“ Popiól i wilki” to pierwszy tom serii Ragnarok od Darii Kwiecińskiej.

Jeszcze niedawno twierdziłam, że fantastyka mnie nudzi, ale widocznie zależy od tego jaką historię mam poznać, bo jeśli chodzi o mitologię słowian czy nordycką to książki biorę w ciemno.

Tak samo było z ową książką, najpierw zobaczyłam okładkę (wilk) dopiero potem zainteresowałam się zawartością.

Jak zaczęłam czytać, to stwierdziłam, że trochę przypomina mi to serial, który swego czasu oglądałam - Shadowhunter.

Poznajemy zwykła dziewczynę - Eline- mieszkająca z rodzicami i bratem na mokradłach Missisipi, gdzie od lat hodują konie.
Poznajemy również jej przyjaciółkę - Vivien. Nie wiem jakim cudem się zaprzyjaźniły, no ale cóż.
Życie Eline zmienia się gdy w szkole pojawia się nowy chłopak Rickki, a wraz z nim Storm.

Czy ze zwykłego życia na ziemi można w szybki sposób trafić do świata, którego się nie rozumie i nie wierzy w żadną magię? Owszem, jeśli Twój nowy znajomy należy do tego świata, a jeszcze gorsze jest się dowiedzieć, że prawdopodobnie jesteś TĄ która ocali świat przed Ragnarokiem.
No nic tylko zacząć się śmiać na opętana. Bo cóż to za brednie- ona zwyczajna dziewczyna ma być WYBRANĄ. A żeby to udowodnić że to o nią chodzi musi najpierw pomyślnie przejść próby. Jak sobie poradzi ?

Co do głównej bohaterki to mnie drażniła swoim zachowanie.
Choć Storm też nie był lepszy. a wydaje mi się, że w tej historii on najwięcej wiedział.
Pokręcone tajemnice, sekrety, niedomówienia. Wydaje mi, się że gdyby wszyscy powiedzieli dziewczynie prawdę, to by to zrozumiała. Choć wiadomo byłaby z początku w szoku.

Swoją drogą jestem ciekawa, kto wpadł na pomysł by tak zakończyć książkę.
Tom kończy się w połowie akcji i zostawia czytelnika z pytaniem “ ej,ale co dalej? “
Z tego co zdążyłam zauważyć nie ma jeszcze kolejnej części.
Ale czy sięgnę po kolejny tom ? Nie wiem. Książka jak dla mnie wyszła po prostu poprawnie.

“ Popiól i wilki” to pierwszy tom serii Ragnarok od Darii Kwiecińskiej.

Jeszcze niedawno twierdziłam, że fantastyka mnie nudzi, ale widocznie zależy od tego jaką historię mam poznać, bo jeśli chodzi o mitologię słowian czy nordycką to książki biorę w ciemno.

Tak samo było z ową książką, najpierw zobaczyłam okładkę (wilk) dopiero potem zainteresowałam się zawartością....

RECENZJA Z BOOKSTAGRAMA: https://www.instagram.com/p/Cb-2UHEsKuw/

Historię Eline czytałam już dwa razy. Pierwszy raz w eBooku, drugi w formie papierowej. Muszę przyznać, że trzymając w dłoniach egzemplarz książki, czytało i przyswajało mi się ją znacznie lepiej.

To, co jest niezmienne to moja opinia na temat oprawy graficznej. Like... Widzieliście tę mapkę? Ja jestem zakochana. No i ta okładka 🥰 Absolutne cudo! Dodatkowo, ponieważ swój egzemplarz zakupiłam bezpośrednio od autorki, miałam tę przyjemność otrzymać zakładki oraz pocztówkę w klimacie powieści.

Czytając książkę po raz drugi zauważyłam, że znacznie bardziej sympatyzowałam ze Stormem. Przy pierwszym razie wydawał mi się sztampowy, postać-klisza. Teraz bardziej go doceniłam. I kibicowałam relacji między nim a główną bohaterką!

Sama historia była dla mnie lepiej przyswajalna, bo już ją znałam. Wcześniej miałam wrażenie, że momentami jest zbyt chaotycznie i akcja leci na łeb, na szyję. Na szczęście tym razem udawało mi się złapać oddech między wydarzeniami.

Powieść czyta się szybko i przyjemnie. Polecam fanom klimatów nordyckich oraz tamtejszych wierzeń. To bardzo dobra przygoda na wieczór lub dwa. Czekam na więcej!

