklicznie nawracających stanach przygnębienia (depresji) i nadmiernej aktywności (manii) o różnym nasileniu.”
Na trochę ponad 180 stronach autorka dzieli się nie tylko swoim życiem z ChAD, ale również z natręctwami czy anoreksją, której nabawiła się jeszcze w szkole podstawowej. Autorka nie skupia się tylko na sobie, ale również na swoich interakcjach z otoczeniem i tym jak jej choroba wpływa na rodzinę, przyjaźnie czy związki, jak również jak bardzo ChAD wpłynęła na jej karierę zawodową. Autorka opisuje również swoje doświadczenie związane z psychoterapią i farmakoterapią, przestrzegając jednocześnie, aby nie robić niczego bez konsultacji z lekarzem.

„Moje CUDowne dwubiegunowe życie” pozwoliło mi poznać tę nieuleczalną chorobę oraz zrozumieć, przez co przechodzą chorzy i ich bliscy. Jak trudne jest to życie i jak wiele siły potrzebują chorzy, żeby normalnie funkcjonować w społeczeństwie.
Ta książka mną wstrząsnęła, nie tylko bardzo otwartym i w niektórych miejscach wręcz ekshibicjonistycznym podejściem do tematu, ale przede wszystkim tym jak mało wiemy o ludzkiej psychice i jak trudno nam zrozumieć chorych.

Myślę, że po tę książkę powinien sięgnąć każdy, to książka, która uczy nie tylko czym jest ChAD, z czym muszą się mierzyć chorzy, ale również, że z pomocą terapii da się z nią żyć i korzystać z pełni życia. Ta książka niesie nadzieję i uczy empatii.

Serdecznie polecam!

Zastanawialiście się kiedyś, z czym muszą borykać się osoby chore na chorobę afektywną dwubiegunową. Przyznam uczciwie, że do czasu przeczytania książki, a właściwie zapisków i doświadczeń związanych z chorobą afektywną dwubiegunową Anny Libre, niewiele wiedziałam o tej chorobie. Właściwie wiedziałam tylko tyle, że taka choroba istnieje.
Choroba, o której mowa „zwana jest...

Ciężko jest mi ocenić tę książkę...wiem jedno, powinien przeczytać ją każdy.

Ciężko jest mi ocenić tę książkę...wiem jedno, powinien przeczytać ją każdy.

Pamiętniki, biografie są dla mnie szczególnymi książkami. Otworzyć się publicznie na tyle, żeby opowiedzieć swoją trudną historię choroby i życia z nią wymaga nie lada odwagi i wewnętrznej siły. Dodatkowo narracja jednoosobowa utrudnia wgląd w cały kontekst sytuacji w jakiej się on znajduje. Anna Libre w książce „Moje CUDowne dwubiegunowe życie” opisała swoją drogę do uznania bardzo trudnej, nieprzewidywalnej i często niezrozumiałej choroby. W skrócie CHAD. Naprzemienne okresy depresji i manii lub nawet hipomanii dezorganizują życie samego chorego jak i całej rodziny. Choroba nigdy nie dotyczy samego pacjenta i warto o tym pamiętać nie tylko w zaburzeniach psychicznych.

Autorka opisuje swoje życie z chorobą, skupiając się na swoich emocjach i nastrojach. Za każdym okresem depresji i manii stoją też decyzje, czyny, których konsekwencje w okresie równowagi są nieraz trudne do zaakceptowania. Depresja – ciągłe leżenie pod kocem, apatia, wszechogarniający smutek, poczucie braku sensu w życiu. A mania? Mania to wszechmoc! Ania nie śpi, często nie je a pomysłów do realizacji ma mnóstwo w głowie. Kreatywność. Energia. Teraz, już, trzeba działać. Ilość energii do dyspozycji się nie zmniejsza. Naprzemiennie. Jakie to musi być wyczerpujące. Dla chorego ale i dla całej rodziny. Pobyty w szpitalach psychiatrycznych, wizyty u psychiatrów, zmiany lekarzy i żadnej poprawy. Frustracja. Jej samej i rodziny. Ciągła karuzela, którą steruje choroba.

