Piękna. Taka jest ta książka, bo człowiek, który ją napisał był piękny. To moje pierwsze spotkanie z Tiziano Terzianim i żałuję, że zdarzyło się dopiero teraz.
Chociaż...przecież "nic nie zdarza się przypadkiem". Niesamowite, że autor ani razu nie wzbudził mojego współczucia, które przecież byłoby całkiem naturalną reakcją w obliczu jego choroby. Nie użalał się nad sobą - co więcej , odniosłam wrażenie, że w ogóle nie skupiał się na sobie i swoim cierpieniu. Był za to nieustannie zaciekawiony ludźmi, których spotykał podczas swoich podróży. Ból potrafi odzierać ludzi z godności, a on postanowił ,że nie będzie niewolnikiem własnego ciała, ani żadnych okoliczności zewnętrznych. Jest dla mnie wspaniałym przykładem, że duch rzeczywiście jest potężniejszy od materii. Jego otwartość na inne kultury, brak uprzedzeń, szacunek dla każdego istnienia mnie zachwyciły. Poczułam do niego ogromną sympatię. Ciekawe, że chociaż książka nie jest łatwa, to nie męczy. Myślę, że dla przeciętnego człowieka cywilizacji zachodniej, kultura i religie wschodnie są tak odmienne, że prawie niemożliwe do zrozumienia. Ja również po tej lekturze mam wrażenie, że ledwo prześliznęłam się po powierzchni. Jednak cieszę się, że to Terziani był moim "przewodnikiem" po tym zdumiewającym kontynencie.
Również jego spostrzeżenia na temat kultury i mentalności nas, ludzi Zachodu , a w szczególności Amerykanów, wydają mi się porażająco trafne - niestety.
Kochani przeczytajcie, bo trzeba czasem się zatrzymać i ochłonąć. Nieważne w jakiego Boga wierzycie, czy też może w żadnego. Ta książka jest dla każdego.

Piękna. Taka jest ta książka, bo człowiek, który ją napisał był piękny. To moje pierwsze spotkanie z Tiziano Terzianim i żałuję, że zdarzyło się dopiero teraz.
Chociaż...przecież "nic nie zdarza się przypadkiem". Niesamowite, że autor ani razu nie wzbudził mojego współczucia, które przecież byłoby całkiem naturalną reakcją w obliczu jego choroby. Nie użalał się nad sobą -...