Podsumuję tę lekturę cytatem z książki (w wolnym tłumaczeniu):
"Pomyślałabym, że moja zdolność do bycia zaskoczoną zdążyła się już wyczerpać. Oto jednak znalazłam się w sytuacji, w której demon proponuje mi terapię".

No i oczywiście, że jest to lektura terapeutyczna, o tym, że nie musimy dźwigać plecaka rodzinnych traum oraz oczekiwań, możemy samodzielnie podejmować decyzje i zbaczać z wydeptanej dla nas ścieżki oraz że zasługujemy na wybaczenie (również samym sobie),troskę i miłość. Choć potrzeba będzie czasu na zagojenie się ran.

Przy okazji, jakże ożywczy był fakt, że nareszcie, gdy pojawia się wielki kutas™, nie ma mowy o tym, jaki to ból jest przyjemny i wspaniały, a jest za to cierpliwe przygotowanie partnerki i albo oddanie jej kontroli, albo czułość, łagodność i powolność.
Brawo emogargulec! I brawo Katee Robert za ten edukacyjny naddatek.

Oczywiście, że trauma bonding oraz wyjaśnianie nam bardzo dokładnie uczuć i motywacji bohaterów w ramach ich pierwszoosobowych narracji to skrót formalny, nad którym kręciłam głową, ale to w końcu jest proza pornograficzna, niemająca nawet 200 stron, więc jakby już się odwalam.

Podsumuję tę lekturę cytatem z książki (w wolnym tłumaczeniu):
"Pomyślałabym, że moja zdolność do bycia zaskoczoną zdążyła się już wyczerpać. Oto jednak znalazłam się w sytuacji, w której demon proponuje mi terapię".

No i oczywiście, że jest to lektura terapeutyczna, o tym, że nie musimy dźwigać plecaka rodzinnych traum oraz oczekiwań, możemy samodzielnie podejmować...