Intryga, dużo bardziej pokręcona niż w książkach do których jesteśmy przyzwyczajeni.Mi było łatwiej zrozumieć sedno gdyż przed przeczytaniem dostałem hinta, ale go nie zdradzę. Powiem tylko, że są trzy, może cztery rozdziały które po prostu trzeba przeczytać z wyostrzoną atencją. Portret jednego z bohaterów jest mi szczególnie bliski i wypatrzyłem prawdziwe "ja" tej osoby we właściwym momencie, a potem już tylko czekałem na potwierdzenie autorki. No i pobeczałem się. To było bardzo prawdziwe. I nadal wzrusza mnie kilka fragmentów. Wróciłem do nich już kilka razy.Bywało też wesolo, ale to za sprawą innych bohaterów. Po przeczytaniu miałem tylko jedno pytanie, co będzie dalej?Czy będzie kontynuacja ich przygód? Mam taką nadzieję.

Intryga, dużo bardziej pokręcona niż w książkach do których jesteśmy przyzwyczajeni.Mi było łatwiej zrozumieć sedno gdyż przed przeczytaniem dostałem hinta, ale go nie zdradzę. Powiem tylko, że są trzy, może cztery rozdziały które po prostu trzeba przeczytać z wyostrzoną atencją. Portret jednego z bohaterów jest mi szczególnie bliski i wypatrzyłem prawdziwe "ja"...

Beata Olender „Kaprawy wzrok umysłu”

Doktor Julius Obuvnik i prawnik Michał Maskota zapijają smutki w kieliszku wódki. Panowie zostali zdradzeni przez swoje żony i próbują się pocieszyć, czy też obmyśleć niecny plan. Co kombinują?

▪️

Wiecie, nie wiem jak ocenić te lekturę, bo na początku miałam problem z wdrożeniem się w historię bohaterów. Momentami musiałam się cofnąć i przeczytać jeszcze raz, by zrozumieć sens. Autorka ma oryginalny styl i wyszukane słowa. Zdarzenia niekiedy były zabawne, ale do rasowej komedii kryminalnej tu daleko. Niemniej jednak powieść jest z rodzaju tych surrealistycznych i należy się skupić, i dobrnąć do końca, aby ocenić sytuację na godną przeczytania. To zawiła intryga i specyficzne postacie.

Beata Olender „Kaprawy wzrok umysłu”

Doktor Julius Obuvnik i prawnik Michał Maskota zapijają smutki w kieliszku wódki. Panowie zostali zdradzeni przez swoje żony i próbują się pocieszyć, czy też obmyśleć niecny plan. Co kombinują?

▪️

Wiecie, nie wiem jak ocenić te lekturę, bo na początku miałam problem z wdrożeniem się w historię bohaterów. Momentami musiałam się cofnąć...

Od momentu, w którym skończyłam czytać tę historię, minął już jakiś czas, a ja nadal mam problem ubrania w słowa tego co myślę. Jedyne czego jestem pewna to tego, że opis wydawcy wprowadził mnie w błąd. Owszem historia jest tak bardzo surrealistyczna, że w pewnym momencie ociera się wręcz o groteskę, ale czy jest tak super zabawna? Dla mnie zdecydowanie nie i na pewno nie zaliczę jej do gatunku komedii kryminalnych.
Mam niesamowicie mieszane odczucia co do tej książki- długo nie mogłam odnaleźć się w fabule- jest ona bardzo pomieszana, w niektórych momentach naprawdę jej nie rozumiałam, musiałam cofać się kilka stron, by wpaść na odpowiedni tor, i zrozumieć co autorka chciała przekazać. Poczucie humoru również mamy totalnie inne, to co z założenia miało być zabawne, mnie nie ruszało.
Jedyne co mi przypadło do gustu to fakt, że autorka ma niesamowitą fantazję, połączenie tylu wydarzeń i bohaterów w spójną i logiczną (w miarę) całość naprawdę się udało. Niejednokrotnie jest mocno zaskakująco...

Na pewno nie jest to książka dla każdego, nie każdy się w niej odnajdzie... Autorka posługuje się bogatym, czasami zbyt mocno wyszukanym słownictwem, co nie zawsze jest łatwe w odbiorze.

Czy polecam?
Mimo że ja w tym surrealistycznym świecie się nie odnalazłam, to zachęcam, by samemu sięgnąć po tę historię. Może akurat Was ta historia wciągnie i zachwyci. Mnie się niestety nie udało.

