Książka, będąca spojrzeniem na jego pierwszą batalie podczas Wielkiej Krucjaty, ukazuje Mortariona w jego ponurej chwale. Podobnie jak jego bracia Perturabo, Angron i Curze, być może jest nieoczekiwanie pryncypialny i dogmatyczny – jego metody mogą być brutalne, ale z drugiej strony taka jest też sama wojna. Annandale nie przedstawia go jako takiego sympatycznego, ale Zakon, jego przeciwnicy w tej Zgodności są dość podli, nawet jak na standardy 40 tys. - każdy dokonany przez niego wybór jest uzasadniony, jeśli nie godny pochwały.

Jak to często bywa w przypadku tej serii, naprawdę przydałoby się około stu stron więcej – wskazówki dotyczące przygotowań Legionu do tej wojny są kuszącymi wskazówkami, które chciałbym zobaczyć więcej, a także wzmianki o mieszaniu Terran i Barbarus ściągniętych rekrutów. Wielu najlepszych wojowników Legionu pojawia się w epizodach, a nieubłagana brutalność cieszy się dużym zainteresowaniem.

Pełna akcji historia przenosząca się podczas początków wielkiej krucjaty, kiedy Mortarion próbował znaleźć swoją ścieżkę i drogę.
Ciekawe spojrzenie na to, jak działa sprawiedliwość w Imperium oraz jak funkcjonują mechanizmy kontroli i równowagi. Jak wszyscy wiemy, niezbyt dobrze.

Książka jest dobrze napisana, fajnie było zobaczyć Tyfona i Garro, gdy byli tylko legionistami, i możemy uzyskać krótkie przebłyski ich osobowości, ale ostatecznie nie jest to część sedna powieści 40K, które są fundamentalne za zrozumienie historii lub postaci. Wiedzieliśmy już, że Mortarion podejmie tę decyzję i wyciągnie wnioski z tej lekcji, nie było potrzeby widzieć procesu, który do tego doprowadził.

Książka, będąca spojrzeniem na jego pierwszą batalie podczas Wielkiej Krucjaty, ukazuje Mortariona w jego ponurej chwale. Podobnie jak jego bracia Perturabo, Angron i Curze, być może jest nieoczekiwanie pryncypialny i dogmatyczny – jego metody mogą być brutalne, ale z drugiej strony taka jest też sama wojna. Annandale nie przedstawia go jako takiego sympatycznego, ale...