OCENA: 6/10
Monika Karolina

RECENZJA Z BOOKSTAGRAMA: https://www.instagram.com/p/Cb-2UHEsKuw/

Historię Eline czytałam już dwa razy. Pierwszy raz w eBooku, drugi w formie papierowej. Muszę przyznać, że trzymając w dłoniach egzemplarz książki, czytało i przyswajało mi się ją znacznie lepiej.

To, co jest niezmienne to moja opinia na temat oprawy graficznej. Like... Widzieliście tę mapkę? Ja jestem...

W większości przypadków mam ogromny problem z wykrzesaniem z siebie czegoś sensownego w odniesieniu do historii, która po prostu mi się podobała.

Z Ragnarokiem mam jeszcze taki problem, że w gnałam przez jego rozdziały, szybciutko przeklikując strony, by jak najszybciej dowiedzieć się, co wydarzy się dalej. I jak się domyślacie, szybkie tempo czytania nie sprzyjało zaznaczaniu ewentualnych cytatów.

Nie było to moje pierwsze zetknięcie z twórczością Darii i najpewniej dlatego w trakcie lektury w mojej głowie zagościła myśl: Daria się autorstwa tej historii nie wyprze. Ragnarok jest taki jej. Zrozumiecie, jak przeczytacie coś jeszcze spod jej pióra.

Zdecydowanie podobało mi się to, jak zaskoczona byłam, w jakim kierunku potoczyła się ta historia. Zaczęło się niepozornie, bo w szkole średniej (!) w Nowym Orleanie. Wiecie, takie zwykle nastoletnie życie i dosyć przyziemne perypetie. Ogromnym plusem jest fakt, że na scenie jednocześnie pojawiło się sporo bohaterów — puff, mamy ich mnóstwo. Kilka osób na scenie zwykle stanowi problem dla autorów, ale Daria się tego nie bała i moim zdaniem słusznie — chociaż do tej pory nie potrafię wymienić ich z imienia (Daria, przepraszam!),mogę swobodnie ich scharakteryzować oraz wskazać łączące relacje. A to świadczy o tym, że dobrze to przedstawiono w historii.

Wracając do samej historii — wow. Naprawdę żałowałam, że już skończyłam pierwszy tom i muszę czekać na kolejny, bo tak cholernie wciągnęłam się w ten świat… we wszystkie jego zawiłości, nawiązania do mitologii nordyckiej, specyfikę działania — przede wszystkim, jak zgrabnie koncepcja Darii połączyła się z naszym światem. Chce tylko więcej i więcej i jeszcze więcej ;-;

(Chciałabym napisać więcej szczegółów, ale obiecałam sobie, że będzie to wywód bezspojlerowy)

Moim skromnym zdaniem bardzo udany debiut. Ragnarok jest naprawdę dobrą młodzieżówką — jest z nim trochę, jak ze skokiem do basenu — przed rozpoczęciem czytania trzeba wziąć naprawdę głęboki oddech, by nie utonąć ;) Ta historia wciąga bez reszty, po prostu czytacie, bo jesteście ciekawi, dokąd zaprowadzą Was kolejne strony i jak to wszystko się rozwinie (spojler: nie, nie tak XD).

Także ten… ufajcie runom, czy coś.

W większości przypadków mam ogromny problem z wykrzesaniem z siebie czegoś sensownego w odniesieniu do historii, która po prostu mi się podobała.

Z Ragnarokiem mam jeszcze taki problem, że w gnałam przez jego rozdziały, szybciutko przeklikując strony, by jak najszybciej dowiedzieć się, co wydarzy się dalej. I jak się domyślacie, szybkie tempo czytania nie sprzyjało...

Okropny język, nie da się tego czytać. Dialogi sztuczne, zachowania bohaterów dziwaczne. Przeczytałam niecałe 100 stron i szkoda mi czasu na resztę.

Okropny język, nie da się tego czytać. Dialogi sztuczne, zachowania bohaterów dziwaczne. Przeczytałam niecałe 100 stron i szkoda mi czasu na resztę.

Popiół i wilki to debiut Darii Kwiecińskiej i za razem pierwszy tom serii Ragnarok. Książka trafiła do mnie w ramach booktour'u.
Jest to opowieść o Eline- zwyczajnej dziewczynie, dzielącej swoje życie między szkołę,a obowiązki na rodzinnej farmie. Jednak któregoś dnia wokół nastolatki zaczynają dziać się niezwykłe rzeczy.