„Moje CUDowne dwubiegunowe życie” to podróż w głąb choroby i siebie samej. Najważniejszy krok to akceptacja choroby, uznanie jej przed sobą, swojej bezsilności wobec niej i poproszenie o pomoc. Ania „oswoiła” chorobę, nauczyła się z nią żyć, ma wspaniałą rodzinę, męża, dwoje CUDownych synów. Daje nadzieję chorym ale i ich rodzinom, że każde życiem jest CUDem, ze warto walczyć o siebie, swoje marzenia, komfort życia i funkcjonowania w nim. Ania zwraca również uwagę, że epigenetyka ma znaczący wpływ na wystąpienie danej jednostki chorobowej w kolejnych pokoleniach. Na ten moment jestem jeszcze sceptyczna co do Ustawień Systemowych metodą Berta Hellingera niemniej Ania rozbudziła na nowo moją ciekawość. Dodatkowo podkreśla jak ważne jest poszukiwanie odpowiedzi w sobie, zrozumienie przez lekarzy i psychoterapia.

Szczera, bezkompromisowa opowieść o swoich emocjach i nastrojach w chorobie, o walce o godne, szczęśliwe życie a później również mierzenie się z chorobą swojej matki, która nie miała tyle siły co Ania i nie uznaje swojej choroby.

Ubolewam, że nikt nie uczy nas o zaburzeniach psychicznych a określenie „wariat” nadal zwalnia niektórych z refleksji, że kiedyś i on może zachorować. Polecam serdecznie, czytajcie. Warto znać i wiedzieć.

Pamiętniki, biografie są dla mnie szczególnymi książkami. Otworzyć się publicznie na tyle, żeby opowiedzieć swoją trudną historię choroby i życia z nią wymaga nie lada odwagi i wewnętrznej siły. Dodatkowo narracja jednoosobowa utrudnia wgląd w cały kontekst sytuacji w jakiej się on znajduje. Anna Libre w książce „Moje CUDowne dwubiegunowe życie” opisała swoją drogę do...

