"Rosyjska Grochola" w opisie książki zniechęciła mnie do czytania. Nie znoszę takich porównań.

"Rosyjska Grochola" w opisie książki zniechęciła mnie do czytania. Nie znoszę takich porównań.

Przeczytałam ponad połowę, rzucałam ją z pięć razy, w końcu ją dokończyłam, ale już pomijając wątki poboczne.

Przeczytałam ponad połowę, rzucałam ją z pięć razy, w końcu ją dokończyłam, ale już pomijając wątki poboczne.

O rany, ileż tu babskiego klekotania! Strasznie zawiłe kobiece losy i damska refleksja - oj tak, życie jest ciężkie! Jednym słowem przeględzona książka o godnym pożałowania losie teściowych. Lektura wzbudziła we mnie trochę nudy i sporo refleksji nad fenomenem rosyjskiej kobiety. Sporo rzeczy budzi osłupienie - to, że młode małżeństwa z dziećmi mieszkają u rodziców, może nie jest niczym szczególnym. Ale, że młodzi, silni, pracujący ludzie nie uczestniczą w kosztach utrzymania wspólnego gospodarstwa, bo jak to dziecku od ust odjąć, to już kuriozum. Teściowe orają jak oszalałe, zarabiając na dom, gotując, sprzątając, robiąc zakupy i niańcząc wnuczęta na pełen (bezpłatny) etat. Mężowie.... Cóż, jak to w Rassiji - piją, biją, hazardują się, a jeśli już tego nie robią to.... bardzo współczują żonom ich nadmiaru obowiązków domowych. I chyba na tym serdecznym współczuciu ich rola w prowadzeniu domu i opieki nad wnukami się kończy. Ojjjjj!
Jeśli chodzi o jakość audiobuka, to Ewa Kasprzyk powinna się wstydzić, że wzięła pieniądze za czytanie. Tak wielka ilość pomyłek, fatalna dykcja i monotonne klepanie tekstu powinny dożywotnio zdyskwalifikować Lektorkę.

O rany, ileż tu babskiego klekotania! Strasznie zawiłe kobiece losy i damska refleksja - oj tak, życie jest ciężkie! Jednym słowem przeględzona książka o godnym pożałowania losie teściowych. Lektura wzbudziła we mnie trochę nudy i sporo refleksji nad fenomenem rosyjskiej kobiety. Sporo rzeczy budzi osłupienie - to, że młode małżeństwa z dziećmi mieszkają u rodziców, może...

Zbiór często zabawnych opowieści o synowych i teściowych, momentami można się pogubić, ale jako całość ok.

Zbiór często zabawnych opowieści o synowych i teściowych, momentami można się pogubić, ale jako całość ok.

Za dużo wątków i bohaterów, pogubiłam się.
Nie polecam

Za dużo wątków i bohaterów, pogubiłam się.
Nie polecam

Ciekawa książka, bardzo szybko się ją czyta. Fajnie, że są przedstawione różne historie.

Ciekawa książka, bardzo szybko się ją czyta. Fajnie, że są przedstawione różne historie.

Niezła! W sumie to zbiór mnóstwa opowiadań o synowych i teściowych. Połączonych historia narratorki - teściowej i jej rodziny

Niezła! W sumie to zbiór mnóstwa opowiadań o synowych i teściowych. Połączonych historia narratorki - teściowej i jej rodziny

Spodziewałam się czegoś lepszego,aczkolwiek ksiązka o ludziach,tylu ilu nas na planecie,tyle opinii,własnych zdań,spojrzenia na świat a kiedy zderzają się dzieci z dwóch kompletnie innych rodzin i światopoglądów,o innych przecież charakterach to bywa różnie...
Dobra dla matek które lada chwila moga stać się teściowymi,bo czasem wsadzanie nosa w nie swoje jednak zycie lub wymaganie żeby ktoś był taki jak chcemy,dobrze się nie kończy lub przynajmniej stwarza problemy.Grunt to pozostać sobą,ale jednocześnie nie krzywdzić innych,nawet jeśli wydaje nam się że wiemy lepiej.