Miło było zmienić świat z mitologii słowiańskiej na nordycką. Równie surową i brutalną,ale jednak nieco bardziej egzotyczną.
Jest to świat skandynawskich bogów jak z filmów Marvela jednak bez tej hollywoodzkiej cukierkowości i blasku. Czy to źle? Bynajmniej.
Przedstawienie pięter Lasu Cieni oraz ich powiązania, powodują,że czytelnik chętnie poznałby wszystkie pomniejsze demony i bóstwa. Do tego runy i przeznaczenie- czego można chcieć więcej.

Co do bohaterów to muszę się przyznać,że dawno nie irytowała mnie tak główna bohaterka. Niby jest nastolatką, ale zachowuje się jak dzieciak. Kiedy trafia do innego świata, żeby przejść próby, wcale się to nie zmienia. Jej niezdecydowanie jest niebezpieczne dla ludzi, którzy próbują jej pomóc.
Za to Storm to już inna para kaloszy. Od początku wiemy, że jest wycofanym mrukiem z przeszłością, lojalnym wobec przyjaciół i zrobi wszystko,żeby wywiązać się z postawionych przed nim zadań.
Tajemniczy i nieprzystępny? Hmm..mój typ 😉
Jest też Valerian, najstarszy wampir w tamtym świecie, który też poznaje konsekwencje chwiejności Eline.
Relacja Storm-Valerian jest zdecydowanie najciekawszym wątkiem całej tej historii. Nie, nie jest to typowy "bromance"(bo panowie potrafią dać sobie po pysku),ale widać tu zaszłości, które nie są przedstawione od razu w całości.

Widać tu inspirację Cassandrą Clare, jednak jest to zrobione w sposób dość subtelny i nie razi w oczy. Każdy użycie keneaza- urządzenia do wypisywania run- ma swoje konsekwencje w samopoczuciu osoby go używającej.

Trzeba przyznać,że autorka nie ustrzegła się błędów. Na początku miałam wrażenie,że czytam pamiętnik nastolatki, a nie powieść. Sposób narracji pierwszoosobowej Eline drażnił i nie pozwalał się skupić na samej historii. W przypadku Storma sprawa miała się nieco lepiej. Irytował również fakt,że najstarszy wampir i dzielny wojownik notorycznie byli nazywani "chłopcami", co umniejszało ich osobowość w moich oczach i robiło z nich jeśli nie maminsynków to tzw. "ciepłe kluchy", którymi na pewno nie są.
Więcej grzechów nie pamiętam.

Czy jestem grupą docelową tej książki? Raczej nie. Uważam, że jest to typowe YA ze wskazaniem na licealistów ( może przez to, o czym wspomniałam wcześniej).
Czy sięgnę po drugą część? Tak, choćby dlatego,żeby poznać dalszą historię Storma i jego niechęci do Valeriana. Chętnie też sprawdzę rozwój Eline.

Aha! No i ten słowniczek na początku książki oraz wyjaśnienie run 💙

Uważajcie na to, co zwiastują pioruny.

Popiół i wilki to debiut Darii Kwiecińskiej i za razem pierwszy tom serii Ragnarok. Książka trafiła do mnie w ramach booktour'u.
Jest to opowieść o Eline- zwyczajnej dziewczynie, dzielącej swoje życie między szkołę,a obowiązki na rodzinnej farmie. Jednak któregoś dnia wokół nastolatki zaczynają dziać się niezwykłe rzeczy.

Miło było zmienić świat z mitologii słowiańskiej na...