O chorobie afektywnej, zwanej również dwubiegunową, osoby, które nie mają wiedzy z zakresu psychiatrii, wiedzą na ogół niewiele. Najczęściej sprowadza się ona do świadomości tego, że osoba dotknięta tą chorobą na przemian wpada w jej skrajne fazy, powodujące huśtawkę nastrojów. Od depresji po manię, stąd nazywana jej ona również psychozą maniakalno-depresyjną, przeplata się cykl zmiennych nastrojów, sprawiając, że życie dotkniętej nim osoby staje się istnym rollercosterem.
Takie jest powszechne postrzeganie choroby dwubiegunowej przez laika, w tym moje. Z ciekawością sięgnęłam jednak po biograficzną powieść Anny Libre „Moje CUDowne dwubiegunowe życie", po to, by przekonać się jak faktycznie żyje się osobie, która ze zmiennością nastrojów musi sobie codziennie radzić i jak wpływa to na jej funkcjonowanie. I tu moje ogromne zaskoczenie, nie tylko tym w jak szczery i bezpośredni sposób Autorka, opisuje swoją rzeczywistość, nie owijając w bawełnę, nie koloryzując i nie przekłamując swojej codzienności, która wraz ze zmianą cykli chorobowych ma swoje wzloty i upadki.
Zacząć trzeba od tego, że Anna Libre nie popada w martyrologiczny ton, użalając się nad sobą i prosząc o współczucie. Nic z tych rzeczy. Chociaż książka jej autorstwa jest poruszająca, a ona sama wręcz odsłania wszelkie bolączki wiążące się z funkcjonowaniem w ChAD, to przekaz jaki płynie z treści „Mojego CUDownego dwubiegunowego życia” ma inspirować innych, którzy podobnie jak Autorka, cierpią na tą chorobę do walki z nią, a innych skłonić do podjęcia próby zrozumienia zachowań osób nią dotkniętych. Ta książka nie tylko bowiem przybliża czytelnikowi trudną rzeczywistość życia z chorobą afektywną dwubiegunową, ale także rozprawia się z wieloma mitami i stereotypami związanymi z tym schorzeniem. To zaś sprawia, że jest to lektura, która ma zarówno motywować, jak i edukować.
Warto zwrócić uwagę na to, że Anna Libre w bardzo otwarty sposób pisze o swoich zmaganiach z chorobą, o tym jak w niej dorastała, jak w niej funkcjonowała w czasach szkolnych, a później na studiach, czy w dorosłym życiu. Za każdym razem dzieli się przy tym swoimi przeżyciami, myślami i emocjami, które są niezwykle osobiste i ukazują ją zarówno jako córkę, żonę i matkę, ale także jako uczennicę, studentkę czy pracownicę. Anna Libre nie unika trudnych tematów ani nie opisuje swojego życia w sposób wyidealizowany. Zamiast tego, przekazuje czytelnikom prawdziwe spojrzenie na życie z chorobą afektywną dwubiegunową, włączając w to wszystkie jej aspekty, zarówno te dobre, jak i trudne.
Kolejną istotną kwestią jest to, że książka skupia się na różnych obliczach choroby. Przybliża zatem czytelnikom czym jest depresja i mania, ale również nie omija innych towarzyszących jej stanów jakimi są hipomania, stan mieszany czy nawet psychoza. Autorka oddaje te stany psychiczne w sposób przekonujący i autentyczny, co pozwala czytelnikowi zrozumieć, jak nieprzewidywalna i wybuchowa może być ta choroba. Opisuje swoje doświadczenia, które w jednym momencie mogą być pełne euforii, a w innym prowadzić ją do rozpaczy. To uczciwe spojrzenie na chorobę sprawia, że czytelnik może naprawdę zrozumieć, jakie wyzwania stawia ona przed osobą dotkniętą tą diagnozą, ale także jak funkcjonować z osobą chorą na ChAD.
Wreszcie jednym z kluczowych tematów tej książki jest znaczenie farmakoterapii w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Anna Libre nie tylko opisuje swoje doświadczenia z różnymi lekami, ale także analizuje wpływ farmakoterapii na jej życie i zdrowie psychiczne. Pokazuje, że odpowiednie leczenie farmakologiczne może przynieść ogromną ulgę i pomóc w osiągnięciu stabilności emocjonalnej. Jednocześnie podkreśla, że nie ma jednego uniwersalnego rozwiązania i każda osoba musi znaleźć swój własny sposób na radzenie sobie z chorobą.
Autorka nie ogranicza się jednak tylko do aspektów medycznych. Przekazuje także, jak ważna jest wsparcie rodziny, terapia, i samopomoc w procesie dochodzenia do równowagi emocjonalnej. Pokazuje, że walka z chorobą afektywną dwubiegunową to proces, który wymaga zaangażowania wielu różnych czynników, a nie tylko farmakoterapii.
Książka Anny Libre, mimo trudnego podjętego w niej tematu, nie przytłacza. Przeciwnie jest światełkiem w tunelu i niesioną innym nadzieją na to, że życie z ChAD może być normalne, w swym braku normalności. Mimo wszystkich trudności, jakie Anna Libre przeżyła w ciągu swojego życia z chorobą afektywną dwubiegunową, pokazuje, że można osiągnąć stabilność emocjonalną, prowadzić pełne życie i spełniać swoje marzenia. Jej historia jest dowodem na to, że nawet w najcięższych chwilach można znaleźć siłę, by iść naprzód i walczyć o lepszą przyszłość.
"Moje CUDowne dwubiegunowe życie" to książka, która z pewnością otworzy oczy wielu czytelnikom na rzeczywistość życia z chorobą afektywną dwubiegunową. To nie tylko intymne spojrzenie na życie autorki, ale także ważny wkład w rozpowszechnianie wiedzy na temat tej choroby i walkę ze stereotypami. Polecam tę książkę wszystkim, którzy chcą zrozumieć, jak trudna jest ta diagnoza i jak wiele można osiągnąć, mając odwagę stawić jej czoła.