Od momentu, w którym skończyłam czytać tę historię, minął już jakiś czas, a ja nadal mam problem ubrania w słowa tego co myślę. Jedyne czego jestem pewna to tego, że opis wydawcy wprowadził mnie w błąd. Owszem historia jest tak bardzo surrealistyczna, że w pewnym momencie ociera się wręcz o groteskę, ale czy jest tak super zabawna? Dla mnie zdecydowanie nie i na pewno nie...

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2022/06/65-22-kaprawy-wzrok-umyslu-beata-olender/
“Kaprawy wzrok umysłu” jest bardzo specyficzną książką. Nie jest dla każdego czytelnika. Ja niestety nie odnalazłam się w historii Michała i Juliusa. Jak dla mnie było za dużo chaosu w akcji i przez to gubiłam się. Często wracałam do poprzednich stron by jeszcze raz sprawdzić czy czegoś nie przeoczyłam. Przeskoki między wydarzeniami utrudniały mi w pełni zrozumienie bohaterów, a trzeba zaznaczyć, że jest ich bardzo dużo.

Ale każdy z was musi sam sprawdzić czy książka spodoba się mu.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2022/06/65-22-kaprawy-wzrok-umyslu-beata-olender/
“Kaprawy wzrok umysłu” jest bardzo specyficzną książką. Nie jest dla każdego czytelnika. Ja niestety nie odnalazłam się w historii Michała i Juliusa. Jak dla mnie było za dużo chaosu w akcji i przez to gubiłam się. Często wracałam do poprzednich stron by jeszcze raz sprawdzić czy czegoś nie...

Opis książki "Kaprawy wzrok umysłu" Beaty Olender określił tę pozycję jako surrealistyczną komedię kryminalną. O ile zgodzę się, że fabuła jest surrealistyczna, to nie mogę się zgodzić, na określenie, że jest to komedia kryminalna. Mimo mnogości postaci książka mnie nie rozbawiła, a wątku kryminalnego po prostu nie ma. 

O czym jest "Kaprawy wzrok umysłu"? Otóż Julius Obuvnik i Michał Maskotka po niefortunnym wypadku samochodowym, w którym obaj brali udział, spotykają się w warszawskim klubie. Michał ignorowany przez żonę, którą podejrzewa o zdradę oraz bliskich przysiada się Juliusa. Zdradzeni panowie wspólnie zapijają smutki, żaląc się i próbując swoich sił, jako podrywacze i pocieszyciele. Z biegiem czasu dochodzą jednak do pewnego odkrycia, które napawa ich lękiem. 

Cały czas zastanawiałam się, co tu się w ogóle dzieje. Przyznam, że podczas lektury nie mogłam się odnaleźć, miałam wręcz wrażenie, że zostałam wrzucona w sam środek dziwnej historii. Do książki przekonałam się dopiero w momencie, w którym główni bohaterowie odkryli coś, co zmieniło ich punkt patrzenia na wszystko wokół. Wątki w miarę zaczęły się układać w całość, a Michał i Julius w końcu coś ze sobą zrobili, bo zamienili kieliszek wódki na kubek herbaty oraz wyruszyli w miasto, by działać.

"Kaprawy wzrok umysłu" nie jest łatwą pozycją. Trzeba mieć dużo cierpliwości na początku lektury albo lubić takie surrealistyczne klimaty, czyli brak logicznego porządku i początkowe zamieszanie. Ciekawe i oryginalne pomysły autorki potrafią zamieszać, tak samo, jak bohaterowie. Każda z postaci jest inna i na swój sposób charakterystyczna. To osoby, które z pomocą alkoholowego wsparcia, mówią to, co im na sercu leży. To ekscentrycy, dlatego z łatwością zapadają w pamięć.

Ciężko ocenić mi tę książkę, bo jeśli podzielić ją na dwie części, to pierwsza niezbyt mi się podobała poprzez brak ładu, natomiast druga wraz z zakończeniem była już całkiem ciekawa. Sprawdźcie sami, czy "Kaprawy wzrok umysłu" wpadnie w wasze gustu i oceńcie odważne pomysły autorki.

Opis książki "Kaprawy wzrok umysłu" Beaty Olender określił tę pozycję jako surrealistyczną komedię kryminalną. O ile zgodzę się, że fabuła jest surrealistyczna, to nie mogę się zgodzić, na określenie, że jest to komedia kryminalna. Mimo mnogości postaci książka mnie nie rozbawiła, a wątku kryminalnego po prostu nie ma. 