Eline wiedzie spokojne i szczęśliwe życie na mokradłach Missisipi, gdzie jej rodzina od lat hoduje konie. W tym z pozoru idealnym obrazie kryje się skaza, dziewczyna nie potrafi się w nikim zakochać. Kiedy w szkole pojawia się Rikki, bogaty, przystojny i tajemniczy chłopak, wszystko zaczyna się zmieniać. W ręce Eline trafia tajemniczy artefakt, a na jej skórze pojawiają się złote runy. Musi teraz udowodnić, że nie tylko przetrwa w brutalnym świecie przepełnionym magią, ale ma w sobie siłę, aby go ocalić.
*
Po „Thorze” od Marvela zaczęłam interesować się mitologią nordycką, dlatego chętnie sięgnęłam po debiut autorki. Świat przez nią wykreowany bardzo mi się podobał. Początkowo dostałam dobrze rozbudowany świat realny, szkolny. Potem otrzymałam coś jeszcze lepszego, czyli świat pełen magii, tajemnic i niebezpieczeństw. Muszę też pochwalić styl. „Popiół i wilki” czyta się szybko, książka jest napisana przejrzystym, prostym językiem, pasujmy do otoczenia bohaterów. Największym plusem jest jednak Storm – bohater tajemniczy i intrygujący. Sceny z jego udziałem czytało mi się najprzyjemniej.😊
*
Muszę jednak też trochę ponarzekać🙈. Główna bohaterka miejscami bardzo mnie irytowała. Rozumiem, że na początku swojej drogi w nieznane, trudno by jej było być wielką wojowniczką, ale fakt, że musiała być ciągle przez kogoś ratowana oraz jej samolubstwo nie ułatwiało mi polubienie jej. Dodatkowo mimo, że fabuła szła do przodu, nie czułam zagrożenia, które popychałoby bohaterów do przodu. Całość traktuję jako wstęp do całości: poznałam bohaterów i świat, ale mam nadzieję, że w kolejnych tomach zagrożenie będzie bardziej widoczne. W ogólnym rozrachunku „Popiół i wilki” to lekka, ciekawa fantastyka i gdyby powstał taki serial na Netflixie, to chętnie bym go oglądała.😏💕

Eline wiedzie spokojne i szczęśliwe życie na mokradłach Missisipi, gdzie jej rodzina od lat hoduje konie. W tym z pozoru idealnym obrazie kryje się skaza, dziewczyna nie potrafi się w nikim zakochać. Kiedy w szkole pojawia się Rikki, bogaty, przystojny i tajemniczy chłopak, wszystko zaczyna się zmieniać. W ręce Eline trafia tajemniczy artefakt, a na jej skórze pojawiają się...

"Popiół i wilki" to debiut Darii Kwiecińskiej. Jest to pierwszy tom serii "Ragnarok" opartej na mitologii nordyckiej. Do książki przyciągnęła mnie jej świetna okładka oraz właśnie to nawiązanie do mitologii. Powiem Wam szczerze, że dawno nie miałam tak sprzecznych uczuć co do lektury. Z jednej strony książkę czyta się dobrze i szybko, z drugiej bardzo irytuje. Świat, który przedstawia autorka jest cudownie wykreowany i chce się go więcej, natomiast postaci, to inna bajka. Niektórzy naprawdę ciekawi i barwni, zwłaszcza Storm - tajemniczy i niedostępny wojownik, jednak główna bohaterka to porażka🙈 Naprawdę męczyła mnie ta dziewczyna niemiłosiernie. Nie dość, że głupia to jeszcze samolubna, ciągle tylko myślała o sobie, jaka to jest nieszczęśliwa i pokrzywdzona🤦🏽‍♀️ Do tego co chwilę trzeba było ją ratować, a z opresji wychodziła ledwo żywa. Nie, nie, to było strasznie męczące. A teksty Eliny, tak to imię głównej bohaterki, były beznadziejne. Rozumiem, autorka chciała stworzyć napięcie między postaciami i nadać pazura dziewczynie, ale to nie wyszło niestety. Fabuła dość ciekawa, choć nie do końca przemyślana. Kończy się w najmniej spodziewanym momęcie, co trochę wkurza. Za to mamy tu świat pełen demonów, magicznych stworzeń i magi. Książka podzielona jest na części w których poznajemy Eline, jej nastoletnie życie i czas jaki spędziła na trzecim piętrze Lasu Cieni oraz towarzyszymy jej w próbach, którym zostaje poddana by dowieść, że jest Wybraną. W całej historii brakowało mi emocji. Uważam, że niektóre sytuacje powinne wywołać silną reakcję u czytelnika i trzymać w napięciu, a my nie czujemy dosłownie nic. Nie jest to zła książka, ale czegoś jej brakuje. Jest idealna by odpocząć od cięższych pozycji. Po kolejny tom nie wiem czy sięgnę, ponieważ nie jestem pewna czy jestem w stanie wytrzymać nerwowo humory Eline. Aha, muszę wspomnieć jeszcze, że inspiracją dla autorki była Cassandra Clare, pisanie run jest tu bardzo podobnie jak u łowców z Shadowhunters. A dużą pomocą dla czytelnika, nie znającego za bardzo mitologii nordyckiej, jest zamieszczony na początku książki słownik, oraz mapka świata, o którym czytamy.

