Już dawno nie przeczytałam z takim zainteresowaniem żadnej biografii. Asfa-Wossen Asserate, daleki krewny cesarza, króla królów, rasa Teferiego Mykonnena, znanego pod imieniem Hajle Syllasje (Moc Trójcy),w bardzo atrakcyjny i kompetentny sposób przybliża sylwetkę człowieka władającego Etiopią przez dziesiątki lat. Zabrałam się za lekturę z pewną podejrzliwością, bowiem fakt, że autor jest synem jednego z najbliższych współpracowników cesarza, nie gwarantował obiektywizmu. Jednakże, ku mojemu zaskoczeniu, autor jest obiektywny. Stara się oddać sprawiedliwość swojemu bohaterowi, nie zaprzeczając wadom jego panowania, które przede wszystkim było za długie, bez pomysłu na „co później”. Tak jak za młodu cesarz z wielką energią modernizował kraj, tak od lat 60. coraz niechętnej odnosił się do pomysłów nawet najbardziej niezbędnych zmian, wprowadzenia choćby monarchii konstytucyjnej czy reformy rolnej. Asfa-Wossen Asserate demaskuje jednak wiele kłamstw na temat Hajle Syllasje, w tym puszczone w obieg przez Ryszarda Kapuścińskiego czy potworny reżim Mengistu Hajle Mariama.
Jednym z najbardziej fascynujących wątków w dziejach króla królów i w ogóle Etiopii jest aspekt religijny: cesarz był uważany za potomka króla Salomona, Lwa Judy, obrońcę wiary. Przez rastafarian także za Mesjasza, przed którą to identyfikacją stanowczo się wzbraniał.
Jeszcze raz – lektura arcyciekawa, zachęcająca do zgłębiania dziejów Etiopii, chyba najbardziej niezwykłego państwa Afryki, jedynego zawsze niezależnego, o prastarej tradycji sięgającej starożytności. Jedynym minusikiem są niezgrabne sformułowania tłumaczki i drobne błędy (np. „W ostatnich miesiącach czerwca…”).

Już dawno nie przeczytałam z takim zainteresowaniem żadnej biografii. Asfa-Wossen Asserate, daleki krewny cesarza, króla królów, rasa Teferiego Mykonnena, znanego pod imieniem Hajle Syllasje (Moc Trójcy),w bardzo atrakcyjny i kompetentny sposób przybliża sylwetkę człowieka władającego Etiopią przez dziesiątki lat. Zabrałam się za lekturę z pewną podejrzliwością, bowiem...

Książka cokolwiek osobliwa- chyba pierwsza biografia etiopskiego monarchy ( nie licząc właściwie reportażu Kapuścińskiego) na polskim rynku nadto chyba pierwsza w znanym cyklu PiW-u pozycja napisana przez krewnego bohatera - mimo to sprawia wrażenie obiektywnej. Dla zainteresowanych.

Książka cokolwiek osobliwa- chyba pierwsza biografia etiopskiego monarchy ( nie licząc właściwie reportażu Kapuścińskiego) na polskim rynku nadto chyba pierwsza w znanym cyklu PiW-u pozycja napisana przez krewnego bohatera - mimo to sprawia wrażenie obiektywnej. Dla zainteresowanych.

Bardzo trudno i długo mi się to czytało. Nie dlatego, że książka jest zła, po prostu nie mam podparcia wiedzowego. A tu czysta polityka, bez szerszego tła historycznego, znikome wzmianki o kulturze, społeczeństwie. Na pewno warto przeczytać, warto przekroczyć własną intelektualną strefę komfortu ale trzeba wiedzieć, że może być frustrująco jak na zimowej, nocnej, górskiej wyrypie. Nic nie widzisz, nic nie wiesz, nie ma czego podziwiać, ale idziesz dla samej satysfakcji.

Bardzo trudno i długo mi się to czytało. Nie dlatego, że książka jest zła, po prostu nie mam podparcia wiedzowego. A tu czysta polityka, bez szerszego tła historycznego, znikome wzmianki o kulturze, społeczeństwie. Na pewno warto przeczytać, warto przekroczyć własną intelektualną strefę komfortu ale trzeba wiedzieć, że może być frustrująco jak na zimowej, nocnej, górskiej...

