Zastanawiałam się na jakie przestępstwa narażone są dorosłe osoby w kryzysie bezdomności, osoby ubogie i wykluczone. Z pewnością muszą mierzyć się z przemocą słowną, fizyczną agresją osób tzw. normalnych, czyli przeciętnych osób społeczeństwa. To osoby dorosłe z bagażem życiowych doświadczeń. Natomiast co z kilkuletnimi dziećmi, żyjącymi marzeniami, naiwnymi, nieświadomymi niebezpieczeństw ze strony dorosłych.
O tym opowiada wstrząsająca powieść - „ Kukolka”. Przeczytałam ją kilka dni temu i nadal nie mogę otrząsnąć się z wrażeń.
Akcja powieści rozgrywa się w Ukrainie w latach 90., okresie wielkich przemian tego kraju, pierestrojki. Narratorką jest Samira, 6 letnia Cyganka przebywająca w sierocińcu, w którym panują nieludzkie warunki. Ze względu na urodę nazywana jest Kukolką, czyli Lalką. Jej wcześniejsze wspomnienia zatarły się w jej pamięci, a reszta wychowanków i personelu dyskryminuje dziewczynkę ze względu na pochodzenie i ciemniejszy kolor skóry. Jedynie wychowanka Marina jest jedyną koleżanką, dziewczynki obiecują sobie dozgonną przyjaźń.
Jednak Marina zostaje adoptowana przez niemieckie małżeństwo i z przybranymi rodzicami i wyjeżdża do Niemiec. Pobyt Kukolki w sierocińcu staje się coraz bardziej dramatyczny, dziewczynka ucieka z placówki, staje się dzieckiem ulicy, a jej wielkim marzeniem jest wyjazd do Niemiec. Pomoc w realizacji marzenia obiecuje jej spotkany przypadkowo Rocky, przestępca wykorzystujący bezdomne dzieci ulicy.
Z przysłowiowego deszczu – pod rynnę, tak można nazwać to, co dzieje się w domu Rocky’ego pozbawionego elektryczności, ciepłej wody czy toalety z biegającymi wszędzie szczurami, w którym zbierają się na nocleg inne dzieci, w dzień zmuszane do pracy . Życiowe historie tych dzieci są przerażające.
To jedynie kolejny etap w życiu Kukolki, czekają ją jeszcze gorsze przeżycia, o których z wiadomych powodów nie piszę.
Powieść dramatyczna, o pozbawieniu dzieciństwa, ucieczce w wyobraźnię i marzenia w najgorszych chwilach życia. Wstrząsająca okrucieństwem ze strony dorosłych, których obowiązkiem jest pomoc i chronienie naiwnych dzieci.
Powieść została napisana przez autorkę, która jako dziecko opuściła wraz z rodziną Ukrainę i wyjechała do Niemiec. Bardzo realistycznie opisane zostały miejsca w Ukrainie i w Niemczech. Niezwykle udany debiut pisarski tłumaczony na wiele języków.

Zastanawiałam się na jakie przestępstwa narażone są dorosłe osoby w kryzysie bezdomności, osoby ubogie i wykluczone. Z pewnością muszą mierzyć się z przemocą słowną, fizyczną agresją osób tzw. normalnych, czyli przeciętnych osób społeczeństwa. To osoby dorosłe z bagażem życiowych doświadczeń. Natomiast co z kilkuletnimi dziećmi, żyjącymi marzeniami, naiwnymi, ...

Po pierwszych stronach zapowiadała się bardzo dobrze, ale później...większość książki to opisy scen seksu... z dzieckiem...straszne...

Po pierwszych stronach zapowiadała się bardzo dobrze, ale później...większość książki to opisy scen seksu... z dzieckiem...straszne...

Nie wiem skąd takie wysokie oceny? Fakt, w książce dużo się dzieje, ale banalny, prostacki język i opisy seksu z dzieckiem jakoś mnie nie przekonują do tej pozycji.

Nie wiem skąd takie wysokie oceny? Fakt, w książce dużo się dzieje, ale banalny, prostacki język i opisy seksu z dzieckiem jakoś mnie nie przekonują do tej pozycji.