O chorobie afektywnej, zwanej również dwubiegunową, osoby, które nie mają wiedzy z zakresu psychiatrii, wiedzą na ogół niewiele. Najczęściej sprowadza się ona do świadomości tego, że osoba dotknięta tą chorobą na przemian wpada w jej skrajne fazy, powodujące huśtawkę nastrojów. Od depresji po manię, stąd nazywana jej ona również psychozą maniakalno-depresyjną, przeplata się...

Książka w formie pamiętnika opowiada o życiu autorki z chorobą dwubiegunową, ChAD.

Dzięki tej publikacji możemy dowiedzieć się co czuje osoba pogrążona w depresji, albo odwrotnie - w manii. Ta druga strona zdaje się dodawać ludziom energii, wskrzeszać kreatywność i chęć do działania. Można wykorzystać ją w pozytywny sposób, jednak czasem przybiera formę agresji.

Książka przedstawia wpływ choroby na bliskich osoby na nią cierpiącej.

Anna Libre pisze o swojej mamie, także cierpiącej na ChAD, która odmówiła leczenia. Sama autorka stale przebywała pod opieką lekarza psychiatry, więc możemy porównać jak przebiega choroba leczona i nieleczona. Z lektury łatwo wysnuć wniosek, że choć nie zawsze leki są trafnie dobierane to i tak warto po nie sięgnąć.

Autorka udziela porad jak rozmawiać z osobą w depresji i czego nie mówić. Wymienia także nazwiska znanych osób z dwubiegunówką, jak Kanye West czy Sinead O'Connor. Mniej jest przykładów z naszego podwórka.

Na pewno trudno jest żyć na przemian wpadając w dołek lub wzlatując do gwiazd, lecz wielu artystów nie stworzyłoby swoich dzieł gdyby nie epizody manii.

Książka pomaga zrozumieć sposób myślenia i odczuwania osób z chorobą dwubiegunową.

Autorka podkreśla, iż oprócz podjętego leczenia wielki wpływ na jej życie z chorobą ma akceptacja, wdzięczność oraz afirmacje. Podaje tytuły ważnych dla siebie książek i, filmów. To bardzo osobista publikacja. Doceniam szczerość, z pewnością nie było łatwo podzielić się z czytelnikami takimi przeżyciami. Żałuję tylko, że książka jest tak krótka.

Książka w formie pamiętnika opowiada o życiu autorki z chorobą dwubiegunową, ChAD.

Dzięki tej publikacji możemy dowiedzieć się co czuje osoba pogrążona w depresji, albo odwrotnie - w manii. Ta druga strona zdaje się dodawać ludziom energii, wskrzeszać kreatywność i chęć do działania. Można wykorzystać ją w pozytywny sposób, jednak czasem przybiera formę agresji.

Książka...

Bo życie każdego z nas może być CUDowne jeśli tylko naprawdę tego chcemy!

Choroby psychiczne to niezwykle ważny temat, o którym wciąż mówi się o wiele za mało. Tym ważniejsze są pozycje podobne do "Mojego CUDownego dwubiegunowego życia", w których to sam chory dzieli się z Odbiorcami swoimi doświadczeniami, po prostu swoją codziennością, swoim życiem. Podobno boimy się tego, czego nie znamy i tego, czego nie rozumiemy, więc takie książki nie tylko są bardzo potrzebne, ale również niezwykle wartościowe, gdyż przybliżają nam trudne zagadnienia.