Spodziewałam się czegoś lepszego,aczkolwiek ksiązka o ludziach,tylu ilu nas na planecie,tyle opinii,własnych zdań,spojrzenia na świat a kiedy zderzają się dzieci z dwóch kompletnie innych rodzin i światopoglądów,o innych przecież charakterach to bywa różnie...
Dobra dla matek które lada chwila moga stać się teściowymi,bo czasem wsadzanie nosa w nie swoje jednak zycie lub...

To moja pierwsza od czasów kiedy byłam nastolatką książka rosyjskiego pisarza (poza klasyką) i... chyba ostatnia.
Mimo, że akcja rozgrywa się w czasach współczesnych, czytając miałam wrażenie, że przeniosłam się do czasów komuny. Rosjanie chyba do nadal żyją tamtymi wydarzeniami, gdyż informacje choćby o Breżniewie pojawiały się kilkakrotnie. My chyba tak często nie wspominamy Gierka?
Ponadto uważam, że tłumaczenie było słabe i też trącące myszką. Kto w dzisiejszych czasach na przykład używa określenia: urodziwy w stosunku do mężczyzny. W opisach pojawiają się niezrozumiałe dla mnie słowa, które nie posiadają tłumaczenia. Najczęściej dotyczą jakichś potraw. Cytuję: "Jej rodzice serwowali mu czachochbili i czakapuli. Przekazywali nam przez Danika czurczchelę i kaki".
Fabuła interesująca bo opowiada o życiu w rodzinie. Pierwszy raz jednak spotkałam się, żeby w główny wątek zostały wplecione historie różnych znajomych opowiadające o teściowych. Już mi się w głowie mieszało od ich nadmiaru.
Trzon powieści to historia Leny, która jak większość kobiet jest żoną, matką, córką. Matką chyba w szczególności, bo skupia się przede wszystkim na swym dorosłym życiu i uchyla mu nieba, na czym wychodzi jak Zabłocki na mydle. Generalnie uważam, że niańczy go niczym niemowlę i tak naprawdę dorosły facet nigdy nie ponosi konsekwencji za swoje wybory i poczynania. Bezstresowe wychowanie?! No jasne!
Cóż, mimo wszystko polecam. Może innym amatorkom powieści się spodoba, ja wymęczyłam.

To moja pierwsza od czasów kiedy byłam nastolatką książka rosyjskiego pisarza (poza klasyką) i... chyba ostatnia.
Mimo, że akcja rozgrywa się w czasach współczesnych, czytając miałam wrażenie, że przeniosłam się do czasów komuny. Rosjanie chyba do nadal żyją tamtymi wydarzeniami, gdyż informacje choćby o Breżniewie pojawiały się kilkakrotnie. My chyba tak często nie...

Kiedyś czytałam taki humorystyczny niby poradnik na temat powiązań teściowej i synowej i było tam pewne stwierdzenie, które pamiętam do dzisiaj, brzmiało mniej więcej tak: pamiętaj synowo, że i ty kiedyś będziesz teściową. Jest w tym zdaniu tak wiele prawdy, chociaż to takie proste się wydaje.
Nie znam twórczości tej autorki, gdyż po prostu nie ma naszym rynku jej książek, lecz być może to się zmieni. Ta pozycja przyciąga do siebie nie tylko kontrowersyjnym tytułem, ale również niebanalną okładką. Można się zastanowić, czy jest na niej teściowa, czy synowa... w sumie nawet po przeczytaniu książki można mieć wątpliwości.

"Poczucie humoru to cecha wrodzona. Tak samo jak przyzwoitość."

"Teściowa" Marii Metlickiej mimo tego, ze porusza bardzo trudny temat, to jednak przedstawiła go w takiej formie, że stał się bardzo dobrze przyswajalny i wręcz komediowy. Bardzo prostym i przystępnym językiem pani Maria opowiada nam historie teściowych i synowych nie tylko z perspektywy Leny, matki jedynaka, który postanowił się ożenić. Lena nie bardzo chce się z tym pogodzić, gdyż jest bardzo zapatrzona w swojego synka Daniłę, który nawiasem mówiąc jest trochę ciapowaty, ulegający wpływom i tak jakby bez własnego zdania. Jest po prostu bardzo rozpieszczony przez matkę, która uchyliłaby mu nieba, aby sprawić przyjemność. Zresztą jak niemal każda matka... a tu ma się pojawić w jej mieszkaniu nowa osoba, która będzie teraz miała większy wpływ na jej jedyne dziecko. Nie czuje się z tym dobrze.

"Przypomina mi się takie powiedzenie: "Matka przez dwadzieścia lat robi z syna człowieka, a jego dziewczynie wystarczy dwadzieścia minut, żeby zrobić z niego idiotę". A niby taka malutka, taka chudziutka... Chucherko takie... A tu proszę."

Ja pamiętam czas, gdy zostałam synową, moje zachowanie było zupełnie inne niż synowej głównej bohaterki, może dlatego moje stosunki z teściową nie były takie złe, lecz teraz, gdy sama jestem teściową, to również w tyle głowy zawsze zapala mi się światełko czy nie jestem zbyt surowa dla moich synowych i porównuję swoje zachowanie z lat wcześniejszych. Ma to swoje dobre strony, bo przecież wszyscy wiemy, że "zapomniał wół jak cielęciem był".

"Jednak nie zawsze stosunki z teściową oznaczają wojnę."

Maria Metlicka w sposób humorystyczny opowiada nam nie tylko historię Leny i jej syna oraz synowej, lecz snuje wspomnienia o rodzinie i znajomych Leny, która nawiasem mówiąc miała bardzo ciekawe i urozmaicone życie. Mimo tego, że fabuła toczy się w Rosji, to jednak jest podana w takiej formie, jakby to się wszystko działo u nas. Przecież wszędzie, na całym świecie są tacy sami ludzie, może różnią się zachowaniem i tradycjami rodzinnymi lub regionalnymi, ale nie w przypadku teściowych i synowych odczucia są podobne. Matka zawsze będzie przyznawała rację swojemu dziecku, chociaż nie zawsze ono ma rację, ale powinno się trzymać po stronie prawdy, lub chociaż nie stawać po czyjejś stronie, lecz po środku. I chociaż mamy czasem pretensje do syna, że stoi po stronie swojej żony, to gdy pomyślimy spokojnie, to przyznamy mu rację.

"Ty - bądźmy szczerzy - też manipulujesz swoim mężem, jak każda mądra kobieta."

Czasy się zmieniają, czas płynie nieubłaganie a konflikty między teściowymi i synowymi ciągle mają się dobrze. I bardzo dobrze, że powstają takie książki, po przeczytaniu których możemy się pośmiać i pocieszyć, że jednak może inni mają gorzej niż my, że nie jesteśmy w tym same. Czytałam, że serial nakręcony na podstawie tej książki bije rekordy popularności w Rosji, u nas pewnie też by tak było. Może się doczekamy tego.
W tej książce jest tak dużo bardzo mądrych zdań i spostrzeżeń, że trzeba by było zacytować niemal całą książkę, aby pokazać jej mądrość i humor.
Polecam ją wszystkim kobietom, bo :

"Przecież wszystkie jesteśmy jeśli nie teściowymi, to z pewnością synowymi."

Czytajcie na zdrowie!

Kiedyś czytałam taki humorystyczny niby poradnik na temat powiązań teściowej i synowej i było tam pewne stwierdzenie, które pamiętam do dzisiaj, brzmiało mniej więcej tak: pamiętaj synowo, że i ty kiedyś będziesz teściową. Jest w tym zdaniu tak wiele prawdy, chociaż to takie proste się wydaje.
Nie znam twórczości tej autorki, gdyż po prostu nie ma naszym rynku jej książek,...