Biorąc po uwagę ataki z 11 września 2001 roku, ataki w Madrycie czy Londynie, czy w końcu „Operację Jawbreaker. Polowanie na Osamę bil Ladena”, ktoś patrząc na tę książkę może powiedzieć „za dużo tego już”. No właśnie – powiesz tak w momencie, gdy patrzysz na tę książkę. W myś zasady nie sądź po okładce, odwrócisz i przeczytasz opis dodatkowy, z którego wynika, że to nie jest wcale kolejna pozycja poświęcona atakom terrorystycznym lecz studium psychologiczne nad motywem i co za tym idzie, postępowaniem terrorysty.

Ahmad Malloy to nastoletni chłopak, który w wieku jedenastu lat postanawia, ze zmieni wiarę na wyznanie swojego ojca, którego nota bene nigdy nie poznał. Przechodzi na islam i w ramach nauk imama z meczetu, coraz bardziej zaczyna gardzić innowiercami. W liceum, choć osiąga bardzo dobre wyniki, nie udziela się w jego życiu, ponieważ uważa że oddali go to od Boga. Dziewczyny to rozpustnice, które myślą tylko o uciechach cielesnych, chłopaki nie widzą niczego oprócz roznegliżowanych dziewczyn i nowych samochodów. W taki sposób Ahmad postrzega swoich rówieśników. Jednakże jest jedna osoba, z która łączą go dośc specyficzne relacje. To Joryleen, która w pewnym momencie swojego życia będzie chciał nawracać na, o dziwo, dobra drogę. Ahmad osiągający bardzo dobre wyniki w nauce ku zaskoczeniu szkolnego pedagoga, a za namową swojego imama, nie chce jej kontynuować. Postanawia zostać kierowca ciężarówki i po skończeniu szkoły średniej, w tym kierunku się kształci. Oddając się pracy, jako kierowca w firmie rozwożącej meble, wolnych chwilach ze swoim „nauczycielem” studiuje Koran oraz język arabski. Z pozoru odnosi się wrażenie, ze jest to normalny, niczym nie wyróżniający się młody mężczyzna, który jest oddany swojej religii. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, gdzie w tej pozycji odwołanie do tytułowego „Terrorysty” skoro ten chłopak po prostu na podstawie swojej Świętej Księgi redaguje swoje przemyślenia na temat życia i ludzi? Na odpowiedź na to pytanie musiałam dość długo czekać i okazało się, że tytułowy bohater zostaje wciągnięty w akcję mającą na celu doprowadzenie do zamachu w kanale Lincolna, łączącego stan New Jersey z Nowym Jorkiem.

Choć zamysł fabuły był bardzo ciekawy to jest kilka aspektów, które stanowią, iż „Terrorystę” czyta się dość ciężko. Pierwszym aspektem są bardzo rozbudowane opisy, które mnie osobiście po kilku stronach, już po prostu męczą. Kolejna kwestią jest przesadne rozbudowanie pobocznych postaci w ich cechy charakteru. Nie twierdzę, że opis tych postaci nie stanowi o wartości książki, jednakże w moim odczuciu nie wszystkie fragmenty są w niej niezbędne. Mimo tych uwag z całą świadomością chyle czoła przed autorem za dogłębne scharakteryzowanie portretu psychologicznego tytułowego terrorysty. Jego zwrócenie uwagi na poglądy, na temat kilku sfer życia powodują, ze były moment, w których czytając tę książkę robiłam ogromne oczy ze zdziwienia. Na ileż to fikcja, na ile prawda – nie mnie to oceniać, nie mniej jednak warto pochylić się nad tym dziełem, chociażby z samej chęci zbadania motywów działania współczesnych terrorystów. Na ile jest to ich osobista skłonność do rozliczenia się z „niewiernymi”, a na ile zbyt wątła psychika, którą z premedytacją wykorzystują inni? Czytając „Terrorystę” na pewno po części znajdziecie na to pytanie odpowiedz.

http://po-czytane.blogspot.com/2013/04/terrorysta-john-updike.html

Biorąc po uwagę ataki z 11 września 2001 roku, ataki w Madrycie czy Londynie, czy w końcu „Operację Jawbreaker. Polowanie na Osamę bil Ladena”, ktoś patrząc na tę książkę może powiedzieć „za dużo tego już”. No właśnie – powiesz tak w momencie, gdy patrzysz na tę książkę. W myś zasady nie sądź po okładce, odwrócisz i przeczytasz opis dodatkowy, z którego wynika, że to nie...