"Popiół i wilki" to debiut Darii Kwiecińskiej. Jest to pierwszy tom serii "Ragnarok" opartej na mitologii nordyckiej. Do książki przyciągnęła mnie jej świetna okładka oraz właśnie to nawiązanie do mitologii. Powiem Wam szczerze, że dawno nie miałam tak sprzecznych uczuć co do lektury. Z jednej strony książkę czyta się dobrze i szybko, z drugiej bardzo irytuje. Świat, który...

Eline jest zwykłą nastolatką, jak każdy przeżywa rozterki dnia codziennego, ma najlepszą przyjaciółkę i śmiertelnych wrogów, problemy z rodzicami, sprzeczki z bratem i możliwe, że zdążyłaby przeżyć całe swoje życie jako szary człowiek gdyby ktoś nie wywrócił go do góry nogami. Gdy w życiu dziewczyny pojawia się przystojny Rikki wszystko ulega zmianie. Do chłopaka ciągnie ją niezrozumiała moc, a wszyscy inni powoli tracą na znaczeniu. Czy tak wygląda miłość?
W swojej książce Daria Kwiecińska niestety nie uciekła od wzorców i schematów rządzących młodzieżówkami. Zakochane nastolatki przeżywające złamane serca i opłakujące utracone przyjaźnie. Ratowanie świata, bo tak trzeba, no i stawianie dziewczyny przed konsekwencjami wyborów, które ktoś podjął za nią. Gdzieś to już widziałam….
Niestety minusem był również język/styl. Dialogi i narracja miejscami były sztuczne i regularnie wywoływały u mnie reakcje „weź, przecież nikt tak nie mówi!”. Nie zamierzam czepiać się treści, bo nie wiem jak kolejne tomy zaplanowała autorka. Szczerze nie polubiłam Viv (jej relacja z Eline była jakaś chora) ani Storma (tu też, zaczynało wyglądać jak początki syndromu sztokholmskiego),i dla dobra głównej bohaterki mam nadzieję, że szybko upora się z fałszywymi przyjaciółmi.
Jednak nie myślcie sobie, że było tylko źle!
Wcale nie.
Niezwykle podobało mi się, że autorka „klimat nordycki” wprowadza stopniowo. Nie zalała czytelników – jak to się czasem zdarza – morzem terminów i nazw wyrwanych z innej kultury, doprowadzając do wrażenia, że czyta się słownik albo encyklopedię. Daria świetnie poradziła sobie ze stopniowaniem tej nordyckości, ba – zadbała nawet o to, by na pierwszych stronach książki powstał słowniczek, który zdecydowanie ułatwiał czytanie.
Doceniam również fakt, że Eline nie była wątłą liliją, która nic tylko płacze w swoim pokoju. Nie tylko wyglądała jak przeciętna nastolatka, z odrobiną zimowego sadełka, ale również bardzo sprawnie adaptowała się do nowej sytuacji, w której przecież wcale nie chciała się znaleźć. Bardzo ucieszyło mnie, że zamiast tkwić w bezcelowym uporze, ruszyła do książek, by jak najwięcej dowiedzieć się o wrogach i „przyjaciołach”.
Cały czas po głowie chodzi mi porównanie Popiół i wilki z Wilkiem K.B.Miszczuk, nie pod względem stylu, ani nawet tematyki tylko takiej ulotnej młodzieńczej przygody. Pewnego rodzaju brawury i naiwności, które w czytających nastolatkach budzi marzenia o wielkiej wyprawie i ratowaniu dam w opałach, czy tam kawalerów :D co komu potrzeba.
Myślę, że gdybym dorwała tę książkę jakieś 13-14 lat temu to trafiłaby na moją półkę z ulubieńcami. Wciąż pamiętam dziewczynę, w której magia i nieszczęśliwa miłość budziły zachwyt. Dziś, dla mnie 31 letniej to po prostu przyjemna młodzieżówka, od jednych książek gorsza, od innych lepsza.
Daje 6/10 i mimo wszystko bardzo jestem ciekawa jak ten dupek Storm będzie się tłumaczył w kolejnym tomie!

