Od niespełna roku interesuję się ikonami, a nawet próbuję je pisać, co, przyznaję, najlepiej mi wychodziło, kiedy niewiele o nich wiedziałam. Kiedy nie miałam jeszcze świadomości ich głębokiego sakralnego znaczenia, a moja ignorancja nie onieśmielała mnie tak jak teraz, napisałam swoją pierwszą ikonę w niespełna tydzień. Drugą tworzę już trzeci miesiąc, a w sercu mam już pragnienia następnych. Przy czym po lekturze "Spotkania przez okno" ojca Jerzego Szyrana jedną z kolejnych będzie na pewno Chrystus "Pantokrator" (Wszechwładca).

Każda prawdziwa ikona (zgodna z pierwowzorem) jest odbiciem świata nadprzyrodzonego. Tworzy się ją zgodnie z rygorystycznymi kanonami, posługując się językiem symboli, dlatego nie jest obrazem o charakterze dewocyjnym, a "niewysłowionym odblaskiem boskiego Piękna".

"Ostatecznie chodzi o to, by przechodząc przez okno ikony, doświadczyć realnego spotkania, już nie z obrazem, lecz z żywym Jezusem".

W swoich rozważaniach ojciec Jerzy Szyran stopniowo uchyla to OKNO, zaczynając od znaczenia Jezusa dla naszej wiary, przez wyjaśnienie istoty modlitwy kontemplacyjnej, aż po ujawnienie symboliki samej ikony "Pantokratora". A każdy szczegół, taki jak kształt nosa, nieregularność brwi czy długość włosów mają tu swoje, podyktowane tradycją i prawdą objawioną, znaczenie.

"Każdy detal twarzy Jezusa jawi się jako małe okienko w całości kompozycji witrażowej, za którą stoi rzeczywisty Jezus - żywy obraz niewidzialnego Boga".

Zachwyciły mnie te obrazowe porównania, poruszyły i skłoniły do refleksji rozważania autora. Głębokie i dojrzałe, a jednocześnie proste i oczywiste, jak choćby w tym fragmencie: "Człowiek podejmuje modlitwę kontemplacyjną zawsze w jakiejś właściwej dla siebie sytuacji życiowej i w obliczu Chrystusa zawsze dostrzeże spojrzenie adekwatne do swoich doznań". Współczujące, kojące i zawsze pełne miłości. Dla każdego. Bez wyjątku.

A lektura "Spotkania przez okno" jest zaproszeniem do zatrzymania się i głębokiego spojrzenia w oblicze Tego, którego kiedyś (bardzo w to wierzę!) będziemy "oglądać twarzą w twarz". Z serca polecam!

Od niespełna roku interesuję się ikonami, a nawet próbuję je pisać, co, przyznaję, najlepiej mi wychodziło, kiedy niewiele o nich wiedziałam. Kiedy nie miałam jeszcze świadomości ich głębokiego sakralnego znaczenia, a moja ignorancja nie onieśmielała mnie tak jak teraz, napisałam swoją pierwszą ikonę w niespełna tydzień. Drugą tworzę już trzeci miesiąc, a w sercu mam już...