#Wyzwanie LC lipiec 2023

Gdy otrzymałam tę książkę w prezencie, to od razu zaintrygowała mnie jej okładka, piękna i tak kolorowa, że aż chce się jej przyglądać i podziwiać. Lecz po lekturze myślę, że chyba celowo wybrano taką właśnie okładkę, że by zmylić czytelnika i uśpić jego czujność...
Ponownie trafiła w moje ręce mocna i smutna książka. To nie jest książka dla wrażliwych osób.

Pięcioletnia Samira przebywa w ukraińskim sierocińcu. Nie pamięta swojego wcześniejszego życia, nie wie skąd się tutaj wzięła, czy w ogóle miała kiedykolwiek rodzinę. Dziewczynka jest bardzo ładna, lecz uroda nie ułatwia jej życia, wręcz przeciwnie, dzieci dokuczają jej na każdym kroku i nazywają brudną Cyganką. Zresztą wychowawczynie nie są wcale lepsze. System zakazów, nakazów i kar nie był dobry dla dzieci.

"Odnoszę wrażenie, że przez całe moje dzieciństwo panowała wyłącznie zima. Pamiętam wielką chłodną sypialnię i metalowe łóżka."
"Wszystko, co mogliśmy robić w sierocińcu, było dokładnie określone. Spanie również."
Czas spędzony w sierocińcu nabrał nieco więcej radości, gdy zjawiła się w nim nowa dziewczynka, Marina. Dziewczynki zaprzyjaźniły się i pomagały sobie.
Nie trwało to jednak zbyt długo, gdyż Marinę adoptowała niemiecka rodzina. Gdy do sierocińca przychodzi paczka i list z Niemiec a w niej prawdziwa lalka Barbie, Samira jest zachwycona tym, że Marina ciągle o niej pamięta. Nie potrafi jednak sama przeczytać listu, bo nie chodzi jeszcze do szkoły, prosi więc jedną z wychowawczyń o przeczytanie. Z listu dowiaduje się, że Marina zachwycona jest nowym domem i chce, żeby Samira była razem z nią, nawet ma łóżko rozkładane, właśnie dla niej... Samira od tej chwili marzy tylko o wyjeździe do Niemiec, do Mariny... i wreszcie pewnego dnia ucieka z sierocińca, ma zamiar udać się na dworzec i pojechać do Niemiec, odszukać przyjaciółkę.
Mała dziewczynka została wrzucona na głęboką wodę, odarta z dzieciństwa, wkroczyła z dziecięca wiarą i naiwnością w brutalną rzeczywistość, w dorosły i nieprzyjazny świat. Poznaje "uroki" bezdomności aż trafia w łapy niezbyt uczciwych ludzi, obiecujących, że pomogą jej zebrać pieniądze potrzebne na wyjazd do Niemiec. Gdy jednak ma jakiś kąt do spania i w miarę godne warunki życia, nie marudzi, wszystko wydaje jej się lepsze niż powrót do sierocińca. Po kilku latach życia na krawędzi Samira wreszcie trafia do Niemiec, do Berlina..., lecz czy spełnią się jej marzenia, czy spotka Marinę, wydawało jej się, że będzie to bardzo łatwe. Dziewczynka uczy się życia w dość ekstremalnych warunkach. Nie podejrzewa jeszcze z czym przyjdzie jej się zmierzyć.

"Zezłościł się. Nawrzeszczał na mnie, że nie musi mi się z tego tłumaczyć, że zasłużył sobie na odrobinę zaufania po tym wszystkim, co dla mnie zrobił. Twierdził, że mam teraz dużo lepsze życie, niż kiedykolwiek mogłabym sobie wymarzyć. Powiedział, że gdybym została w Ukrainie, już dawno zdechłabym na ulicy."
Ta historia jest dosłownie przepełniona bólem i brutalnością, nie tylko fizyczną, która potrafi zniszczyć każde dziecięce marzenia.
Autorka w realny sposób pokazuje nam mechanizm działania handlarzy ludźmi, gwałtów i niedozwolonej aborcji.
Na długo pozostanie w mojej świadomości ta książka i smutny los tytułowej Kukolki - Laleczki.

"- Skąd wiesz, że mówią na mnie Kukolka?
- Nie miałem pojęcia. Tak tylko powiedziałem, ponieważ jesteś taka piękna. Tak się przecież mówi: piękna jak lalka."