Eline jest zwykłą nastolatką, jak każdy przeżywa rozterki dnia codziennego, ma najlepszą przyjaciółkę i śmiertelnych wrogów, problemy z rodzicami, sprzeczki z bratem i możliwe, że zdążyłaby przeżyć całe swoje życie jako szary człowiek gdyby ktoś nie wywrócił go do góry nogami. Gdy w życiu dziewczyny pojawia się przystojny Rikki wszystko ulega zmianie. Do chłopaka ciągnie ją...

Bardzo słaby styl, ciężko się czyta, nienaturalne zachowania bohaterów i dialogi. Historia może i ciekawa ale całość psuje tragiczna stylistyka i gramatyka. Wiele nielogicznych zachowań, stwierdzeń, uczucia bohaterów nieadekwatne do sytuacji, wręcz sztuczne i wywołujące zażenowanie. Brak spójności fabuły, najgorsza książka jaką czytałam w ostatnich latach, a czytam średnio dwie, trzy książki tygodniowo. Nie polecam, szkoda czasu.

Bardzo słaby styl, ciężko się czyta, nienaturalne zachowania bohaterów i dialogi. Historia może i ciekawa ale całość psuje tragiczna stylistyka i gramatyka. Wiele nielogicznych zachowań, stwierdzeń, uczucia bohaterów nieadekwatne do sytuacji, wręcz sztuczne i wywołujące zażenowanie. Brak spójności fabuły, najgorsza książka jaką czytałam w ostatnich latach, a czytam średnio...

Popiół i Wilki to debiutancka powieść D. Kwiecińskiej, która nie tylko przyciąga opisem, ale okładką. Nie zastanawiałam się dwa razy, gdy zobaczyłam książkę w ofercie księgarni, a teraz mogę już podzielić się wrażeniami po lekturze.
.......


Eline żyje zwyczajnie. Chodzi do szkoły, ma rozterki typowe w jej wieku, zajmuje się końmi w rodzinnej stadninie. Nie potrafi się zakochać, co wydaje jej się dziwne, zważywszy, ilu atrakcyjnych chłopców ją otacza. Stara się tym nie przejmować i skupić na dostaniu na uczelnię, o której marzy. Okazuje się jednak, że wraz z pojawieniem się tajemniczego chłopaka w szkole, jej przeznaczenie będzie zupełnie inne. Nadchodzi Ragnarok!
......


To brzmi jak wiele historii, które już zostały opowiedziane, ale zapewniam, iż ten skostniały schemat uzyskał w tej książce nową interesującą formę. Uwielbiam mitologię, więc z przyjemnością przewijałam kartki, chłonąc każdy związany z wierzeniami nordyckimi fragment. Trochę na to poczekałam, ale warto było. Podobał mi się wykreowany świat i potencjał opisanej w jego ramach historii.
.......


Niestety muszę też ponarzekać. Chociaż w miarę polubiłam się z bohaterami, a Eline nieraz miło mnie zaskoczyła, to... Brakowało mi tu emocji, poczucia realnego zagrożenia. W książce jest kilka scen, które powinny wywołać na czytelniku silną reakcję, przejęcie, a ja wtedy nie czułam nic. I choć pierwszą z tych scen można wyjaśnić szokiem, jakiego doznała wtedy Eline, to dalej po prostu byłam skonsternowana. Wybuch budynku i incydent na statku choć z pewnością były straszne, to miałam wrażenie, że spływały po bohaterach jak po kaczce. Wiem, że ich kultura wymagała twardego jak diament zadka, ale ta oziębłość, a szczególnie u kandydatów mnie rozczarowała.
.......


Ale ten właśnie minus nie jest winą narracji, bo książkę czyta się przyjemnie, styl autorki jest bardzo lekki. Osobiście chciałabym więcej rozdziałów z punktu widzenia Storma, bo dzięki niemu mogłam więcej się dowiedzieć o rozdzielonym piętrami świecie... Ech. Człowiek nie może mieć wszystkiego. 6,5/10.

Popiół i Wilki to debiutancka powieść D. Kwiecińskiej, która nie tylko przyciąga opisem, ale okładką. Nie zastanawiałam się dwa razy, gdy zobaczyłam książkę w ofercie księgarni, a teraz mogę już podzielić się wrażeniami po lekturze.
.......


Eline żyje zwyczajnie. Chodzi do szkoły, ma rozterki typowe w jej wieku, zajmuje się końmi w rodzinnej stadninie. Nie potrafi się...