Nie jest to pełnoprawna biografia, ale naprawdę solidne przybliżenie postaci ostatniego cesarza Etiopii. Sam kojarzę go z jego oporu wobec włoskiego najazdu w 1935i36 r., a potem powrotu do kraju w 1941 - pierwszego wyzwolonego w czasie Drugiej Wojny kraju. Potem jeszcze jakiś epizod wojny o niepodległość Erytrei i tyle.
Tymczasem to złożona postać, pełna różnych dylematów. Człowiek, który potrafił wciągnąć swój kraj do polityki międzynarodowej, ale jednocześnie który zaniedbał gdzie politykę wewnętrzną. Wielkie pomysły o reformie kraju, rozbijały się o jeszcze większe problemy.
Polecam, naprawdę ciekawa rzecz, także ze względu na Autora - syna etiopskiego księcia i zarazem doradcy "króla królów".

Nie jest to pełnoprawna biografia, ale naprawdę solidne przybliżenie postaci ostatniego cesarza Etiopii. Sam kojarzę go z jego oporu wobec włoskiego najazdu w 1935i36 r., a potem powrotu do kraju w 1941 - pierwszego wyzwolonego w czasie Drugiej Wojny kraju. Potem jeszcze jakiś epizod wojny o niepodległość Erytrei i tyle.
Tymczasem to złożona postać, pełna różnych dylematów....

Pierwsza na polskim rynku biografia ostatniego monarchy Etiopii Hajle Syllasje panującego od 1930 (de facto od 1916 r. jako regent) do 1974 r.
Publikacja nie jest dziełem stricte naukowym. Jest to dzieło popularnonaukowe z dodatkiem osobistych wspomnień autora, etiopskiego arystokraty i krewnego Cesarza, i relacji osób które znały lub miały styczność z monarchą i podzieliły się tą wiedzą z autorem. Tym samym praca nie pretenduje do całościowego przedstawienia biografii ostatniego Cesarza Etiopii z czego sam autor zdaje sobie sprawę i o którym informuje czytelnika.
Jest to publikacja cenna bowiem jedyną do tej pory pracą z której można było dowiedzieć się czegokolwiek o tym monarsze był ,,Cesarz'' Kapuścińskiego. Książka ta zaprezentowała czytelnikowi polskiemu fałszywy obraz tępego, niewykształconego tyrana który nijak nie troszczył się o powierzony mu naród (sam autor książki poświęca temu dziełu fragment publikacji). W rzeczywistości Hajle Syllasje był normalnym (jak na warunki afrykańskie) monarchą związanym tradycją mającą, według Etiopczyków, trzy tysiące lat, i takim a nie innym doświadczeniem życiowym, a największy jego tragizm spowodowany był tym, że nie zrozumiał, że świat poszedł daleko do przodu i to co było dobre i dopuszczalne w pierwszej połowie wieku XX nijak nie będzie się sprawdzało w drugiej.
Miejmy nadzieje, że książka ta, w zrównoważony sposób prezentujący głównego bohatera z jego blaskami i cieniami, odfałszuje chociaż częściowo obraz ostatniego władcy Etiopii.

Pierwsza na polskim rynku biografia ostatniego monarchy Etiopii Hajle Syllasje panującego od 1930 (de facto od 1916 r. jako regent) do 1974 r.
Publikacja nie jest dziełem stricte naukowym. Jest to dzieło popularnonaukowe z dodatkiem osobistych wspomnień autora, etiopskiego arystokraty i krewnego Cesarza, i relacji osób które znały lub miały styczność z monarchą i podzieliły...

Postać ostatniego cesarza Etiopii kilka dekad temu z reporterskiej formie przybliżył nam Ryszard Kapuściński. Tym razem otrzymujemy monografię znacznie bogatszą, albo raczej z innego punktu widzenia krojoną, bo przez osobę, która siedziała jakby w samym środku źródła. Autor ukazała całe bogactwo tej postaci. Charyzmatycznej i kontrowersyjnej zarazem. W końcu nie bez powodu został obalony. Rzecz znakomicie napisana, intrygująca, budująca w pewnym sensie inne spojrzenie na epokę i człowieka, który wydawał się być znanym z licznych publikacji prasowych - zwłaszcza starszym czytelnikom. Polecam.

Postać ostatniego cesarza Etiopii kilka dekad temu z reporterskiej formie przybliżył nam Ryszard Kapuściński. Tym razem otrzymujemy monografię znacznie bogatszą, albo raczej z innego punktu widzenia krojoną, bo przez osobę, która siedziała jakby w samym środku źródła. Autor ukazała całe bogactwo tej postaci. Charyzmatycznej i kontrowersyjnej zarazem. W końcu nie bez powodu...