#Wyzwanie LC lipiec 2023

Gdy otrzymałam tę książkę w prezencie, to od razu zaintrygowała mnie jej okładka, piękna i tak kolorowa, że aż chce się jej przyglądać i podziwiać. Lecz po lekturze myślę, że chyba celowo wybrano taką właśnie okładkę, że by zmylić czytelnika i uśpić jego czujność...
Ponownie trafiła w moje ręce mocna i smutna książka. To nie jest książka dla...

Nie wiem czy ta książka mi się podobała. Bezsprzecznie porusza ważne problemy sieroctwa, dziecięcych gangów , wykorzystywania seksualnego, przemocy ,ale mam do niej wiele zastrzeżeń. Początek książki był ok, współczułam Kukolce ,że była źle traktowana w sierocińcu i wpadła w ręce Rockiego, zmuszana do żebrania, kradzieży, była napastowana seksualnie przez ,,szefa" gangu dzieciaków. Potem jednak książka przerodziła się w ordynarny pornol, nawet jeśli Lana Lux chciała dosadnie podkreślić problem handlarzy żywym towarem i prostytucji nie musiała robić z dwunastoletniej dziewczynki wyuzdanej kochanki. Z jednej strony Samira była dziecinna, bawiła się lalkami, jednocześnie marzyła o tym ,żeby rozkochiwac w sobie wszystkich mężczyzn, paliła, piła ,sypiała z Dimą i była z tego,,dorosłego '' życia bardzo zadowolona. Opisy seksu z Dimą i sposób w jaki o tym opowiadała nie pasowały do naiwnej dwunasto, trzynastolatki tylko do doświadczonej seksualnie kobiety. Trzecia część książki znów mi się podobała, dziewczyna wykorzystana i oszukana przez swojego ukochanego trafia do domu publicznego, ucieka i szuka pomocy. Uffff, ciężko to ogarnąć, dużo tych przypadków w życiu młodej dziewczyny , nie jestem przekonana do tej książki, za dużo mam wątpliwości i rozterek po jej przeczytaniu .🫤

Nie wiem czy ta książka mi się podobała. Bezsprzecznie porusza ważne problemy sieroctwa, dziecięcych gangów , wykorzystywania seksualnego, przemocy ,ale mam do niej wiele zastrzeżeń. Początek książki był ok, współczułam Kukolce ,że była źle traktowana w sierocińcu i wpadła w ręce Rockiego, zmuszana do żebrania, kradzieży, była napastowana seksualnie przez ,,szefa"...

Tę historię czyta się z bólem świadomej, dorosłej osoby, która obserwuje z boku niewinność i naiwność bohaterki. Nie mogę spać przez tę książkę..

Tę historię czyta się z bólem świadomej, dorosłej osoby, która obserwuje z boku niewinność i naiwność bohaterki. Nie mogę spać przez tę książkę..

Dawno nie czytałam tak mocnej książki! Smutna historia dziewczynki z ukraińskiego sierocińca, która marząc o podróży do Niemiec i spotkaniu z przyjaciółką wpada w szpony okrutnego, przestępczego świata.
Książka jest przepełniona brutalnością, a autorka w sposób realistyczny opisuje rzeczywistość Ukrainy lat 90. od zmuszania dzieci do żebrania na ulicach po handel ludźmi.
Na długo pozostanie w mojej świadomości ta książka i smutny los tytułowej Kukolki.

Dawno nie czytałam tak mocnej książki! Smutna historia dziewczynki z ukraińskiego sierocińca, która marząc o podróży do Niemiec i spotkaniu z przyjaciółką wpada w szpony okrutnego, przestępczego świata.
Książka jest przepełniona brutalnością, a autorka w sposób realistyczny opisuje rzeczywistość Ukrainy lat 90. od zmuszania dzieci do żebrania na ulicach po handel ludźmi....

Książka zapada w pamięci.

Książka zapada w pamięci.

Jak słowa, które nigdy nie powinne być wypowiedziane, jak drzwi, które nigdy nie powinne się otworzyć, jak nadzieje, które nigdy nie powinny powstać.