O czym jest "Kaprawy wzrok umysłu"? Otóż Julius...

Komedia kryminalna - jednak nie taka, do jakich jesteśmy przyzwyczajeni. To znacznie ambitniejsza historia, w którą trzeba się dobrze wczytać, by zrozumieć zawiłą intrygę.

Jest zimowy wieczór, centrum Warszawy. Samochód, który prowadzi doktor Julius Obuvnik, przez przypadek wjeżdża w sam środek rządowej kolumny. Tuż za nim pojawiła się radiowóz na sygnale. Na żądanie swoich pasażerów Obuvnik zaczyna uciekać przed policją. Wkrótce dochodzi do kraksy, samochód płonie, a mężczyźni zbiegają z miejsca zdarzenia. Na ich drodze staje prawnik Michał Maskota, który próbując zatrzymać zbiegów, zostaje przez nich pobity.

Wieczorem w Chez Raphael odbywa się urodzinowa impreza żony Michała, Joanny. Mimo że Maskota po ciężkim dniu nie wygląda zbyt efektownie, postanawia zjawić się w restauracji. Jego przybycie nikogo jednak nie interesuje. Żona wraz z przyjaciółką Różą i szwagrem, księdzem Leonidem, wyraźnie go lekceważą. Zrezygnowany dosiada się więc do samotnego mężczyzny, z którym postanawia spędzić wieczór.

Owym mężczyzną jest właśnie Julius Obuvnik, który przedstawia się jednak jako Von Szewski. Między nimi szybko zawiązuje się nić porozumienia. Obaj czują się skrzywdzeni przez swoje żony, oszukani i zdradzeni. Z nudów dosiadają się do młodej dziewczyny, Bianki, która okazuje się prostytutką. Spędzają z nią cały wieczór i wreszcie trafiają do jej mieszkania. Tam z wiadomości dowiadują się, że.. w ciężkim stanie po wypadku i pobiciu trafili do szpitala.

Zaskakująca komedia omyłek, dowcipne dialogi i szalone, zagmatwane przygody głównych bohaterów. Nie jest to jednak książka dla każdego.. Autorka wykazała dużą dbałość o język, posługuje się bogatym, wyszukanym słownictwem, co nie zawsze jest łatwe w odbiorze.

Jeśli lubicie takie historie to polecam przeczytać.

Komedia kryminalna - jednak nie taka, do jakich jesteśmy przyzwyczajeni. To znacznie ambitniejsza historia, w którą trzeba się dobrze wczytać, by zrozumieć zawiłą intrygę.

Jest zimowy wieczór, centrum Warszawy. Samochód, który prowadzi doktor Julius Obuvnik, przez przypadek wjeżdża w sam środek rządowej kolumny. Tuż za nim pojawiła się radiowóz na sygnale. Na żądanie...

Juliusz Obuvnik jest lekarzem na Słowacji. Michał Maskota to adwokat mieszkający w Warszawie. Dziwny zbieg wydarzeń sprawia, że obaj zostają uwikłani w pościg policji ulicami Warszawy.

Mimo tragicznych wydarzeń Michał zjawia się lokalu, gdzie trwa impreza urodzinowa jego żony. Towarzystwo jednak ignoruje Michała. Nawiązuje, więc znajomość z Juliuszem i Bianką, która okazuje się prostytutką. Przed nimi długa noc podczas której wiele się wydarzy.

Sama nie wiem co mam napisać o tej książce. Historia jest surrealistyczna. Wydarzenia nieprawdopodobne. Ja nie mogłam się w tym odnaleźć. Nie chcę za dużo zdradzać z fabuły, by psuć nie spojlerować. Jednak mogę powiedzieć, że fabuła jest pogmatwana i z początku nie wiadomo o co chodzi.

W opisie znajduje się zdanie: "Pełna humoru komedia kryminalna z zaskakującym finałem". Ja nie znalazłam ani kryminału, ani komedii. Poczucie humoru do mnie nie trafiło. Trudno mi powiedzieć też jakim gatunkiem określiłabym "Kaprawy wzrok umysłu".

Nie mogę jednak autorce odmówić fantazji. Stworzona przez nią fabuła jest zaskakująca. Bohaterowie są barwni, nietuzinkowi, trochę szaleni.

