Dla fanów twórczości Stana Sakai i przygód Usagiego, album ten jest naprawdę wyjątkowy. W serii zaszły bowiem dość intensywne zmiany stylistyczne i od teraz każda kolejna część losów króliczego bohatera, będzie wydawana w pełnym kolorze. Przejście z klasycznej czerni i bieli w pełną paletę barw, może być dla części odbiorców pewnym zaskoczeniem. Zapewniam jednak, że taka metamorfoza została doskonale przemyślana i niczym nie umniejsza wysokiej wartości dzieła. Wręcz przeciwnie ożywia ona postacie i nadaje pokazanym historiom jeszcze większej dynamiki i niesamowitego klimatu. Ogólny styl artystyczny rysunków pozostaje ten sam, więc wierni fani cyklu nie powinni mieć powodów do narzekania.

Przemiana wizualnej strony komiksu nie wpływa w ogóle na jakość samego scenariusza. Sakai kolejny raz dostarcza tutaj czytelnikowi kilka pozornie prostych, klimatycznych i przyjemnych w odbiorze historyjek, w których główną rolę odgrywają dobrze znane postacie. Główną opowieścią jest tutaj tytułowe „Bunraku”, będące mieszanką tradycji i motywów nadprzyrodzonych. Usagi oddaje się przyjemności oglądania tradycyjnego teatru lalkowego (bunraku),kiedy spotyka starego dobrego znajomego (Sasuké). Łowca demonów jest na tropie nowych ponadnaturalnych przeciwników, a wszystkie ślady prowadzą do wspomnianego teatru. Ronin nie ma więc wielkiego wyboru, jak tylko zaangażować się w kolejną niebezpieczną misję, w której demoniczny oponent będzie naprawdę wymagający. Jak zawsze w swoje historii Sakai przeplata więc mocną i widowiskową akcję z licznymi odniesieniami do historii/tradycji Kraju Kwitnącej Wiśni. Wszystko podane jest w doskonałych proporcjach, zapewniając odbiorcy naprawdę przyjemną rozrywkę.

W pozostałej części komiksu na odbiorcę czekają jeszcze trzy novelki, które potrafią być mocno intrygujące. Z tego grona najbardziej wyróżniają się dwie opowieści (Bohater i Miecze Higashi). W pierwszej z nich mamy okazję obserwować Usagiego podróżującego w towarzystwie słynnej pisarki. Obrona kobiety przed bandytami i wysłuchiwanie jej historii wypełnia sporą część stron. Finałem tej opowieści jest konieczność skonfrontowania się z jej mężem, którym jest dostojny samuraj. Jest to dość specyficzna i ciężka w odbiorze historia (przynajmniej dla przeciętnego zachodniego odbiorcy),która doskonale jednak pokazuje pewne zawiłości dawnej Japonii. Sakai w naprawdę nieźle napisanej narracji, zagłębia się w różnorakich emocjach postaci. Pozwala on sobie tutaj również na pewne odniesienia do „drogi samuraja”, w której ciężko jest czasem pozwolić sobie na pewne kompromisy, co może prowadzić do wielkich tragedii. Miecze Higashi to z kolei mocno rozrywkowy finał całego tomu, w którym autor połączył „samurajską” widowiskowość z niezłą warstwą humorystyczną. Obserwujemy tutaj jak Gen i jego partner próbują odzyskać niezwykle cenne miecze i jak w całą kabałę wplątuje się Usagi. Jak zawsze kończy się to wszystko koniecznością pokazania swoich umiejętności i potrzebą pokonania wielu przeciwników.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-usagi-yojimbo-bunraku-i-inne-opowiesci-1/

Dla fanów twórczości Stana Sakai i przygód Usagiego, album ten jest naprawdę wyjątkowy. W serii zaszły bowiem dość intensywne zmiany stylistyczne i od teraz każda kolejna część losów króliczego bohatera, będzie wydawana w pełnym kolorze. Przejście z klasycznej czerni i bieli w pełną paletę barw, może być dla części odbiorców pewnym zaskoczeniem. Zapewniam jednak, że taka...

Mam słabość do Usagiego - również takiego w kolorze :). Tytułowa opowieść najlepsza, ale i historia pisarki chwyta za serce.
Szkoda, że tom krótszy. I myślałem, że kolory będą miały większe znaczenie, a w sumie po chwili ich się nie zauważa...
Oczywiście pozycja obowiązkowa w kolekcji.