Powieść jest książką autobiograficzną, przez co jeszcze bardziej prawdziwą. Autorka dzieli się w niej swoimi doświadczeniami dotyczącymi życia z chorobą afektywną dwubiegunową (ChAD) inaczej nazywaną chorobą depresyjno — maniakalną lub cyklofrenią. Anna Libre pokazuje wszystkie oblicza choroby: depresję, manię, hipomanię, stan mieszany i psychozę. Jednocześnie uświadamia Czytelnika, jak ważne jest odpowiednie leczenie, również to farmakologiczne.

Książka jest świetną pozycją, paradoksalnie nie tylko o chorobie. To również po prostu książka o miłości, przeznaczeniu oraz spełnianiu marzeń. Autorka pokazuje po prostu swoje życie, udowadniając, że chcieć to móc, nawet pomimo licznych ograniczeń.

Pozycja zawiera tak naprawdę dwie historie osób chorych na ChAD i dwa zupełnie odmienne podejście do choroby. Pierwsze to doświadczenia samej Autorki, a drugie, opowieść o jej mamie, która nie zdecydowała się na leczenie. Dzięki temu zabiegowi Czytelnik ma okazję poznać tę samą chorobę z dwóch różnych stron, a także do obserwowania wpływu choroby afektywnej dwubiegunowej na życie rodzinne i relacje.

"Moje CUDowne dwubiegunowe życie" to pozycja wręcz obowiązkowa dla naprawdę szerokiego grona Odbiorców. To książka, którą mogą przeczytać i wiele z niej wynieść zarówno ludzie chorzy na ChAD jak również tacy, którzy mają w swoim otoczeniu taką osobę. Jednocześnie to lektura dla osób zainteresowanych tematem, a do tej grupy powinien zaliczać się każdy z nas.

Powieść nie jest łatwą pozycją, ale zdecydowanie wartą uwagi. Nie jest zbyt długa, więc jej przeczytanie nie zajmie dużo czasu, a wyniesiona wiedza jest wręcz bezcenna. Zdecydowanie zachęcam Was do przeczytania!

Egzemplarz recenzencki otrzymałam od Autorki.

Bo życie każdego z nas może być CUDowne jeśli tylko naprawdę tego chcemy!

Choroby psychiczne to niezwykle ważny temat, o którym wciąż mówi się o wiele za mało. Tym ważniejsze są pozycje podobne do "Mojego CUDownego dwubiegunowego życia", w których to sam chory dzieli się z Odbiorcami swoimi doświadczeniami, po prostu swoją codziennością, swoim życiem. Podobno boimy się...

"Moje CUDowne dwubiegunowe życie" to jedna z tych książek, które warto przeczytać, szczególnie gdy w naszym otoczeniu lub rodzinie przebywa osoba z CHAD, czyli chorobą dwubiegunową. Każdy bowiem powinien wiedzieć, z czym tak naprawdę zmaga się osoba zaburzona. Łatwiej wtedy pomóc i zrozumieć sytuację, która bywa naprawdę nieznośna, a czasem nawet groźna. Przekonuje też o tym sama autorka Anna Libre.

Głowna bohaterka będąca zarazem autorką postanowiła na nowo opowiedzieć swoją historię życia z CHAD. Nie jest to łatwe, ale ta młoda kobieta zmagająca się ze swoją chorobą od 12 lat z niezwykłą precyzją opisuje wszystkie stany świadomości lub nieświadomości, z jakimi przyszło się zmagać jej oraz rodzinie. Anna to osoba niezwykła, ponieważ – wbrew rozsądkowi i diagnozie – zapragnęła zostać matką i dokonała tego aż dwukrotnie. Czynnie też uczy angielskiego oraz zajmuje się zagadnieniami duchowości czy rozwoju osobistego.

