Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytając opis „Legendy o szkarłatnych obłokach” możemy dowiedzieć się, że jest to opowieść dwóch postaci. Raido, ronina bez pamięci i Meiki, młodej lalkarki bunraku. Przypadkiem spotkali się w mieście, które rozmawia z niebem. Tych dwoje przypadkowych sobie ludzi łączy tajemnicza i silna moc. Razem zrobią wszystko, aby poznać swoją przeszłość i zwyciężyć zło. Całość została utrzymana w klimacie feudalnej Japonii z elementami fantasy. Znajdziemy tutaj walczących z sobą samurajów pełnych honoru. Dodano do tego odrobinę magii, fantastycznych zwierząt oraz istot. Niby mógłbym to wszystko ująć w ramy baśni. Pasowałby ogólnie klimat i wydźwięk tej historii. Nawet na siłę znalazł bym jakiś morał. Tylko co z tego skoro to wszystko jest tak bardzo miałkie i bez wyrazu. Przez co całość jest tak bardzo przewidywalna do bólu. Naprawdę nie uważam, że wszystko musi być odkrywcze i nowatorskie. Jednak tutaj mam wrażenie jakby cała fabuła była po za prosta. Z ciekawości spojrzałem na pewną stronę z ocenami i tam ludzie głównie piszą o pięknej stronie graficznej tego komiksu. Natomiast fabuła jest tylko wspominana, że jest i tyle. Niestety z tym też jest mi trudno się zgodzić. Ilustracje są bardzo przeciętne. Czasem pojawi się naprawdę piękny kadr, głównie ośnieżonego miasta. Jednak większość postaci posiada tutaj te same twarze. Często jest również problem z perspektywą, co idealnie widać w scenach walki i odcinanych kończyn. Wtedy też przedstawienie ruchu i odpadających kończyn wygląda naprawdę źle. W mojej ocenie jest to naprawdę średni komiks. Nad którym nawet trochę usypiałem czytając jego drugą połowę. Jestem zadowolony z jego przeczytania. Zainteresował mnie jego opis i wspaniale, bo miałem możliwość wyrobienia sobie o nim opinii podczas lektury. Jednak najbardziej cieszy mnie fakt, że mogłem go wypożyczyć z biblioteki. Dobrze zaoszczędzone pieniądze.