Tak nigdy nie wolno krzywdzić dzieci.
Nigdy‼️

Samira, mała Kukolka, krasna dziewczynka, która nie ma nic. Sierota, wyzywana od brudnych Cyganek. Kiedy w sierocińcu poznaje Marinę, czuje że w końcu ma COŚ, a raczej kogoś, przyjaciółkę. Wtedy Marina zostaje adoptowana do Niemiec, a Samira postanawia uciec z sierocińca i ją odnaleźć. Jednak zamiast do utopijnego „zachodu”, trafia w ręce Rocky’ego i jego „rodziny”. Tam zaczyna się jej droga, którą znaczy okrucieństwo świata i lat 90’ w Ukrainie.

To jedna z najtrudniejszych recenzji w moim życiu, tak trudna, jaką była dla mnie historia Samiry. Książka jest tak bezlitośnie prawdziwa i do bólu obrazowa, że tutaj nawet oddech i przerwa od czytania nie pomaga się w sobie odnaleźć, bo wydarzenia w niej opisane wchodzą pod skórę jak robaki. Wybaczcie kolokwialne słowa, ale to było jak dostanie w pysk piekłem systemowej obojętności wobec krzywdy nieletnich. Chciałabym żeby ta książka zmusiła nas do dialogu o dzieciach, które musiały za szybko dorosnąć, a „w ich dzieciństwie panowała wyłącznie zima”. Patologia, bieda, seks i wykorzystywanie nieletnich to nie tylko problem tamtych czasów, czy poszczególnych rejonów świata. Tym bardziej zaciskało się gardło, kiedy pojawiały się tak naturalistyczne obrazy wydarzeń, zestawiane z naiwnością i bezwzględnym zaufaniem dziecka. Dziecka, które innego życia nie zna i to co widzi i przeżywa, bierze za naturalne.

Po „Kulkolce” pozostaje cisza, tak cierpka i upiorna, że błagasz aby ktoś ją przerwał chociaż jednym słowem lub westchnieniem. Ale nikt nie przychodzi, nie odzywa się, nic się nie zmienia. Ta cisza zostanie ze mną chyba już na zawsze, to jest najtrudniejsze. I to mnie przeraziło do najmniejszej cząsteczki mojego ciała. Nie potrafię zrobić nic, by ta cisza się skończyła.

A jeśli Ty czy ja znajdziemy w sobie odwagę, by ją przerwać własnym krzykiem to… boje się, ze nikt nie zwróci na niego uwagi.

Jak słowa, które nigdy nie powinne być wypowiedziane, jak drzwi, które nigdy nie powinne się otworzyć, jak nadzieje, które nigdy nie powinny powstać.

Tak nigdy nie wolno krzywdzić dzieci.
Nigdy‼️

Samira, mała Kukolka, krasna dziewczynka, która nie ma nic. Sierota, wyzywana od brudnych Cyganek. Kiedy w sierocińcu poznaje Marinę, czuje że w końcu ma COŚ, a raczej kogoś,...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, do sięgnięcia po powieść "Kukolka" zachęcił mnie bardzo intrygujący opis i niezwykle barwna okładka, która z pewnością przyciąga oko. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko i z dużym zainteresowaniem, byłam ogromnie ciekawa jak Lana poprowadzi losy tytułowej Kukolki i czym jeszcze tej małej dziewczynce przyjdzie się mierzyć. Fabuła została bardzo interesująco nakreślona, dopracowana, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, zaś bohaterowie wykreowani przez autorkę są niesamowite autentyczni, przez co ta książka jeszcze bardziej uderza w najczulsze struny ludzkiej duszy! Bo to nie do przyjęcia żeby takie rzeczy działy się naprawdę.. żeby dzieci musiały doświadczać takich potworności... - prostytucja, molestowanie, maltretowanie, kradzieże, głód, oszustwa... To tylko kilka przykładów. Ta historia wywołuje w Czytelniku wiele mieszanych, skrajnych emocji.. poznając losy Samiry doświadczymy bólu, niesprawiedliwości, niedowierzania, bezsilności, szoku.. Ta powieść nie należy do prostych, łatwych i przyjemnych, wręcz przeciwnie - jest poruszająca, przerażająca i na wskroś prawdziwa! Uważam, że czasami trzeba przeczytać właśnie taką książkę by docenić to co mamy. Polecam!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, do sięgnięcia po powieść "Kukolka" zachęcił mnie bardzo intrygujący opis i niezwykle barwna okładka, która z pewnością przyciąga oko. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko i z dużym zainteresowaniem, byłam ogromnie ciekawa jak Lana...