W słowach zawartych w autobiografii udowadnia, że odważnie stawia sobie kolejne cele i pokonuje trudności, spełniając przy tym wiele marzeń. Z niemal rozbrajającą szczerością Autorka opisuje swoje zmagania z dolegliwościami wynikającymi z diagnozy, podając często dość kompromitujące ją samą szczegóły kolejnych stadiów choroby. To tylko pokazuje, jak ogromnie trudną chorobą jest psychoza maniakalno-depresyjna. Tragiczne wydarzenia nie pozostają obojętne na otoczenie, a szczególnie rodzinę, która – jak się okazuje – choruje razem z osobą dotkniętą CHADEM.

Tutaj należą się ogromne gratulacje dla Autorki, która wykazała się ogromną wiedzą z dziedziny psychiatrii w kontekście własnych doświadczeń. To od niej dowiadujemy się tak naprawdę, czym jest CHAD i jeśli dotąd sądziliście, że poznaliście już wszystkie symptomy, bo gdzieś tam sobie poczytaliście, jesteście w błędzie. W tej chorobie niczego nie można przewidzieć i właśnie na tym polega jej niebezpieczeństwo. Człowiek dotknięty CHAD staje się nieobliczalny, wręcz niebezpieczny, a przez to dąży do autodestrukcji. Mamy niebywałą szansę – dzięki słowom Autorki – doświadczyć koszmaru i dowiedzieć się, czym są: depresja, mania, hipomania, stan mieszany oraz psychoza. Przez swoją historię pragnie pokazać innym, że niektóre stany można wyleczyć jedynie za pomocą terapii farmakologicznej.

Tak naprawdę są to historie dwóch kobiet: matki i córki, stąd płynie największa wartość tej historii: poznajemy tę samą chorobę z dwóch różnych perspektyw – matki i córki. Ta ostatnia jest właśnie Autorką, która niczym świadek pokazuje, co dzieje się z rodziną, w której żyje osoba z CHAD niemająca zamiaru poddać się leczeniu. Skutki są opłakane i najczęściej prowadzą niestety do rozpadu wszystkich relacji.

Mimo ogromnej tragedii, ze słów Anny Libre można wyczytać o ogromnej miłością, jaką darzą się wszyscy wokół. Ta miłość nie ustaje, nawet gdy osoba chora nie jest już sobą, ponieważ symptomy, jakich doświadcza, odbierają jej możliwość logicznego myślenia. Ten stan przypomina sinusoidę: raz radość pomagająca przenosić góry, a potem nieszczęście i poczucie bezsensu, beznadziei. Człowiek powoli spada w przepaść, często pociągając za sobą innych. Dlatego bez wyrzutów sumienia należy dobitnie powiedzieć, że choruje nie tylko jednostka, ale cala społeczność wokół niej zgromadzona.

Moim zdaniem to książka dla każdego, kto interesuje się ludzką psychiką. Dowiadujemy się z niej bowiem nie tylko o samym CHAD, ale też jak radzić sobie z depresją (również tą poporodową). Aby w pełni zrozumieć człowieka w stanach depresyjnych, trzeba naprawdę chcieć z nim przebywać, obserwować, a już na pewno nie mówić: "jakoś to będzie". Każdy bowiem stan chorobowy leczyć zaczynamy od jego akceptacji, a nie negacji, co jest powszechną praktyką wśród laików.

"Moje CUDowne dwubiegunowe życie" to jedna z tych książek, które warto przeczytać, szczególnie gdy w naszym otoczeniu lub rodzinie przebywa osoba z CHAD, czyli chorobą dwubiegunową. Każdy bowiem powinien wiedzieć, z czym tak naprawdę zmaga się osoba zaburzona. Łatwiej wtedy pomóc i zrozumieć sytuację, która bywa naprawdę nieznośna, a czasem nawet groźna. Przekonuje też o...

Bardzo fajna, w formie pamiętnika, polecam

Bardzo fajna, w formie pamiętnika, polecam