Mam słabość do Usagiego - również takiego w kolorze :). Tytułowa opowieść najlepsza, ale i historia pisarki chwyta za serce.
Szkoda, że tom krótszy. I myślałem, że kolory będą miały większe znaczenie, a w sumie po chwili ich się nie zauważa...
Oczywiście pozycja obowiązkowa w kolekcji.

Fanem Usagiego jestem od dawna, a ten tekst to moja trzecia recenzja przygód długouchego ronina dla Pokoju Geeka. Egmont wydał już praktycznie wszystko z serii i teraz jesteśmy niemal na bieżąco! Przyszedł czas na pierwszy tom Usagiego w kolorze! Egmont, chapeau bas!

Kolorowa zawartość to nie jedyny wyróżnik ,,Bunraku”; w porównaniu z ,,Usagi Yojimbo. Saga”, ,,Bunraku” jest dość ,,szczupłe” i całość tomiku da się przeczytać bardzo szybko.

Tom zawiera cztery przygody królika ronina oraz galerię okładek.

Tytułowe ,,Bunraku” dotyczy zaklętych marionetek.

,,Bohater” opowiada historię pisarki poślubionej wysoko postawionemu samurajowi. Całość kończy się tragicznie. Jakże ,,dziwna” to historia dla współczesnego człowieka Zachodu!

,,Adachi” to podróż Usagiego do miejsca pamiętnej bitwy, która uczyniła go roninem (bitwa ów była dla królika tym, czym śmierć rodziców dla Bruce'a Wayne'a)... Usagi spotyka też tego, który wtedy zdradził (!)

,,Miecze Klanu Higashi” to sympatyczna historia, w której Usagi znów łączy siły z Genem (jest! w końcu się doczekałem! ;-D),a w tle pojawia się znana złodziejka Kitsune. Opowiastka ta ma charakter humorystyczny; postać, która kilkukrotnie uciekała łowcom nagród i wciąż powracała ze zgrają najemników, szczerze mnie rozbawiła.

Nie będę powtarzał ciągle tego samego o kresce Sakaia i jego historiach; ,,Bunraku” trzyma poziom innych przygód Usagiego. Autor wciąż wyszukuje ciekawostki z japońskiej kultury i folkloru, i sprawnie przekuwa je w wartkie przygody. Tym razem otrzymujemy wspaniały bonus – wszystko (nie tylko okładka) jest kolorowe.

Na koniec warto wyjaśnić sam tytuł. ,,Bunraku” to właśnie japońskie marionetki. Szerzej pisze o nich Matt Alt we wstępie do komiksu. Ja ograniczę się tylko do wspomnienia, że lalki ów charakteryzowały się (i wciąż charakteryzują) niezwykle skomplikowaną konstrukcją; np. jedna marionetka (tak jak to zaprezentowano w komiksie) potrafiła być postacią kobiecą, który przekształca się w demona. Lalkarze, z kolei, musieli długie lata terminować u mistrza, by osiągnąć wysoki poziom w swoim fachu. Matt Alt – autor popularnej książki ,,Czysty wymysł. Jak japońska popkultura podbiła świat” - we wstępie do ,,Bunraku” stawia tezę, że może to właśnie japońska sztuka lalkarska odcisnęła tak głębokie piętno na japońskiej kulturze, że dziś ,,przemiany” i ,,osiąganie wyższych poziomów mocy” znają już praktycznie wszyscy. Co o tym sądzicie?


Dziękuję wydawnictwu Egmont za udostępniony do recenzji tom i czekam na kolejne. Usagim się nie nudzę!
P.S. Może w końcu doczekam się kolejnego spotkania Usagiego z Tomoe! (OTP! ;-P)

Fanem Usagiego jestem od dawna, a ten tekst to moja trzecia recenzja przygód długouchego ronina dla Pokoju Geeka. Egmont wydał już praktycznie wszystko z serii i teraz jesteśmy niemal na bieżąco! Przyszedł czas na pierwszy tom Usagiego w kolorze! Egmont, chapeau bas!

Kolorowa zawartość to nie jedyny wyróżnik ,,Bunraku”; w porównaniu z ,,Usagi Yojimbo. Saga”,...

Uwielbiam <3

Uwielbiam <3