Trzeci tom przygód przyjaciół w grze, o tym, że ciężar oczekiwań, może być czasem zbyt wielki ale siła przyjaźni może pomóc. Nie rozumiem odniesień do gry, ale moje dziecko tak:) Ładne, wspierające przesłanie dla rówieśników o tym, że to nic złego przyznać się do błędu.

Trzeci tom przygód przyjaciół w grze, o tym, że ciężar oczekiwań, może być czasem zbyt wielki ale siła przyjaźni może pomóc. Nie rozumiem odniesień do gry, ale moje dziecko tak:) Ładne, wspierające przesłanie dla rówieśników o tym, że to nic złego przyznać się do błędu.

Bardzo długo graficy gier starali się, aby stworzony świat był coraz bardziej wygładzony, piękny, oddający ten realny. A później nastał Minecraft i okazało się, ze w tym kanciastym świecie też można tworzyć. Baaa, że jest on atrakcyjniejszy. A wszystko przez możliwości jakie daje on uczestnikom. Za grą poszło wiele publikacji. Jedne informowały o potencjalnym wykorzystaniu narzędzi, inne zabierały nas w świat przygód wykreowanych przez graczy bohaterów. Właśnie do tych drugich należy seria komiksów „Minecraft” wydawanych przez Wydawnictwo Egmont. W pierwszym tomie zaprzyjaźniamy się z Tylerem, który po przeprowadzce w nowe miejsce próbuje odnaleźć się. Odskocznią od stresu związanego ze zmianą otoczenia jest ucieczka do świata Minecrafta, gdzie z przyjaciółmi przeżywa przygody. Gra jest sposobem utrzymania kontaktu z dawnymi znajomymi. Pozwala wypełnić początkowe uczucie pustki i zagubienia, bo ci, którzy byli ważni nadal są w pewien sposób blisko. Wchodzimy tu w świat specjalistycznego słownictwa zrozumiałego tylko dla graczy. Drugi tom był bardziej szczątkowy, bo składał się z kilku opowieści. Przeżywane przygody w wirtualnym świecie okazują się doskonałym sprawdzianem dla przyjaźni, a nawet miejscem gdzie kwitnie miłość. Mamy tu osoby, które się szanują i wspierają oraz są w stanie zrozumieć dylematy innych, dostrzec, że ich zachowanie może być wynikiem tego, że nie radzą sobie z emocjami. Drugi i trzeci tam mają ze sobą troszkę wspólnego. Pojawia się złe zachowanie. W przypadku drugiego tomu mamy do czynienia z dziewczyną, która w świecie gry dla zabawy rujnuje to, co stworzyli inni. Na szczęście w porę zrozumie, że nie jest to odpowiednie postępowanie. W tym tomie pojawia się problem polegania na przyjaciołach, stereotypów, szufladkowania oraz zbyt szybkiego oceniania innych oraz zachęta do szukania porozumienia. Trzeci jest piękną kontynuacją tych tematów. Bohaterzy odkrywają dziwny portal. Po przejściu okazuje się, że tam jest zupełnie inny świat, który można odkrywać, ale czyha w nim wiele niebezpieczeństw. Aby ich uniknąć trzeba mieć w swojej drużynie specjalistę od sytuacji kryzysowych i znawcę wszystkiego w Minecrafcie. Jedna z bohaterek właśnie za taką uchodzi. Nikt nie chce słuchać tego, że dla niej odkrycie też jest nowe. Przytłamszona wymogami otoczenia traci ochotę na grę, bo zamiast dobrej zabawy ma sporo stresu. Boi się, że będzie wyśmiana, a znajomi będą mieli do niej pretensje o to, że nie zdołała uchronić ich przed niebezpieczeństwami. Na szczęście ma świetnych przyjaciół i wszyscy pięknie skupiają się na relacjach, tworzeniu miłej atmosfery oraz partnerstwie, aby dobrze się bawić i wspierać. „Minecraft” to seria komiksów pokazujących pozytywne postawy młodych bohaterów. Uczą czytelników, że gra może i jest ważna, ale człowiek ważniejszy, a budowane przez wiele lat relacje bezcenne. Ilustracje w komiksie to taki troszeczkę misz masz minecraftowo-cartoonowy: z jednej strony kanciasty świat, a z drugiej realny, ale podkoloryzowany. Ładna kolorystyka skutecznie przyciąga uwagę. A na końcu komiksu czytelnicy dowiadują się jak można tworzyć ilustracje. Polecam.