Mimo że ja w tym surrealistycznym świecie się nie odnalazłam, to zachęcam samemu przeczytać. Może Was ta historia wciągnie i zachwyci.

Juliusz Obuvnik jest lekarzem na Słowacji. Michał Maskota to adwokat mieszkający w Warszawie. Dziwny zbieg wydarzeń sprawia, że obaj zostają uwikłani w pościg policji ulicami Warszawy.

Mimo tragicznych wydarzeń Michał zjawia się lokalu, gdzie trwa impreza urodzinowa jego żony. Towarzystwo jednak ignoruje Michała. Nawiązuje, więc znajomość z Juliuszem i Bianką, która...

Jak dla mnie to jedna z tych książek zupełnie oderwanych od rzeczywistości. Ciężko jest mi wywnioskować jacy naprawdę są bohaterzy, gdyż przejawiają wszystkie oznaki godne szaleństwa. Niby mają problemy, owszem, wcale im ich nie zazdrościłam, jednak momentami zachowywali się jakby byli dziećmi. Z niczego potrafili nagle opowiadać o zdradach swoich partnerek, po czym wyśmienicie się z nimi bawili. Poznamy nawet grę wstępną jednej z par, którzy ze swoją abstrakcyjnością całkowicie zaskoczyli nawet mnie, weterankę osiemnastoletniego związku małżeńskiego, a partnerskiego trzy lata dłużej. Bywały takie chwile, kiedy atmosfera stawała się napięta, aż tu nagle humor postaci stał się tak zabawny, że nie wiedząc o czym czytam, śmiałam się razem z nimi. Bardzo często mówią zagadkami, lubią ironiczne stwierdzenia i chyba są jednak samotni. Co ciekawe przy tym całym narzekaniu na zdradę ich ton głosu jakby opada o oktawę, by po chwili podnieść się na wyższy, może nawet bardziej celebrycki. To książka jakby z klasą, aczkolwiek nie jest ona utrzymana przez całą powieść. Taka najprawdziwsza mieszanka charakterów, stylów wypowiedzi, zmiennych nastrojów i humorów. Wątek kryminalny jest tu bardzo poboczny. Głównym celem jest ukazanie zachowań życia prywatnego postaci, ale nie można jej podpiąć pod literaturę obyczajową. Bardziej może komediową, gdyż żartują naprawdę bardzo ciężko. Nie wszystkie je zrozumiałam, ale poznając ich usposobienie domyśliłam się, że chcieli w ten sposób pokazać, że potrafią być mądrzy na tyle, by nie każda teza mogła być rozwiązana.
Są tutaj jakby przeskoki sytuacyjne, gdzie jeśli już historia się rozkręciła, wszystko było ładne i składne. Jednak w innych okolicznościach dialogi bywają surowe, zawierające jedynie wypowiedzi i nic więcej. Z reguły były to sytuacje bardzo nerwowe i szybkie.
Ogólnie książka mi się podobała, choć wciąż nie jestem pewna, czy wszystko z niej zrozumiałam;-)

Jak dla mnie to jedna z tych książek zupełnie oderwanych od rzeczywistości. Ciężko jest mi wywnioskować jacy naprawdę są bohaterzy, gdyż przejawiają wszystkie oznaki godne szaleństwa. Niby mają problemy, owszem, wcale im ich nie zazdrościłam, jednak momentami zachowywali się jakby byli dziećmi. Z niczego potrafili nagle opowiadać o zdradach swoich partnerek, po czym...

Według mnie jest to komedia Neo-Noir. Watek kryminalny nie jest wiodący. Mimo to roller-coaster. Oprócz adwokata, jego żony i może też jednej siostry, wszyscy pozostali są zdrowo szurnięci, a jednak tacy jacyś znajomi. Surrealizm wkrada się do rzeczywistości i odwrotnie. Tajemnice w nocnej scenerii miasta. Finał zaskakuje jeszcze pozytywniej, więc reasumując rewelacja. Czekam na kolejną pozycję autorki.

Według mnie jest to komedia Neo-Noir. Watek kryminalny nie jest wiodący. Mimo to roller-coaster. Oprócz adwokata, jego żony i może też jednej siostry, wszyscy pozostali są zdrowo szurnięci, a jednak tacy jacyś znajomi. Surrealizm wkrada się do rzeczywistości i odwrotnie. Tajemnice w nocnej scenerii miasta. Finał zaskakuje jeszcze pozytywniej, więc reasumując rewelacja....