Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ciekawa, rzetelna, częściowo oparta na materiale w postaci relacji żyjących w czasie jej powstawania osób, które bezpośrednio znały Antoniego Marylskiego. Niemniej jednak od jej pierwszego wydania minęło już 37 lat. Od tego czasu pojawiło się wiele nowych źródeł historycznych, w tym wiele materiałów z IPN, które pozwoliłyby w jeszcze szerszym świetle przedstawić postać Antoniego Marylskiego, jego otoczenia i osób, z którymi się spotykał (przeciekawy wątek spotkań z Luną Brystygierową). I tutaj stanowczo nie zgadzam się z autorem, który we wstępie do drugiego wydania napisał: "Na temat jej bohatera zachowały się co prawda w archiwach Instytutu Pamięci Narodowej materiały Służby Bezpieczeństwa, będące efektem długoletniej obserwacji, podsłuchów i donosów, nie wnoszą one jednak -poza zwykłą w takich razach porcją rozmaitych pomówień i innych brudów-zasadniczo nowych elementów, które wymagałaby uwzględnienia w biografii". Nie należy bowiem unikać za wszelką cenę wątków trudnych, czy kontrowersyjnych. Biografia bowiem to nie hagiografia, a Antoni Marylski ukazany w zmaganiu ze swoimi słabościami mógłby być ciekawszą postacią niż bohater książki Jacka Moskwy.