Bardzo długo graficy gier starali się, aby stworzony świat był coraz bardziej wygładzony, piękny, oddający ten realny. A później nastał Minecraft i okazało się, ze w tym kanciastym świecie też można tworzyć. Baaa, że jest on atrakcyjniejszy. A wszystko przez możliwości jakie daje on uczestnikom. Za grą poszło wiele publikacji. Jedne informowały o potencjalnym wykorzystaniu...

Mimo, że nie jestem fanem gry, co już kilka razy podkreślałem, to po komiksy z tego uniwersum sięgam regularnie. Dlaczego? Bo w bardzo sensowny sposób pokazują rozterki, problemy oraz wyzwania młodych ludzi współczesnego świata. I co ważniejsze - trafiają tym samym do głównego odbiorcy. Odbiorcy łatwo mogącego utożsamić się z bohaterami tych komiksów. A tematem przewodnim tego tomu jest wywieranie presji na osobie, która ma pomagać innym.

Nasza drużyna, która spotyka się też w realnym świecie, a nie tylko w grze komputerowej, ma dość jasno podzielone role. W tym jedna z osób uchodzi za eksperta od Netheru, bo faktycznie wie znacznie więcej od innych o świecie gry. Jednak zważywszy na monstrualny rozmiar Minecrafta, nie jest wstanie wiedzieć wszystkiego. Zatem gdy ekipa trafia na tajemniczy portal i go uruchamia wywierając nacisk na swą ekspertkę, tworzy się problem. Po dotarciu do nowego, niezwykle agresywnego i wymagającego biomu cała wiedza dziewczyny idzie do piachu. Nigdy z czymś takim się nie spotkała, a drużyna nie daje jej dojść do głosu i sama podejmuje głupie decyzje licząc, że w razie kłopotów zostaną uratowani. Błyskawicznie rodzi to katastrofalne skutki.

A te mają charakter dwojaki. Po pierwsze, co jest najszybciej widoczne, drużyna zbiera solidne baty od wrogo nastawionych mobów i tym samym kończy żywot w bolesny sposób. Po drugie w realnym świecie dochodzi do poważnego spięcia pomiędzy ekspertką, a resztą załogi. I to boleśnie odczuwają wszyscy. Dziewczyna czuje się upokorzona i odechciało jej się grać, natomiast pozostała grupa ma wyrzuty sumienia. Co jednak ważniejsze, komiks pokazuje, jak wyjść z tego impasu zwycięsko, gdzie remedium jest dość oczywiste - powiedzieć "Przepraszam", gdy naprawdę spieprzyło się sprawę.

Bo cokolwiek robimy razem w grze, to ważniejsze jest jak zachowujemy się w realnym życiu. I muszę przyznać, że komiksy z tej serii naprawdę ciekawie to pokazują. To nie jest tylko szlajanie się graczy po świecie gry. Nie. To pokazanie realnych problemów, z jakimi muszą sobie radzić młodzi, nieraz nastoletni, ludzie. Osoby wychowane na grach komputerowych oraz mediach społecznościowych, które towarzyszą nam od dawna. Dlatego ważne jest, aby o tym mówić, a takie komiksy jak te z serii Minecraft są idealnym narzędziem.

Mimo, że nie jestem fanem gry, co już kilka razy podkreślałem, to po komiksy z tego uniwersum sięgam regularnie. Dlaczego? Bo w bardzo sensowny sposób pokazują rozterki, problemy oraz wyzwania młodych ludzi współczesnego świata. I co ważniejsze - trafiają tym samym do głównego odbiorcy. Odbiorcy łatwo mogącego utożsamić się z bohaterami tych komiksów. A tematem przewodnim...

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam